2023-07-25 07:36:48
Унинг назарида қиз янада очилиб кетганди. У жуда бўй етган, бежирим, ўзига ишонган, ақли расо, муомалани ўрнига қўядиган ва ҳар қандай одамни ўзига мафтун эта оладиган аслзода қизларнинг бориб турган вакиласи эди.
– Кечирасиз, кўзимга иссиқ кўриняпсиз-у, лекин таний олмаяпман, – деди у майин товуш билан, қўлини аста-секин бўшатаркан, Моҳирга очиқ ва тик боқиб.
Моҳир жилмайиб қўйди.
– Шаҳар ўқувчилар саройида кўзингиз тушган бўлиши мумкин.
– Э, ҳа, эҳтимол шундайдир, – қиз ҳам табассум билан жавоб қайтарди.
– Ўқишлар қалай кетяпти?
– Ўқишлар бор-йўғи энди бошланди. Бу саволга жавоб бериш ҳали эрта деб ўйлайман, – қизнинг ҳушёрлиги ва синчковлиги, айни пайтда дадиллиги, кескинлиги ва ўзига ишончи зўрлиги билиниб турар, булар иродаси кучли ва эътиқоди қатъий одамга хос бўлган хислатлар эди.
Моҳир ўйчан ҳолатда қизга тикилди.
– Шодия, айтинг-чи, нега ёзган хатларимга жавоб берай демадингиз?!
– Қанақа хат, тушунмадим? – ҳайрон бўлиб сўради қиз.
– Москвадан ёзган қанчадан-қанча хатларимга.
– Эҳ, бу сиз эдингизми?
Қизнинг тимқора кўзлари ҳайратдан янада каттароқ очилиб кетди.
Моҳир “ҳа” деяётгандай ғамгин кўринишда бош ирғади.
– Биласизми Моҳир, мени дадамнинг ёшликдан бирга ўсган дўстининг ўғлига унашиб қўйишган. Яқинда тўйимиз бўлади!
Моҳир умрида фақат бир марта, Серёжа бел аралаш чап буйрагига орқа томонидан аёвсиз тепганида ярим ҳушини йўқотган эди. Ҳозир эса у иккинчи марта ҳушидан кетишига сал қолди. Бутун умидлари бирдан чилпарчин бўлганди. Кўз олди қоронғилашиб, еру осмон чархпалак бўлиб айлана бошлади.
– Мен эса сизни шу қадар севаманки, буни сўз билан ифодалашга ожизман, Шодия. Орзу-умидларимнинг, сизга бўлган эзгу ниятларимнинг чек-чегараси йўқ. Энди бўлса ҳаммаси тугабди, ҳаммасига нуқта қўйилибди.
Моҳир ғамгин қиёфада тикилди.
– Бунчалик тушкунликка тушмаслигингиз керак. Бу дунё мендан бошқа қизларга ҳам тўлиб-тошиб ётибди. Истаганингизни танлаб олишингиз мумкин. Ахир сиз йигит кишисиз-ку!
– Гап бунда эмас, – деди Моҳир қулт ютиниб. – Сиз мен учун дунёда ягона қизсиз. Оламда энг дилбар, энг гўзал қизсиз! Рост, рост, Шодия.
– Майли, мен борай. Дарсга кечикмаслигим керак, – деди қиз нафис қўл соатига қараб қўяркан.
– Озгина сабр қилинг, Шодия.
Моҳир қизнинг оппоқ билагидан ушлаб, уни тўхтатди. – Модомики шундай экан, айтинг-чи, нега ўша биринчи хатимгаёқ жавоб ёзиб, мени тинчитиб қўя қолмадингиз?
– Нима десам экан… Сир бўлсаям, ўзингизга айта қолай. Хатни шунақанги чиройли ёзаркансизки, мен уларни ҳузур қилиб ўқирдим. Навбатдагиларини эса тоқатсизлик билан кутардим, – қиз шунақанги чиройли қилиб кулдики, гўё теварак-атроф янада яшнаб кетгандек бўлди.
– Буни қаранг-а, сиз бу ёқда хатларимни ҳузур қилиб ўқийверибсизу, мен бўлсам у ёқда бир-икки сатргина жавобингизга зор-зор бўлиб, асабларим қақшаб юраверибман-да.
– Узр, Моҳир! Бу томонини ўйламабман. Э, йўқ, ўйлагандим ҳам, лекин хатларингизнинг тўхтаб қолишини истамагандим. – Қиз уялди шекилли, ёноқлари қизариброқ ерга қаради.
– Шодия, шахсий ҳаётингизга аралашмоқчи эмасман. Сизни жонимдан ҳам ортиқ кўрганим учун билмоқчиман. Сиз… ўша йигитни севасизми?
– Очиғини айтсам, у билан ҳали бир оғиз ҳам гаплашмаганман. Фақат тўй-ҳашамларда бир-икки марта кўрганман, холос.
– Ана холос! Гаплашиб ҳам кўрмагансиз, қандай одам эканлигини ҳам билмайсиз, лекин шунга қарамай, турмушга чиқиб кетавераркансиз-да!
– Ҳар ҳолда, ота-онам мени ёмон одамга узатишмасалар керак, – қиз чуқур ўйга толганча Моҳирга тикилиб қолди.
– Балким, ота-онангизга қулоқ солиб тўғри қилаётгандирсиз. Лекин дунёда юрак, қалб, севги, меҳр-муҳаббат дейдиган нарсалар ҳам бор-ку, ахир. Наҳотки сиз уларни ҳисобга олмасангиз?
– Мен уларга ишонмайман. Севги, муҳаббат, – қиз кулиб қўйди, – улар фақат китобларда ёзилади, киноларда кўрсатилади.
– Кечирасиз, Шодия! Бу гапингизга қўшилолмайман. Мен сизни сўнгги нафасимгача, агарда мавжуд бўлса нариги дунёда ҳам севганимча қоламан! – Моҳир изтиробга чўккан кўзларини қизининг маъюс тортаётган кўзларига тик қадади.
5.1K views04:36
С
