Kanal manzili:
Toifalar:
Savdo
Til: Oʻzbek tili
Obunachilar:
21.04K
Kanalning ta’rifi
ЗАМОНАВИЙ, ХАЁТИЙ ИБРАТЛИЙ ХИКОЯЛАР КАНАЛИ.
Тошкент.
Ratings & Reviews
Reviews can be left only by registered users. All reviews are moderated by admins.
5 stars
1
4 stars
1
3 stars
0
2 stars
0
1 stars
0
Oxirgi xabar 9
2023-05-12 18:03:02
Но_226
-лаббай...
Дарахтлар сокин шамолга силкинди...
-баъзан худди гўзал туш кўряпману кимдир уйғотиб юборадигандек туюлади...
Кўзларида худди мендек бу бахтни йўқотиб қўядигандек қўрқув мужассам эди...
Нонушта тайёрлаб бўлиб уларни чақирмоқчи эдим кўзим кийимлар турадиган хонада кўйлагини берилиб дазмоллаётган муллакамга тушди...беихтиёр термулдим...инсон ҳарчанд уринмасин ёмонлик қилиш қўлидан келмаса минг тақдир мажбурласа ҳам қила олмайди...юзларида ўзгача тароват тараларди...
-дазмол қилиб берайми?-дедим секин...
-уринтириб қўймайманми?-дедилар мен тараф қараб..демак кузатаётганимни сезган эканларда...
-йўқ нега..ахир ишимку!-дедим ичкарига қадам босиб...кийимлар жавонда рангига қараб терилган..оёқ кийимлар ҳам шундай...озодалик иси уфуриб турарди...дазмолни қўлга олдим...
-нонушта тайёр эди!-дедим кўйлакни тўғирлаб...сезардим минг уринса ҳам мени ёнимдан жилгиси келмаётганларини...
-Румайса...кечга Биллура билан тайёрланиб туринг хўпми?
-хўп..-дедим итоаткорона...сўнг мени ҳижолат қилгиси келмай чиқиб кетдилар...юрагим гурс гурс урарди...биламан нимадир демоқчилар бу оқшом!
-Нурмуҳаммад...Ясин минг қилса ҳам Яҳёни акаси сени гапларингга ишонмаслиги ҳам мумкин!
Жан майда майда қадам босиб ичкарига одимлади..
Ясин олган узугига термулиб уни хаёлан Румайсага тақди...насиб рози бўлса ундан бахтиёр одам йўқ!
Эшик тақиллади...
-кир Жан!-деди ҳушовозда...
-менлигимни дарров биласана Ясин!-деди Жан кулишга уруниб...ҳозир айтадиган гаплари Ясинни юрагини парчаласада айтишга мажбур...йўқса бу йигит тинчимайди...
-Ясин..бу Нурмуҳаммад...-деди Жан ёнидаги барваста йигитга ишора қилиб...
Ясин ҳайрон боқди...
-хуш келибсиз!
-Фаёза қаерда?-деди Нурмуҳаммад асабийлашиб...
-ўзингизни босинг Нурик...келишгандикку...
-нега босади..гап нимада?-деди Ясин қошлари чимирилиб..-Фаёза деб келинимизни айтаяптими?
Жанна лабини ним тишлади...
-Ясин...оғир бўл...
Нурмуҳаммад ўтирмай асабий боқди...
-Жанна сиз Фаёза билан учраштираман деган эдингиз?
Ясин узукни четроқ сурди...
-нима деяяпти бу?
5.6K views15:03
2023-05-12 18:00:49
Исканжа
Нафиса Маликова асари. 226 229 қисмлари https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg
5.6K viewsedited 15:00
2023-05-12 17:46:01
Ҳожи Байрам Валий. Ишқ сафари!"
┄┅অঠই✯✯ইঠঅ┅┄
КАНАЛМИЗДА СЕРИАЛ 𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg
5.9K viewsedited 14:46
2023-05-12 17:46:01
Ҳожи Байрам Валий. Ишқ сафари!"
┄┅অঠই✯✯ইঠঅ┅┄
КАНАЛМИЗДА СЕРИАЛ 𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg
5.9K viewsedited 14:46
2023-05-12 15:32:21
— Ютсам-чи?!
— Унда ғирромлик қилган бўлиб чиқасан. Атрофига йиғиб олганларни ташлайди устимизга...
— Қўрқдингизми?
— Қўрқдим?! — дея мийиғида кулди Ўткир. — Қўрқадиган замоним ўтиб кетган. Мен Худодан қўрқаман. Ҳаром еб қўйганим учун. Ҳаромдан бойлик тўплаганим учун. Қиёматдан қўрқаман. Қабр азобидан қўрқаман.
— Ака, унда ютайлик...
— Йўқ. Мен сенинг жонингни хатарага қўймайман. Ким билади, у сенга қанақа махлуқни рўбарў қилади? Унинг атрофидагиларнинг бирортаси соғ эмас.
(Давоми бор) https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg
6.5K viewsedited 12:32
2023-05-12 15:32:21
Агар одамларга ўхшаб ўйлайдиган бўлсанг, одамлар қилаётган ишларни қиладиган бўлсанг, ҳеч қачон кучли бўлолмайсан!..
— Сизнинг гапингизга қараганда, ор-номусимга, ғуруримга тупуриб қўйиб, ана шу хотинга уйланишим керак, шундайми? Эр кўрган, ўзимдан катта бўлган хотинга! — дея кутилмаганда бақириб юборди Сардор.
— Агар керак бўлса, уйланасан. Пайғамбаримиз керак бўлса, биринчи уйланишларида жувонга уйланганлар. Сен ким бўлибсан!..
Сардор ҳеч нарса деёлмай қолди. Қизариб-бўзарди. Стулга ўтиргач:
— Мени бошқа камерага ўтказишларини сўрайман, — деди паст овозда.
— Бу нарса ҳаётингни ўзгартиролмайди. Менинг кўзим сенга учиб тургани йўқ. Сен бўлмасанг, бошқа биттасини беришади. Бу муаммо эмас. Умуман ҳеч кимни беришмаса ҳам ўлиб қолмайман. Бунга муҳтож ҳам эмасман. Аммо сен ўзингни-ўзинг хор қиласан яна...
— Демак, бу ердан чиқишим учун Намунага уйланишим керак. Ундан кейин яхши яшашим учун унинг пулларидан фойдаланишим керак...
— Мана шунақа аҳмоқона гаплар сени расво қилади.
— Йўқ, ундаймас. Сиз шунчаки, мен озодликка чиққанимдан кейин бўйнимга осилиб олмасин, деб ўйлаётганга ўхшайсиз, — деди Сардор.
— Ҳой, бола, — дея шу заҳоти унинг ёқасидан олди Ўткир, — менинг бойликларим сендақаларнинг йигирматасининг бир умр еб ётишига етади. Ортиб-ошиб қолади. Мен пулнинг бетига қарамайман, аҳмоқ!..
Сардорнинг ўпкаси тўлди. Аммо йиғламади. Бурнини тортиб қўйди.
Шу кундан уларнинг ораларига совуқлик тушгандай бўлди. Сира гаплари қовушавермади. Айни дамда Сардор ўзини китобга урди. Керак, нокерак нарсаларни ўқийверди, ёдлайверди. Шунингдек, кўп вақтини спорт залида ўтказарди. Ўткир унинг қилиқларини кузатаркан, шунчаки кулиб қўйди.
Орадан ўн беш кун ўтди.
— Менга қара, зонага битта зўравон келибди... Мен билан орани очиқ қилмоқчи эмиш, — деди Ўткир.
Сардор китоб ўқиб ўтирганди, ҳайрон бўлиб унга қаради.
— Қанақа ора? Сиз деярли ташқарига чиқмайсиз. Чиқсангиз ҳам бир-иккита ошналарингиз билан гаплашасиз. Бошқаларга қўшилмайсиз. Биров билан тортишиб ёки ёқалашиб қолганингизни кўрмаганман.
— Ҳа, шундай. Айтишларига қараганда, мендан ҳурматлироқ одам йўқ экан. Шунга у ҳурматимни, попугимни пасайтириб қўймоқчи экан. Ўзи тиши чиққани бери қамоқда экан... Аввал армиядан қочибди қурол билан. Уйига келганида ушлаб тиқиб ташлашибди. Қамоқда битта одамни сўйиб қўйибди, бўйнига яна илинибди. Кўп ўтмай, наша билан тушибди. Хуллас, бир ўтиришда йигирма беш йил озодликка чиқмабди. У билан дастлаб ўтирганларнинг деярли ҳаммаси аллақачон қутилиб кетган ва ёки ўлган... Ниҳоят, у ҳам чиқибди. Лекин ўйин кўрсатган. Шунинг учун яна олти ойда қайтиб келган. Бу сафар нақ ўн йил босқинчилик учун ўтирибди...
— Вой вў-ў-й, — дея Ўткирнинг гапини бўлди Сардор, — одаммас экан-да.
— Ҳа-а, аммо қара, жони тошдан экан-да, ўн йилдан кейин яна озодлик берилибди унга. Аммо унақалар энди озодликда юра олишмайди. Уларнинг уйи қамоқ. Бу ерда ишласа ҳам, ишламаса ҳам овқат бор. Бошпана бор. Лекин у ўзини қамоқхонанинг эгаси деб билар экан. Ундан ҳурматлироқ одам бўлмаслиги керак экан бу ерда. Ана шу масалада мен билан орани очиқ қилмоқчи экан. Башарасини кўрмадим. Бироқ кўрганларнинг гапига қараганда, кўзинг тушса турқига этинг жунжикиб кетаркан.
— Сиз билан гаплашиб олмоқчими?
— Йўқ, олдин қанотимни қирқмоқчи.
— Қанотингиз?..
— Ҳа. Сени қирқиб ташламоқчи. У сени менинг энг яқин ёрдамчим, деб биларкан. Аслида ҳам шундай.
— Қандай қирқади мени?..
— Оддий. Ўзининг йигити билан сени рингга чиқаради. Ўзиникига пул тикади. Табиийки, мен сенга пул тикишим керак. Сен ютқазасан, у пулига пул қўшиб олади. Иккинчи томондан, шу йўл билан обрўмни туширади. Кўрганда жа, кўрмаса тўғри шу ерга бостириб келади. Мақтанади. Камситади. Келадиган нарсалардан берасан, дейди. Ўтирган жойини ҳам худди меникидай қилиб берасан, дейди. Катталарнинг олдида номини тилга олишимни айтади. Қўй-чи, мени мен орқали хизматкор қилиб олади... Қоида шундай.
6.2K views12:32
2023-05-12 15:32:20
— Шуни айтгани келдингизми?..
— Йўқ. Фақат бумас. Мен ўзгардим. Ўзимга иш қилиб олдим. Энди олдингидай бекорчимасман...
— Табриклайман!..
— Уф-ф. Бунақа қилманг. Ўзи ҳеч кимга ишонмай қўйганман. Битта сизга ишонаман...
— Нега?!
— Билмайман. Аммо сизга ишонаман.
— Бу ерга келишингизни эрингиз билармиди?
— У йўқ ҳозир.
— Қамалдими?..
— Ҳа. Қамалиши керак эди. Мен у билан ажрашдим. Қамалишидан олдин ариза берганман.
— Мендан нима истайсиз?
— Кечиришингизни.
— Кечирдим. Бўлдими?
— Йўқ. Мен сизни бу ердан олиб чиқиб кетмоқчиман.
— Шартмас. Овунчоқ бўлишни хоҳламайман.
— Мен сизни овунчоқ қилмоқчимасман... Ҳамма ёқ ағдар-тўнтар бўлиб кетди.
— Бунисининг менга қизиғи йўқ.
— Унда юзингизга битта шапалоқ туширай.
— Нега?
— Енгил тортаман.
— Ундан кўра, қамчи олиб келинг. Маза қилиб урасиз, янаям енгил бўласиз.
— Мен сизни қамчи билан урай, демадим. Шапалоқ туширай, дедим. Шунгаям кўнмайсизми?
— Уринг.
Намуна урди. Уриши шапалоқ билан силаш оралиғи эди.
Шундан кейин Сардор ортига бурилиб кетди. Эшикни тақиллатди. Боя Намуна билан уни ёлғиз қолдириб чиқиб кетган аскар эшикни очди.
У Сардорнинг юзида лаб бўёқ изларини кўраман деганди. Кўрмади. Ажабланди...
Намуна ўзида йўқ хурсанд эди. Ахир у Сардордан жудаям қаттиқ қўполлик кутганди. Ҳақорат кутганди. Ана шунга тайёр эди. Бироқ у ўйлаганларнинг бирортасини ҳам Сардор қилмади. Бунинг устига, уришига юзини тутиб берди. Бу ҳам илиқликдан далолат Намунанинг наздида...
Сардор камерасига қайтиб борди. Бу пайтда Ўткир диванда чўзилиб ётганча телевизор кўрарди.
— Нега бунча тез қайтдинг? — деб сўради.
— Гаплашадиган гап йўқ эди.
— Нега келибди?..
— Сиз айтганингиз тўғри чиқди. Кечирим сўрашга келибди.
— Кечирдингми?
— Шундай деб айтдим?
— Лекин ичингда-чи?
— Билмадим?!
— Кечиргансан.
— Ўткир ака, у хотиннинг менга умуман қизиғи йўқ. У мендан беш ёш катта. Бунинг устига, бутун қишлоғимизга шарманда қилди. Отамнинг бошини эгишга мажбур қилди... Мен сизга ваъда берганим учун унга ҳеч нима демадим. Сўкиб ташлардим...
— Энди сўколмайсан. Чунки кўп китоб ўқиб қўйдинг. Менга қара, яра барибир, тузалади. Ундай бўлади, бундай бўлади, тузалади. Агар жонингга келган бўлмаса... Эрининг қамалганини айтдими?
— Ажрашганини ҳам айтди. Лекин қандайдир озиб қолибди.
— У яна келади.
— Бўлди, бошқа у билан кўришмайман.
— Агар шундай қилсанг, ахмоқлик қилган бўласан. Дунёда аччиқ қилиб яшаб бўлмайди. Дунёнинг ўзи бир сиқим. Кўзингни очиб юмгунингча ўтиб кетади. Фойдаланишинг керак... Кейин қамалишинг сен учун яхши бўлди.
— Нимага?..
— Кераксиз, ортиқча нарсалар билан шуғулланмаяпсан. Ўқиш керакмиди? Ўқияпсан. Агар озодликда юрганингда битта физика китобини ёд олармидинг? Ололмасдинг. Вақтинг етмасди. Ҳали у иш билан шуғулланардинг, ҳали буниси билан шуғулланардинг. Шу билан умрингни ҳавога совурардинг. Ҳозир бўлса, фақат физика эмас, қанча китобларни ўқиб ташладинг...
Кеча сайрга чиққанимда бир домла билан гаплашдим. Туҳмат билан қамалган экан. Тўғрироғи, битта ифлос масжидга ичиб борган экан. Унга бу аҳволда Худонинг уйига келмайди, дебди. Шу гапи учун анави ярамас, унинг иш хонасига бўлмағур қоғозларни ташлатиб қаматиб юборибди. «Ака, ҳар бир олган нафасингиз ғанимат. Бир вақти келадики, Худонинг беминнат ҳавосидан симира олмайсиз», деди... Шундан кейин Шомуродга бу ёққа ароқ ташитмай қўйдим... Мен уни ўзим ичмайман. Лекин ичадиганларнинг ичишларига сабабчи бўляпман... Шунинг учун олиб келма, дедим... Менинг бу ердан чиқишим даргумон. Аммо сен чиқасан. Шунчаки чиқмайсан. Агар ақлинг бор бўлса, Шомурод, унинг атрофидагилар сенинг хизматингда бўлади... Сенга яхши битта маслаҳатчи керак бўлади. Балки, анави сени кўргани келган қиз сенга маслаҳатчи бўлар. Сен ҳеч вақт оёғингнинг тагига қарама. Узоқларни кўр. Узоқларни. Ўтирган жойингдан бошқа шаҳарларда, керак бўлса, бошқа давлатларда нималар бўлаётганини кўриб тур... Ҳамма нарса жудаям тез эсдан чиқиб кетади. Қамалганинг ҳам. Одамлар эсларидан чиқаришга мажбур бўлишади. Биров сенинг қамалган ўғрилик қилгани учун, дея олмайди. Дейишга уларнинг тиллари айланмайди. Керак бўлса, шу гапни амалдорлар ҳам айта олишмайди... Сен кучли бўлишинг керак. Жудаям кучли.
5.4K views12:32
2023-05-12 15:32:20
Нуриддин Исмоилов |
ГУНОҲКОР
(33-қисм)
Тўхтасин ака кичикроқ амалдор бўлганида, майлийди. Дарров Толибни ичкарига олиб киришар, «Қачон, қаерда, қандай қилиб, кимдан пора олган?» дея суриштиришарди. Энди эса уни камерага олиб киришиб орқасига битта тепишди.
— Сен қайнотангни сотдинг. Бошқа биров ҳақида айтмаса ҳам бўлади. Сен иркитсан, — дейишди. Тамом!..
Ташқаридан қараганда бошқаларникига ўхшайдиган, ичкариси эса бутунлай бошқача дала ҳовлига келганларидан сўнг Наргиза, Намунанинг опаси, эрини бозорлик қилиб келишга жўнатди. Шу гапни эшитиши билан Намуна кийимларини ечиб, ўзини сувга отди. Опаси уни уришди. «Ярамас, шарманда, биров ким келиб қолса, нима қиласан?» деди... «Кун совуқ, сув ундан ҳам совуқ, тез чиқ, шамоллаб қоласан», деди. Аммо Намуна опасига қулоқ солмади. Роса у ёқдан-бу ёққа сузди. Тишлари бир-бирига урилиб такиллаган овоз чиқара бошлаганидан сўнггина сувдан чиқди. Наргиза шу заҳоти унинг устига катта, ҳаммом сочиғини ёпди. Баданига ароқ суртди...
Улар икки кун қолиб кетишди, дам олишда. Тўхтасин ака хотини Сора билан шу куни кечки пайт уйига қайтиб кетди. «Биз борайлик, кимдир шаҳарда бўлиши керак-ку», деди...
Намуна шу чўмилишида шамоллаган экан. Олдинига бурни оқди. Дала ҳовлидан қайтар чоғлари иситмаси чиқди...
У бир ҳафта тўшакда ётди. Умуман ишига қарамади. Опаси Нодирага илтимос қилди. «Эркин аканинг ўзи эплайди, лекин бориб хабар олинг», деди.
Ўша бир ҳафта ўтгач эса Эркиндан Сардорнинг қайси қамоқхонада ётганлигини сўради.
— Нима қиласиз уни? — деди Эркин.
— Бориб кўриб келаман. Шароитини ўрганаман. Имкони бўлса, таниш-билишларни ишга солиб оқлатаман.
Унинг мана шу гапи Эркинга ёқди. Нима бўлса, бўлсин, Сардор қутулиб чиқсин, отасининг ёнига борсин. Майли, кейин қишлоқдан чиқмасин. Ахир қишлоқдан чиқмай яшаб юрганлар озми?.. Бундан ташқари, Эркиннинг ҳам юзи қайсидир маънода ёруғ бўлади.
Улар бирга қамоқхонага боришди. Олдиндан келишиб қўйилганди. Отаси керакли одамларга қўнғироқ қилган. Мана шундай учрашувни уюштириб беришни илтимос қилган эди. Намуна эса эрини ёмонлаган. Ёлғон гапириб ёмонлаган. «Мен меҳнаткаш, камбағал, ҳалол бир йигитни боғбонликка олгандим. Лекин анави шоқол қаматиб юборди. Паст. Кичкинагина маошини бермаслик учун шундай қилди. Менинг ҳам айбим бор. Чунки ҳимоя қилмадим. Қўрқдим ҳимоя қилишга. Шунинг учун бориб кўриб келсам. Агар иложи бўлса, уни чиқариб олсак», деди.
— Ҳозирча бориб узрингни айтиб кел. Чиқариб олиш масаласини кейинроқ кўрармиз. Толибнинг «тиқилиб» кетганига кўп бўлмади. Анча шов-шув бўлди. Бир жойларда менинг ҳам исмимни эсга олишди. Шуларнинг ҳаммаси озгина эскирсин. Кейин бирор нима қилармиз, — деди.
Аммо у озгина пулга қамоқда қайта суд қилиш мумкинлигини ва озод қилиш мумкинлигини билар эди. Бунисини айтмади.
Тиконли, симли деворлар, тиконли, симли йўлаклар Намунани ваҳимага солди. Наҳотки худди мана шунақанги жойларда одамларни сақлашса, дея хаёлидан ўтказди у.
Учрашув хонаси қандайдир совуқ эди.
Намуна бир муддат ўтирди. Нима дейишини, қандай кечирим сўрашини режалаштирди. Бироқ режаси дарров эсидан чиқиб кетди.
Эшик шарақлади. Очилди. Намуна бирдан ўрнидан турди. Эшик томонга юзланди. Вужуди титрай бошлади... Олдинига аскар, кейин қамоқхона кийимидаги Сардор кўринди.
— Ассалом алайкум, — деди бирдан Намуна.
— Нега келдингиз? — дея сўради Сардор унинг саломига алик ҳам олмасдан.
Намуна унинг бундай савол беришини кутмаганди. Довдираб қолди.
— Мен... Мен... Сизни...
— Устимдан кулиш учунми?
— Йўқ. Унақамас. Сизни кўргани келдим. Сиздан кечирим сўрагани келдим?..
— Шартмас кечирим сўрашингиз...
— Сиз нега бунақасиз?
— Менга нима қилибди?
— Тошбағирсиз.
— Менинг вақтим йўқ.
— Нима, қамоқхонада вақтингиз йўқми? Сизга вақт ўтгани муҳиммасми? Қанча тез вақт ўтса, шунча яхши эмасми?
— Вақт менинг хоҳишимга қарамайди.
— Ҳой, инсон... Мен жаҳл устида шундай қилиб қўйдим. Ўзим ҳам нима қилаётганимни билмасдим... Кейин бунақа бўлиб кетиши тушимга ҳам кирмаганди...
5.1K views12:32
2023-05-12 15:29:04
Суддаги бўлган воқеа унинг қулоғига етиб борди. Чунки у ҳали-ҳамон амалда. Чунки ҳали қизи билан Толиб расман ажрашмаган. Ҳали-ҳамон одамлар Толиб унинг куёви, деб билишади... Дарров қўнғироқ қилишди. «Бу Толиб одаммас экан. Сизни сотди», дейишди. Кейин бўлган воқеани ипидан игнасигача гапириб беришди. Суднинг қолдирилганини айтишди. Тўхтасин аканинг юраги оғриди. Кўзларини чирт юмганча кресло суянчиғига бошини қўйди... Унга қарши ҳеч нарса қўзғатилмайди. Чунки битта қурбонлик келтирилди. Иккитаси ошиб тушади.
(Давоми бор) https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg
5.1K viewsedited 12:29
2023-05-12 15:29:04
— Ада, мен бунча кўп пул кетиб қолади, деб сира ўйламагандим. Энди нима қиламан, — деди.
Ота кулди. Қизини қучди.
— Қизим, мен хурсандман. Шундай жойи чиқадики, мен бу пулдан тўрт бараварини бекордан-бекорга сарфлаб қўяман... Хўш, мен сенга яна шунча атаб қўйибман. Агар яна яхшигина пулинг бўлмаса, ишинг ривожланмайди...
Намунанинг дўкони кундан-кунга гавжумлаша бошлади... Унинг ўтиришга вақти бўлмай қолди. Чунки мижозлар билан ишлаш у ўйлаганидай осон эмас экан. Тинкаси қуриди...
Ана шундай кунларнинг бирида уни судга чақиришди. Эрининг судига. Намуна эрини бутунлай эсидан чиқарган эди. Исмини эшитиб бир қалқиб тушди. «Бормайман», деди аввалига. «Турқини кўришга кўзим йўқ. Яна эски яраларимни янгилайми», деди. Аммо кейин боришга қарор қилди.
Эрини темир панжара ортида кўрди. Толиб бир парча бўлиб қолибди. Илгари уни кўрган одамда қандайдир қўрқув пайдо бўларди. Энди эса Толиб жуда бечорага айланиб қолибди. У Намунанинг яқинига келишни илтимос қилди. Намуна бормаганди, ялинди. Шундан кейин Намуна борди.
— Ҳа, — деди ғазаб билан тикилиб.
— Мен, — дея шивирлаб гап бошлади Толиб, — қутулиб чиқиб кетаман. Ҳали иложи бор. Булар билмасдан мени қўлга олишди. Ҳали ўзлари кечирим сўрашади. Ҳали зўр яшаймиз. Мен қамоқдан чиқибоқ сен билан бола қилишга қарор қилдим...
— Бошқа ҳеч нарсани кўнгиллари тусамайдими? Балки, биргаликда Гавайи оролларига борармиз, — дея кесатди Намуна Толибнинг гапини бўлиб.
— Ҳа, борамиз. Умримизнинг қолган қисмининг ҳаммасини чет элда ўтказамиз...
— Буни қаранг-а... Мен сен билан ажрашдим! Қоғозини кўрсатайми?! Сен қолган умрингни қамоқда ўтказасан. Чирийсан. Нима мен сени деб яна азоб чекишимни хоҳлаганмидинг?! Бекорларнинг бештасини айтибсан! — деди Намуна алам билан бақириб.
Суд биносида одам кўп эди. Ораларида Толибга хайрихоҳ бўлганлар ҳам бор эди. Темир панжара ортида Толибнинг ёнида ўтирган шериклари ҳам бор эди. Ҳаммасининг оғзи очилиб қолди. Илло, Намуна гапларини бор овозда айтганди-да... Намунанинг ўпкаси тўлиб турганди. Йиғламоқдан бери бўлиб турганди. Чунки эрига нисбатан биринчи марта шундай дея олди. Илгари қўрқарди. Бир неча марта обдан талашмоқчи бўлган. Бироқ қўрққан...
Толиб ўрнидан турди ва темир панжарага юзсини босиб:
— Бунинг отаси ўғри, порахўр. Ўзим неча марта пора олишига гувоҳ бўлганман. Керак бўлса, расмлариям бор. Бир марта порасини мен орқали олган. Агар уйи тинтув қилинса, олтин, кумуш, миллионлаб доллар чиқади уйидан, — деди.
Намуна тирноғининг учигача зирқираб кетди... У ўзи билмаган ҳолда эрининг юзига тупуриб юборди. Бу шармандаликни ҳам ҳамма кўрди...
Намуна суд залида ўтиролмади. Чиқиб кетди. Йўлакда йиғлади. Оёқларидан дармон қочиб стулга ўтириб қолди. Боши айланди... Поччаси, опаси билан келганди судга. Улар дарров ортидан чиқишмаганди. Чунки опаси ҳам куёвига ташланганди. «Сен, ҳароми, шундай покиза отамни ўзингга ўхшатдингми», деганди. Улар Намунани ранги оқарган ҳолда топишди. Дарров дўхтир чақирилди. «Тез ёрдам» кўп куттирмади. Илло, бир кўча нарида уларнинг идораси бор эди. Бунинг устига, қўнғироқ суд биносидан бўлганди. Шу боисдан ҳар доимгидан-да тез келишди. Намунанинг билагига укол қилишди. Шундан сўнггина Намунанинг юзига қон югурди...
У уйига бормади. Поччаси, опаси ҳамроҳлигида тўғри Чорвоққа кетди. Йўлда отасига қўнғироқ қилди. Лекин ўзи гапирмади. Телефонни опасига берди. Наргиза отасига:
— Адажон, ойижоним билан бирга келинглар. Сизнинг дала ҳовлингизга. Ҳаммамиз бир оила бўлиб ўтирайлик. Мен Нодирани ҳам чақираман, Ўткир билан бирга келишади. Болаларини қайнона-қайнотасига ташлаб келишади. Мен ҳам шундай қилдим. Бир яйрайлик, — деди.
Тўхтасин ака «хўп», деди. Ўзи ишда эди. Юраги ғаш. Анчадан бери шундай юрибди. Толибни олиб кетишларидан бир ҳафта бурун бошланганди сиқилиш. Чунки ўшанда куёвнинг ортидан тушишганликлари ҳақида хабар топганди. Олдинига куёвини муҳофаза қилмоқчи бўлди. Бироқ «Ока, сиз четда турганингиз маъқул. Бунақа пайтда ўртага тушганларнинг ҳам каллалари кетиб қолиши мумкин», дейишди. Шундан кейин у четга чиқди...
5.1K views12:29
Ў
