#тавбаи_насуҳ Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu 224-қисм. Жу | Ummu Zaynab Ummu-Azizaxon Ismoilova ijodi kanali
#тавбаи_насуҳ
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
224-қисм.
Жувон чайиргина эди. Арава итариб кетяпти-ю, бўйин томирлари ўқловдек-ўқловдек бўлиб бўртиб турибди.
—Ҳой, тўхтанг! Бир дақиқа...
Аёл унинг овозини эшитиши билан жойида таққа-тақ тўхтади. Бироқ нима учундир ортига ўгирилиб, юзма-юз бўлишга шошилмади.
Мана шу хатти-ҳаракатнинг ўзиёқ Иёзга бу чиндан ҳам Сарвиноз эканлигини аниқлаш учун етарли бўлди.
—Сарвиноз...
Жувон энди жойида ҳайкал мисол қотгандек эди. Иёз унинг арава дастагини тутган қўллари бўшашиб кетганини ҳис қилди. Ўзининг ҳам оёқларидан мадор қочди.
—Демак, менга юзлашмоқчи эмасдинг, шунақами? Тушунарли... Яна қанча ишинг қолди?
Сарвиноз худди нимадир ўзига ноқулай бўлаётгандек ўриндиқ четидан секингина бир қўзғолиб қўйди:
—Яна беш-олти арава... Шу билан тугайди...
Иёз кўзи билан ер чизганча жим бўлиб қолди. Мана энди унга бари очиқ ва равшан!
Демак, бу ерга келганини — Сарвиноз кечанинг ўзидаёқ бошқалардан эшитган. Сут олиб келган қизчанинг эса мутлақо унга алоқаси йўқ!
Худди вайрон этилган шаҳар келажак авлодга ўз ҳаробаларини кўз-кўз этганидек, Сарвинозда ҳануз бари ўша-ўша!
—Сен уйингга боравер... Мен... Қобил амакига ўзим тушунтираман... Ишингни йигитлар тугатиб қўйишади!
Жувондан сас-садо чиқмади. Гўё бу гап иккиси учун ҳам хайрлашишга кифоя қиладигандек эди. Иёз секингина аёлдан узоқлашди. На унга ўзининг холатидан баҳс этди, на юрагидаги гапларни очиб-сочди.
Дарҳақиқат кўз очиб-юмгунча ўтган етти йил вақт — тасаввур қилиб бўлмас даражада кўп нарсани ўзгартириб юборган, овлоқ қишлоқнинг кимсасиз бурчагида учрашиб турган бу икки тақдир эгаси энди тамомила бир-бири учун бошқа-бошқа одамга айланиб улгурганди.
Соат ўнларда Сафар гўш келди. Иёз рўёсидаги қарама-қаршиликлар — энди ўзгача бир исён кўринишида атрофидагилар қалбига кўчиб ўтганини мана шу суҳбат жараёнидаёқ тушуниб етди.
Гапларини шунчаки қайсарликка йўйиб, хатто уларни эшитишни ҳам истамаётган Сафар гўш Иёзнинг бир-икки жойда сўзини қатиқ қайириб-қайириб ташлади.
—Демак, лафзингиздан қайтасиз, шунақами?
—Энди ука, лафзингиздан сиз қайтиб турганингиздан кейин мен нима қилай?
Керакми, бизга шу тортишув?! Кимга ваъда бериб қўйганимни биласиз. Қўлингиздан келмайдиган иш йўқ, аммо истамаяпсиз!
Кимга керак бу қайсарлик?! Шу ишни қилсанг, фалон бўласан деб ё сизни кимдир қўрқитиб қўйганми?! Ахир қўрқадиган одаммассиз-ку! Ё гапим нотўғрими?
Кароматларингизни кўрганман. Ҳамма айтди: “Иёзбек мулла Қурбонданам зўр!” деб... Раҳматли мулла Қурбоннинг олдига биласиз, кимлар келиб-кимлар кетмаган!
Сиз бўлса, бирдан тескари сийиб ўтирибсиз! Шунча йиллик қадрдончилигимиз нима бўлади? Мени-ку биласиз! Қилиб юрган ишим шу... Боб билан бўлмаса, арбоб билан ураман!
Ишим битмай қолмайди. Аттанг қилаётган нарсам — кирар эшигимни ёпиб қўяётганингиз! Тушунтиролдимми?!
Иёз битта гапига — шунча гапни тахлаб ташлаган Сафар гўшга лолу-ҳайрон бўлиб қаради:
“Нега тушунишни истамаяпти? Ахир бу одам олдин бунақамасди-ку! Наҳотки шу учунгина мени ҳурмат қилган? Шу иш учунгина мен билан оға-ини тутинган?!”
—Ака, дачангиз ўзингизга буюрсин унда! Мен айтадиган гапимни айтиб бўлдим! Агар “ферманиям қайтар!” десангиз, бир оғиз гапиз, униям қайтараман.
Сафар гўш вазиятни бунақа кескин тус олади деб ўйламаганди. Дарров айёр одамларга хос хатти-ҳаракатлар билан Иёзга ялтоқланишга ўтди:
—Иёзбек, аччиқ-тирсиқсиз иш битирайлик, ука! Менга дача керакмас, фермаям! Биласиз бу жойлардан батамом кўч-кўронимни йиғиштириб, ҳув нарёққа сурган одамман!
Бу ерлар энди сизники! Эски оға-инилигимиз ҳурмати Аловуддин аканинг ишини битириб беринг, бўлди! Ферма хаппа-ҳалолиз, мен ҳеч нарса демайман! Шу ишни тинчитсангиз, дачаям сизники бўлади. Хоҳлаган пайт бир оғиз айтинг, номингизга ўтказиб бераман!
(Давоми бор)
@Ummuzaynabummuijodi
