Ummu Zaynab Ummu-Azizaxon Ismoilova ijodi kanali

2022-09-27 17:28:34 ​​#тавбаи_насуҳ
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
226-қисм

“Эй Худо! Яна нима бўлди, унга? Нега бақирди? Ёки менга шундай туюлдими?!”
Оёқлари уни Иёзнинг хонаси томон судраб борди. Чироқни "бисмилло" деб туриб ёқди ва чироқ ёниши билан кўзи қамашиб кетди. Кўрди: ўғли ўзининг шохона ётоғида бошини чангаллаган кўйи ўтирибди. Жим...
Хонада эса худди биров тутантириқ тутатиб ўйнагандек сезилар-сезилмас кўкимтир тутун сузиб юрибди. Афшар хоним тутунга ажабланиб қаради.
"Қаердан келди бу тутун? Ё, кўзимга кўриняптими-а?!"
Сўнг Иёз томонга қаради. Ўғлининг ваража тутгандек дағ-дағ титраётган елкаларига кўзи тушди-ю Афшар хоним тамомила ўзини йўқотиб қўйди.
—Иёз! Иёз, болам... Ўзингни қўлга ол... Шошма... Шошма деяпман, сенга... Мен ҳозир... Ҳозир!
Саросима билан атрофга аланглаб қўлга илашимли узунчоқ ва япасқи, кўринишидан қошиққа ўхшаб кетадиган аллақандай буюмни қидира бошлади. Аммо вақт оз, фурсат ғанимат эди!
Тубсиз жарлик ичида қора қуюн билан қўшилишиб чирпирак бўлиб айланаётган Иёз ва ниҳоят қуюн яқинига келгач у аслида худди отнинг ёлидек қалин ва қоп-қора, тундек сим-сиёғ сочлар эканлигини тушунди.
Оёғи, бели... Сўнг юзи, лабларига, кўзига... Ана ўша ҳар бир толаси қийиб, бўлаклаб, узиб ташлашга қодир бўлган қил толалар секин-аста ўрала бошлаганини сезаркан ўзини ночор ва имконсиз қолган бечорадек хис қилди.
Ақли етиб турибди, ҳозир ўзини ғумбакдек ўраган бу сочлар аста-секин уни бўғма илон каби ҳар тарафдан қисиб кела бошлайди. Ана ундан кейин эса кеч! Унинг чангалидан омон чиқишнинг иложи йўқ...
Иёз қўл деб тушунган аъзосини секин-аста қимирлатиб кўрди. Салдан кейин ҳис қилдики, бўғзига таёқдек тиралиб турган бу ўзининг қўллари экан.
Сочлар қамалини ёриб ўтиш осон бўлмади. Гапирмоқчи эди, оғзидан чиқаётган сўзлар шу кунгача ўзи гапирган, фикрини тушунтириб келган тилда эмаслигини тушуниб қўрқиб кетди. Эсида бор: устоди кабир гапирарди бу тилда...
Шундан кейин у кўринмас душмани билан жим, овозсиз суратда курашишни маъқул кўрди.
Бу кураш аллақаёқдан шув этиб тушган нур мустаҳкам ва пишиқдек туюлган қилларни ҳанжардек узиб-кесиб юборган лаҳзагача давом этди. Иёз бор овозида қичқирди!
—А-а-а-а!
Қуюн парча-парча бўлиб ундан олисга силжиди. Сўнг увада булутлар каби хира тортиб ўзидан-ўзи кўздан ғойиб бўлди. Иёз остонада кимдир турганини ҳис қилди.
Худди биров қаттиқроқ зарб билан уриб, у кўзини бу кўзи устига чиқариб қўйгандек ўзи ётган хонага қийшайиб қаради. Шифтнинг ярми худди ерга оқиб тушгандек. Деразадан тушиб турган нур худди синган муз бўлагидек ерда бўлак-бўлак бўлиб ётибди.
Елкалари дир-дир учаётганини хис қилиб гажак торта бошлаган қўлларига қаради. Чириллаб айланаётган бошини апил-тапил кафтлари орасига олди. Уни энди тутқаноқ тута бошлаганди.
Чироқ ёки нур анча олдин Иёзнинг шуурида ҳанжар каби ярқ этган бўлса-да, аслий воқеликда мана энди, Афшар хоним тарафидан айни шу лаҳзаларда хонани ёриштириб юборди.



Абдулмажид қори ҳузурига келган меҳмонни кузатиб масжид ташқарисигача чиқди. Ёши катта одам, жўжабирдек жон, қолмишига битта-ю битта ўғли ўғриликни ўзига касб қилиб олган. "Қўли эгриликни ташлайман" деб гоҳ отасига, гоҳ оқсоқолларга ҳар хил ваъдалар бериб, қасамлар ичади, аммо ичаётган қасамларининг бари эчки қасами! Ҳалиям касбини ташлагани йўқ. Мана энди "булар маҳаллада яшамасин" деб жуда кўпчилик уларни кўчириб юбориш пайига тушган.
Бўлгулик қари ота-онага бўлади!
Абдулмажид қори "майли, сиз учун яна ўртага тушаман. Оқсақолларнинг олдидан бир ўтиб кўрайчи!" деди.
Шу пайт масжид эшигидан сал нарироқда қандайдир одамнинг шарпасига қорининг кўзи тушиб қолди. Даставвал уни чолнинг ўғли деб ўйлади. Аммо салдан кейин шарпани мутлақо чолга алоқаси йўқлигини пайқади.
-Бу бола қачон эсини йиғиб оларкан-а?! Ҳеч ҳотиржам бўлолмаяпман. Бурунги замон бўлганда, аллақачон қўлсиз, оёқсиз қоларди! Худо инсоф берсин...
"Мендан кейин нима бўларкан?" деб бемалол оёғингни узатибам ўлолмас экансан!

(Давоми бор)
@Ummuzaynabummuijodi Ochish/sharhlash

2022-09-27 15:47:15 ​​#тавбаи_насуҳ
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
225-қисм.

Иёз “сиз билан умуман келишолмаймиз шекилли!” деб сал овоз чиқаргандек ғудранди-ю, чўнтагига қўл суқди.
—Мана калит! Бугуноқ дачани бўшатиб иккинчи калитни Қобил акага ташлаб кетаман!
Сафар гўш “ие, эсингизни йиғинг!” дея ортидан жавранганча қолди. Иёз бўлса холсиз бўлса-да атай- "пастнинг олдида паст кетма, душманинг олдида қон тупурма!" мақолига амал қилгандай шитоб юрганча ферма қуйруғидаги бинодан чиқиб кетди.
Афшар хоним жиққа терга ботиб, устунга суянганча бўшашиб турган ўғлини кўриб она қушдек унинг ёнига учиб борди:
—Ҳой, менга қара-чи! Сенга нима бўлди, Иёз? Нега ранги-рўйинг бир аҳволда? Гапир, бирон жойинг оғрияптими?
Иёз жавоб беролмади. Онасига “хавотир олманг! Яхшиман!” демоқчи бўлди-ю, негадир мажоли қуриб, шу бир-икки оғиз гапни айтишга ҳам чоғи келмади.
—Ўтир! Ўтир шу ерга... Ё менга суянасанми? Кел унда бошингни елкамга қўй!
Иёз бошини бехол онасининг елкаларига тиради. Фермадан шу ергача етиб келиш унга осон бўлгани йўқ! Охирги пайтлар салга чарчаб қоляпти.
—Ўғлим жигарингни бир текширтирсакмикан-а? Рангинг бир аҳвол...
—Қўрқманг она... Яхшиман! Шунчаки қувватсизлик... Нарсаларингизни йиғиштиринг, кетамиз!



Иёзнинг қувватсизлиги сабаб сафарга чиқиш режаси яна ортга сурилди. Афшар хоним гаврондек эгилиб, тол хивичдек озиб кетган ўғлининг бурунги алпқомат жуссасини эслаб мунг тортди.
Дарҳақиқат, бундан ўн икки йил олдин у айни кучга тўлган, елкаси қулоч босадиган йигитмисан-йигит эди. Хоним мана шу эшикдан то зина олдигача ўзи тўп-тўп қирмизи баҳмал тўшаган ўша умрининг энг гўзал кунларидан бирини эслади.
Қирмизи поёндоз устидан шаҳзодаларга монанд бир йигит ўз маликасини худди бир қоп унни кўтаргандек виқор билан олиб ўтганда, уни кўрган ҳамманинг оғзи ланг очилиб қолганди!
Афшар хоним осмони шишадек ярақлаб қуёши порлаган, камалакнинг етти жилоси рўйи заминга чирой улашган ўша — ҳаётидаги энг гўзал кунни эслаб жилмайди.
—Иёзбек... Катта машинада биров юк олиб келдим деяпти! Нима қилайлик. Ўзингиз бир қарайсизми?!
Ҳизматкор аёлнинг шивирлаб айтган гапи ўй суриб ўтирган Афшар хонимнинг хаёлини бузди. Аланг-жаланг қилиб Иёзга қаради:
—Она... Ҳалиги... Мен ҳозир...
—Қанақа юк?! Ким келди? Иёз...
Ўғли гапини ҳам эшитмай ўзини ташқарига ургач, хоним савол назари билан Табассумга юзланди. У ҳам “билмайман!” дегандек елка қисгач, олдинма-кетин юриб ҳизматкор хотин билан ховлига чиқишди.
Қаердандир пайдо бўлиб қолган Назирмад ховлиққанча дарвозани катта қилиб очаётган экан. Салдан кейин юк машинаси орқаси билан ғўнғиллай-ғўнғиллай ичкарига юриб кирди.
—Вой ўлай, дачадаги нарсаларимиз...
Назирмад елкасига олиб дарвозахона тўсини ёнига қўйиб қайтган гилам чиндан ҳам бир ой олдин дачага хонимнинг ўзи тўшаб қайтган гиламларнинг энг каттаси эди.
Хоним нима бўлаётганини сал бўлса ҳам мана энди тушунгандек бўлди.
“Тавба, йўл бўйи миқ этмади-я! Бир оғиз учини чиқарса нима бўларди? Нима, онам хафа бўлади деб ўйладимикан-а?”
Иёз анчадан кейин дарвоза тарафда кўриниш берди. Афшар хоним ўғлининг шарпасини қора тортиб унга жим тикилиб қолди.
“Майли, мол кетса ачинма болам! Жон кетса ачин! Йўқотганларингни ўрни бир кун тўлади... Аммо кетган жоннинг ўрни ҳеч қачон тўлмайди. Бошинг омон бўлсин, ҳали ҳаммаси олдинда!”



  Афшар хоним уйқуси келмай гоҳ хаёл суриб, гоҳ узуқ-юлуқ фикрларни бир-бирига улаб, гоҳ ўзи билан ўзи гаплашиб , гоҳ келишолмай алламаҳалгача ўтирди.
Сўнг секин аста қовоқлари юмила бошлаганини сезиб, ўрин кўрпаси томон эмаклаб силжиди.
“Худди онамдайин қуш уйқу бўлиб қарийман, шекилли!”
Устидаги кўрпа ҳам худди гўрнинг қопқоғидек зил-замбил эди. Хоним қўл-оёқлари бўғим-бўғимидан бўшаша бошлаганини сезиб уйқу олдидан ўқийдиган дуосини пичирлаб ўқишга тушди.
Ана шу пайт қулоғига яна ўша ёввойи қичқириқ чалингандек бўлиб сачраб ўрнидан туриб кетди. Юраги гурсиллаб, худди кўкрак қафасини бузиб чиқадигандек бесаранжом ура бошлади.

(Давоми бор)
@Ummuzaynabummuijodi Ochish/sharhlash

2022-09-27 15:13:10 ​​#тавбаи_насуҳ
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
224-қисм.

Жувон чайиргина эди. Арава итариб кетяпти-ю, бўйин томирлари ўқловдек-ўқловдек бўлиб бўртиб турибди.
—Ҳой, тўхтанг! Бир дақиқа...
Аёл унинг овозини эшитиши билан жойида таққа-тақ тўхтади. Бироқ нима учундир ортига ўгирилиб, юзма-юз бўлишга шошилмади.
Мана шу хатти-ҳаракатнинг ўзиёқ Иёзга бу чиндан ҳам Сарвиноз эканлигини аниқлаш учун етарли бўлди.
—Сарвиноз...
Жувон энди жойида ҳайкал мисол қотгандек эди. Иёз унинг арава дастагини тутган қўллари бўшашиб кетганини ҳис қилди. Ўзининг ҳам оёқларидан мадор қочди.



—Демак, менга юзлашмоқчи эмасдинг, шунақами? Тушунарли... Яна қанча ишинг қолди?
Сарвиноз худди нимадир ўзига ноқулай бўлаётгандек ўриндиқ четидан секингина бир қўзғолиб қўйди:
—Яна беш-олти арава... Шу билан тугайди...
Иёз кўзи билан ер чизганча жим бўлиб қолди. Мана энди унга бари очиқ ва равшан!
Демак, бу ерга келганини — Сарвиноз кечанинг ўзидаёқ бошқалардан эшитган. Сут олиб келган қизчанинг эса мутлақо унга алоқаси йўқ!
Худди вайрон этилган шаҳар келажак авлодга ўз ҳаробаларини кўз-кўз этганидек, Сарвинозда ҳануз бари ўша-ўша!
—Сен уйингга боравер... Мен... Қобил амакига ўзим тушунтираман... Ишингни йигитлар тугатиб қўйишади!
Жувондан сас-садо чиқмади. Гўё бу гап иккиси учун ҳам хайрлашишга кифоя қиладигандек эди. Иёз секингина аёлдан узоқлашди. На унга ўзининг холатидан баҳс этди, на юрагидаги гапларни очиб-сочди.
Дарҳақиқат кўз очиб-юмгунча ўтган етти йил вақт — тасаввур қилиб бўлмас даражада кўп нарсани ўзгартириб юборган, овлоқ қишлоқнинг кимсасиз бурчагида учрашиб турган бу икки тақдир эгаси энди тамомила бир-бири учун бошқа-бошқа одамга айланиб улгурганди.
Соат ўнларда Сафар гўш келди. Иёз рўёсидаги қарама-қаршиликлар — энди ўзгача бир исён кўринишида атрофидагилар қалбига кўчиб ўтганини мана шу суҳбат жараёнидаёқ тушуниб етди.
Гапларини шунчаки қайсарликка йўйиб, хатто уларни эшитишни ҳам истамаётган Сафар гўш Иёзнинг бир-икки жойда сўзини қатиқ қайириб-қайириб ташлади.
—Демак, лафзингиздан қайтасиз, шунақами?
—Энди ука, лафзингиздан сиз қайтиб турганингиздан кейин мен нима қилай?
Керакми, бизга шу тортишув?! Кимга ваъда бериб қўйганимни биласиз. Қўлингиздан келмайдиган иш йўқ, аммо истамаяпсиз!
Кимга керак бу қайсарлик?! Шу ишни қилсанг, фалон бўласан деб ё сизни кимдир қўрқитиб қўйганми?! Ахир қўрқадиган одаммассиз-ку! Ё гапим нотўғрими?
Кароматларингизни кўрганман. Ҳамма айтди: “Иёзбек мулла Қурбонданам зўр!” деб... Раҳматли мулла Қурбоннинг олдига биласиз, кимлар келиб-кимлар кетмаган!
Сиз бўлса, бирдан тескари сийиб ўтирибсиз! Шунча йиллик қадрдончилигимиз нима бўлади? Мени-ку биласиз! Қилиб юрган ишим шу... Боб билан бўлмаса, арбоб билан ураман!
Ишим битмай қолмайди. Аттанг қилаётган нарсам — кирар эшигимни ёпиб қўяётганингиз! Тушунтиролдимми?!
Иёз битта гапига — шунча гапни тахлаб ташлаган Сафар гўшга лолу-ҳайрон бўлиб қаради:
“Нега тушунишни истамаяпти? Ахир бу одам олдин бунақамасди-ку! Наҳотки шу учунгина мени ҳурмат қилган? Шу иш учунгина мен билан оға-ини тутинган?!”
—Ака, дачангиз ўзингизга буюрсин унда! Мен айтадиган гапимни айтиб бўлдим! Агар “ферманиям қайтар!” десангиз, бир оғиз гапиз, униям қайтараман.
Сафар гўш вазиятни бунақа кескин тус олади деб ўйламаганди. Дарров айёр одамларга хос хатти-ҳаракатлар билан Иёзга ялтоқланишга ўтди:
—Иёзбек, аччиқ-тирсиқсиз иш битирайлик, ука! Менга дача керакмас, фермаям! Биласиз бу жойлардан батамом кўч-кўронимни йиғиштириб, ҳув нарёққа сурган одамман!
Бу ерлар энди сизники! Эски оға-инилигимиз ҳурмати Аловуддин аканинг ишини битириб беринг, бўлди! Ферма хаппа-ҳалолиз, мен ҳеч нарса демайман! Шу ишни тинчитсангиз, дачаям сизники бўлади. Хоҳлаган пайт бир оғиз айтинг, номингизга ўтказиб бераман!

(Давоми бор)
@Ummuzaynabummuijodi Ochish/sharhlash

2022-09-27 15:05:14 ​​#тавбаи_насуҳ Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu 223-қисм. Афшар хоним ҳалиям ўғлининг жойи бўм-бўш эканлигини кўриб ажабланди. Сўнг шошганча келиб, дераза пардасини қиялатиб қаради. Иёз сутчироқ ёғдуси порлаб турган ҳовлида бир ўзи юлдузли осмонга… Ochish/sharhlash

2022-09-27 12:58:29 #муҳлислардан

Ассалому алайкум
Азизаопа мен учун кадрли булган китобларни кабул килиб олдим уйга келгунимча юрагим хапкириб кетаверди хурсандлигимдан рахмат вактингизни кучингизни аямай почтага бориб жунатганиз учун мехнатларизга рози булинг. Илохим колган китобларизга етишиш насиб килсин Аллохим ижожингизни юксалтирсин доимо юзингиз ёруг булсин. Дунё танийдиган ёзувчи адиба булинг илохим. Эсимда йук неччи ёшда булганман кичкиналигимда "Сохибжамол ва махлук" мултфилимида махлук Беллга кутубхона совга килади уша кутубхонани курганимдан буён орзуйим шахсий кутубхонам булиши ИншаАллох орзуйимга аста секин етишяпман. Кутубхонамни тулишига сабабчи булаётганингиз учун ташаккур .

@Kitob_savdo_bot Ochish/sharhlash

2022-09-27 12:15:37 #муҳлислардан.

Ассалому алайкум Азиза опа бугун қўлимга севимли китобимни олдим,асарни ўқиб чиққанман ,аммо ўқиган китобларим ўзимда бўлиши мен учун бахт .Мана китобларим орасида яна бир севимли асарим ўз ўрнини топди ,СИЗГА катта рахмат илохим биз китобхонлар ва яқинларингиз бахтига доим соғ саломат бўлинг ижодингиз бунданда барокатли бўлсин,китобхонлар га қизиқарли асарлар ёзишдан чарчаманг деб Самарқандлик мухлисангиз Умида.

@Kitob_savdo_bot. Ochish/sharhlash

2022-09-27 08:49:48 ​​#нимадир.

Айтишларича астрономлар ҳар куни ишдан кетар чоғ бир-бири билан "кўришсак-кўришмасак, хайр!" дея хайрлашаркан...

Сабаби-улар еримизга ҳар куни ёпириладиган астероидлар ёмғирини, кометалар йўналишини таҳминлаб, "эндиям Ернинг куни битди!" деб ўйлашаркан.

Атрофдан шунча хавф бўлишига қарамай Еримиз ҳамон яшаяпти! Унинг чаёнлари аслида-ичида!

Ҳали у давлат, ҳали бу давлат ўзининг кучлилигини намойиш қилиб, ядро қуролини яратади ва муваффақиятли синаб бўлгач, гердайганча жаҳон ҳамжамияти кўз ўнгида ўз ғалабасини нишонлайди.

"Муваффақиятли синов!"

У- кўпроқ қаернидир яксон қилиб бўлингач, қўлланиладиган ном!

Баъзиси ядро қуролини уммонлар бағрига йўналтириб, уни муваффақиятли синовдан ўтказади!

Ташқарида-агар бир бўлаги тегиб ўтса, холимизни ҳароб қиладиган-астероидлар ёмғири, ичкарида эса ана шунақа хоинликлар!

Бари жимгина ўз ўқи атрофидан оғишмай айланаётган Ерга аталган!

Худди шунга ўхшаб баъзида бизни ҳам ташқаридаги ҳавф эмас, ичкаридаги киши билмас хоинликлар ўйга толдиради!

Ташқаридан келаётган зарбалар эмас, ичкаридан берилаётган шубҳалар саросимага солади!

Ичимиздаги- биз дўст деб юрганларнинг сўзидан юрагимизга оғриқ киради!

Энг қизиғи, худди ернинг ичидаги чаёнлар каби-бизнинг ичимиздаги хоинлар ҳам биз-ла бирга ўзларининг ҳам ҳоли ҳароб бўлишини тушунишмайди!

Тошлар отди оломон, кўкрак кердим мардона,

Осмондан тош ёққанда-қилмадим қўлим пана,

Пойимдан ўсди тикан, лоларанг бўлди танам,

"Дўстим" деб юрган ёвнинг табассумидан ЎЛДИМ!

Ummu Zaynab Ummu

@Ummuzaynabummuijodi Ochish/sharhlash

2022-09-27 06:48:48 ​​#хикоя

​​ДУНЁНИНГ ЭНГ ГЎЗАЛ ХУНУГИ

20-асрнинг боши.
Тўртта боланинг онаси Марий саҳнага чиқиб келди. У шу пайтгача бошқа иштирокчиларнинг орасида сезилмайгина турганди.

Семиз, сертук ёки пакана бир қанча аёллар қатнашаётган бу тадбир- мукофот жамғармаси каттагина бўлган “Дунёнинг энг хунук аёли” мусобақаси эди!

Саҳнага чиқиш навбати етган Марий бесўнақай қадам ташлаб одамлар қаршисига чиқиш учун юрди. Сўнг нимагадир тараддудланиб, атрофга ғамгин кўзлари билан қараганча тўхтаб қолди.

Зални тўлдирган томошабинлар қаршисига чиққан ҳар бир аёлнинг қанчалик хунук эканлигини мазаҳ қилганча кулиш билан оввора эдилар.

Марий уялди, бошини эгди. Саҳна ортига бир қадам ташлаган ҳам эдики, уйидаги қорни оч болалари кўз олдига келди.

Бу мусобақадан оладиган пули у учун жуда муҳим эди. Эри вафот этгач, издан чиққан ҳаётини бошқачасига у ҳеч қанақасига йўлга сололмади.

Бақир-чақир ҳамда қаҳқаҳаларга қарамасдан у саҳна марказида бироз туриб қолди.

“Ҳаммаси болаларим учун” деди аёл ўзига ўзи. Ёнидаги тукли аёл эса “Тушунмадим, бирор нима дедингми?” деб сўради.

Марий:- “Йўқ, ҳеч нарса демадим” деди ва кўзларини юмди, аввалги ҳолатини-ўзининг аслида қандай кўримли аёл бўлган пайтларини эслади.

Ҳа, касалланмасидан олдин у чиройли бир аёл эди. Қараган киши яна қайрилиб қарайверарди. Қаерга ишга кириш учун борса, рад этилмасди.

29 ёшида Томас Баван билан оила қургач, тўртинчи фарзанди туғилганидан сўнг бошланган мигрен-мушак ва бўғим-бўғимигача зарар берди.

Шифокорлар аввалига касалликнинг нима эканлигини тушунмадилар. Кейинчалик хасталикнинг акромегалия эканлиги аниқланди.

Бу касаллик Марийнинг юз шаклини ўзгартирган, аёл тез фурсатда танимайдиган ҳолатга келди.

Афсуски, Марий хасталик билан курашаётган пайтида, эри тўсатдан вафот этди ва у болалари билан ёлғиз қолди.

Марий шуларни ўйларкан, бирдан олқишларни эшитиб, кўзларини очди.

Ҳа, у “Дунёнинг энг хунук аёли” мусобақасида биринчи ўринни эгаллаганди.

Марий мукофотни олганида кўзларидан бир томчи ёш ташқарига эмас, қалби ичига оқиб кирди.

У энди ҳамма учун “Дунёнинг энг хунук аёли” эди.

Ташқи кўриниши сабаб ҳечқандай ишга қабул қилинмаган Марий ўша кундан кейин циркда ишлай бошлади.

Одамлар унинг қанчалик хунук эканлигини масхара қилган, кулиб яйраган цирк томошасига қўйилган аёл, яъни Марий-аслида бир ОНА эди!

Ҳечким унинг оналик тарафини кўрмади. Чунки одамларнинг завқланишга, кимнидир менсимай, паст санаб ўзларини улуғ санашга буюк эҳтиёжлари бор эди.

Фидокор она-Марий 59 ёшда вафот этди ва сўнгги нафасигача циркда “Дунёнинг энг хунук аёли” унвони билан ишлади, тиришиб-тирмашди.

Ягона дарди фарзандларининг ҳечкимга муҳтож бўлмаслиги эди.

Ботексли, макияжли, улама киприкли, жингалак сочли аёллар гўзал ҳисобланган дунёда албатта Марий ва Марийдек аёллар ҳар доим мусобақаларнинг “Хунук” лари дея эълон этилажак.

Бир куни ТВ да бир модель билан суҳбат бўлди. Соҳибжамолдан дунёдаги энг муҳим бўлган бир исмни сўрадилар, у эса бу исмни билмади.

Кейин кулиб, “Биламан, каллам бўш, бироқ вақтим хуш” дея жавоб берди.

Дунё ҳозир айни шу нуқтада.

Бутун кўзлар калласи бўш бироқ вақти хуш аёлларга қаратилган.

“Ҳаммаси болаларим учун! " деди бир аёл қачонлардир ўз-ўзига...

Ёнидаги тукли аёл эса “Тушунмадим, нимадир дедингми?” деди.

“Ҳечнима, ҳечнима демадим” деди яна ўша аёл.

Ҳа, Марий ҳеч кимга ҳеч нарса демасдан кетди!

Билиб қўйинг, ҳақиқий аёлларгина ана шундай!

Улар фарзандлари учун бу дунёнинг ҳамма томошаларига чидайди!

Чидаб ўтади!

Муаллиф: Тамер Дурсун

Турк тилидан Дилбар Ражабова таржимаси, матнни Ummu Zaynab қайта таҳрирлади.

Азизлар, бу хикояни Дилбархоннинг каналида анча олдин ўқигандим, ўшанда қаттиқ таъсирланганим боис сизларга ҳам илинишга қарор бердим.

@Ummuzaynabummuijodi Ochish/sharhlash

2022-09-27 03:36:00 #хайрли_тонг

Ассалому алайкум вараҳматуллоҳи ва барокатуҳ!

Қадри баланд қадрдоним!

Аллоҳ қалбингизни обод айласин !

Маҳзунлигингизни кетқазиб шод айласин гуноҳ ва камчиликларимизни кечирсин, беморларимизга шифо бериб, хонадонингизни файз барокатли қилсин!

Кунимиз хайрли - барокатли энг муҳими дунё ва охиратимизга фойдали ўтсин!

@Ummuzaynabummuijodi Ochish/sharhlash

2022-09-26 19:37:12 #sharpa_kitob

ШАРПА БИЛАН БАҲС ЁХУД МИЛЛИОН ЕВРОЛИ БИТИМ.

роман.

Муаллиф: Азизахон Исмоилова.

Эллик тўртинчи қисм.

Ғашлик.

Фуаднинг ўтирган ўрнида намоз ўқий бошлаганига — мана салкам йигирма кунча бўлди! Бутунлай оёққа тургунича кутишга унинг сабри етмади. Ҳаммод йўқлигида ҳозирча таътил сабабли уйга қайтган жияни — Шукран таҳорат олишига ёрдамлашяпти.
Жиянининг ташқи кўриниши бир қарашдаёқ Лайсни эслатса-да, феъл-атвори худди онасидек оғир-босиқ! Яқиндан бери унинг мўйлаблари сабза уриб, кундан-кунга чеҳрасига навқирон йигит ҳусни иниб боряпти. Бўш вақтларида у амакисининг ёнидан ажралмайди. Намоз ўқиётгани боис — Фуаднинг қалби ўзгача хотиржамликни ҳис эта бошлади. Бу хотиржамликни аввалроқ топишга уриниб кўрмаганига энди ўзи ҳам ҳайрон!

Давоми...

АСАРНИ ЎҚИШ УЧУН ШУ ЁЗУВНИ БОСИНГ Ochish/sharhlash