ОЛМА ГУЛЛИ ЧОЙНАК. Ҳисобот чўзилиб кетди. Барча бўлимлард | 🌸СОЛИХА АЁЛ🌸
ОЛМА ГУЛЛИ ЧОЙНАК.
Ҳисобот чўзилиб кетди. Барча бўлимлардаги кўрсаткичларни таққослаб, жамлагунча вақт алламаҳал бўлди. Уйга келсам дарвоза қулф. Қанча тақиллатмай, ичкаридан садо чиқмади. Онамнинг вафотидан кейин биринчи марта кеч қайтишим. Яхшиям ёнимда калит бор экан, йўқса ташқарида қолиб кетармидим. Дарвозани очиб, ичкарига қадам ташладим. Ҳовли зим-зиё, ҳамма ёқ жимжитлик. Онам ҳужрасининг эшиги тепасида хира ёниб турувчи фонус ҳам ўчиқ. Оҳиста уйга бош суқдим. Бир-бирининг пинжига суқилган болалар ширин уйқуда. Хонтахта ёнидаги ёстиққа омонат бош қўйган болаларнинг онаси ҳам пинакка кетган. Шу топда чанқоғим тутди. Хонтахтадаги чойнакка қўл узатдим: бўм-бўш. Пиёланинг шақир-шуқуридан онаси эринибгина кўзини очди. Ёстиқдан бошини кўтаргиси келмай минғирлади:
– Газхонада совуқ чой бор, ичиб келақолинг.
“Газхона” аталмиш ошхонага киришим билан кўнглим алланечук бўлиб кетди. Онамнинг ҳужрасига шу хона орқали ўтилар эди. Оёқларим беихтиёр мени ҳужрага етаклади. Қоронғи хона сукунат қўйнида. Дераза токчасидаги фонус ҳам ўчиқ. Онам борлигида бу фонус ҳовлига шуъла сочиб турарди. Кечалари ишдан қай маҳал қайтсам ҳам онам уйғоқ ўтирган бўларди. Гоҳида ўзимча сездирмай оёқ учида ҳужрамга кириб кетардим. Онам даҳлиздаги оёқ кийимларимни кўриб, келганимга ишонч ҳосил қилмагунча уйқулари келмасди. Ҳужрага кириб чироқни ёқдим. Кўпдан бери одам ўтирмаганидан зах ҳиди анқийди. Хонтахта ёнида нон увоғини қитир-қитир кемираётган сичқон жон талвасасида ўзини сандиқ тагига урди. Хонтахта атрофига кўрпачалар ташлаб қўйилган. Тахмондаги кўрпа-ёстиқ, рўзғор анжомлари онам тириклигида қандай тахланган бўлса, шундай турибди. Улар орасида менга таниш бўлган олма гулли чойнак кўринмасди. Ишдан қачон қайтмайин, устига сочиқ ташланган олма гулли чойнагини кафтлари орасига олганича. Чойнак қопқоғига иягини тираган онам хаёл суриб ўтирарди. Шарпамни сезиши билан сергакланиб, ёнидан жой ҳозирларди. Чанқоқни босиш учун совуқ сув симирганимда, онам бошини чайқаб пичирларди:
– Қизиб келганда совуқ сув томоқни олади. Мана, илимилиқ чой бор, пиёлада чой узатарди. Шу топда ўша чойнакда чой ичгим келди.
Тахмоннинг пардасини кўтариб, чойнакни топдим. Уни олаётганимда жўмраги “шилқ” этиб узилиб тушди. Кимдир унинг жўмрагини синдириб қўйгану, ҳеч ким сезмасин, деб омонатгина жойига ўрнатиб қўйган шекилли.
Эртаси куни чойнакни устага чегалатишга олиб бордим.
– Ўх-хў, бу мендан ҳам қари-ку, фиғони кўкка чиқди устанинг. Буни чегалагунча баҳридан кечган маъқулов, иним?
– Онамдан қолган ёдгорлик, дедим ўпкам тўлиб. Уни қўлга олсам онамни кўргандек бўламан.
– Ундоқ бўлса икки кундан кейин келасиз, ҳолатимни тушунди шекилли, уста бироз бўшашди. Кўзим яхши ўтмайди. Қуёшнинг ёруғида секи-и-и-ин ишлайман…
Ҳар куни кечки пайт дастурхон атрофида жамулжам бўламиз. Овқатланиб бўлгач, ҳар ким ўз иши билан машғул бўлади. Болалардан бири дарс тайёрлашга ўтирса, бошқалари телевизордан кўз узишмайди. Секин ташқарига чиқиб, оёқларим чигалини ёзаману, онамнинг ҳужрасига кираман. Олма гулли чойнакка чой дамлайман. Сочиқ ташланган чойнакни кафтларим орасига олганча хаёл сураман. Эшикка кўз тикиб, кимнидир қидираман. Худди онам менинг йўлимга кўз тиккандек…
Абдусаттор Содиқов.
@Solixa_Ayol
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
