JODUGAR HiKoYaLaRi

2022-07-21 05:35:58 Hayrlo tong, azizlarim.... Kimda nima yangilik bor? Men yaxshi habarga zorman...) Ochish/sharhlash

2022-07-20 20:43:30 - Sardor...- Men ukamni ko‘zlarini ochishi bilan jilmayib, sochlarini siladim. Negadir ukamni ko‘zlari haddan ortiq sovuq, nigohida tushunmaslik tuyg'usi ko‘rinib turardi.- Sardor?!
- U endi Sardor emas...-Naridan yana Roziyani ingichka ovozi eshitildi. Bir daqiqada Sardor o‘rnidan turib, meni tomog‘imdan bo‘g‘di va ortimda taxminan yigirma qadam naridagi devorga borib tiradi.
- Bu yana nimasi?- Eshik yonidan Abramni baqirig‘i eshitildi.
- Menga boshqa chora qoldirmading, Abram... Tiriltir deding ammo o‘zing uni kech olib kelding... Yetmaganga bu tana oddiy odamniki emas ekan....
- Sardor.- Men Sardorni ko‘zlariga tikilib, arang og‘iz juftladim. U meni tobora qattiqroq bo‘g‘ib borar, nigohlarida esa rahm shavqatdan asar ham yo‘q. Ha, u odamiylik sarhadini kesib o‘tgani endi kundek ravshan edi.
- Hoziroq uni qo‘yib yubor.- Naridan Abramni baqirig‘i eshitildi.
- Eyy, yo‘q, yo‘q... U faqat meni gapimga kiradi. Bu odat...- Roziya Abramni yoniga yaqinlashib, qo‘lini Abramni yelkasiga tirab, tirjaydi.- Birgina gap va yangi do‘stim seni eski do'stingizni parcha-parcha qiladi.
- Roziya, haddingdan oshma. Hoziroq bu tomoshani to‘xtat.
- Yaxshi ammo shartim bor. Bu yerdan ketasan. Qiz shu yerda qoladi. Ikki kundan so‘ng, o‘z oyog‘i bilan senikiga boradi. Ungacha sen uni izlab kelmaysan.
- Nima? Men senga ahmoq ko‘rindimmi? Aslo,  eshitayapsanmi, aslo u bu yerda qolmaydi.
- Unda, ikkimizga ham yo‘q. Uni o‘ldir!- Roziyani buyrug'i qulog‘imga yangrashi bilan bo‘ynimdagi qo‘llar kuchaydi. Endi hatto nafas ola olmay qolgandim. Qo‘l va oyoqlarim uvishim, orqa miyamda muzlab sezildi. Biroz o‘tib, qo‘l va oyoqlarim jonsizlashdi... So'nggida esa miya o‘chib, yurakni so‘nggi dukillashi eshitilib turardi. U ham borgan sari to‘xtab borardi. Duk... Duk... Duk... Duk...! Ochish/sharhlash

2022-07-20 20:43:30 #Qonli_Atirgul

44 qism

Biz allamahalda mashinada Abram taabiri bilan aytganda "uzoq safarga" yo‘l oldik. Mashina naq ikki soat yo‘l yurib, qishloq chetida, daraxtzorlarga tutashib ketgan, qarovsiz, devorlari nurab qolgan, yomg‘irning ayovsiz kaltaklaridan qolgan izlar devor betlarida naqsh misoli turgan, eshik va deraza romlari bo'yoqlari ketgan, oshiq-moshig‘i o‘ynab qolgan haroba uy yonida to‘xtadi. Yarim yo‘lda boshlagan katta yomg'ir endi shig‘alab yog‘ardi.
- Bu yerga nega keldik?- Men hech narsaga tushunmay, Abramga tikildim.
- Meni va‘damni bajargani keldik. Qani, tush!- Abram hamon jiddiylik bilan mashinadan tushdi.- Nega qoqqan qoziqdek qotib qolding? Tushmaysanmi? Ortimdan yur.
- Abram...
- Ortiqcha savollarsiz.- Abram gap bilan og‘zimga urib, boyagi haroba uy eshigini kuch bilan uch marta urdi. Biroz turib eshikni qari, munkillab qolgan kampir ochdi.
- Kim kerak?- Kampir boshidagi yomg'ir po'shini biroz ko‘tarib, kutilmagan mehmonlarga ko‘z tashladi.
- Menga Roziya kerak.- Abram kampirni savoliga qisqa javob berib, eshikni kuch bilan itargancha ichkariga yo‘l oldi. Men ham kampirni hay-haylashiga qaramay, uni izidan kirib bordim. Biz tomnidan chakki o‘tgan uy hovlisiga yetmasimizdan ortimizdan kelgan ovoz Abramni to‘xtatdi.
- Roziya shu yerda...- degan jarangdor ovoz keldi. Abram kabi men ham ortimga burildim va biroz  avvalgi kampirdan asar ham qolmaganidan yana bir bora hayratlandim. Endi darvoza yonida yosh, bo'ylari baland, qad-qomadi kelishgan, uzun tekis sochlari bir tomonga o‘rib qo‘yilgan qiz  ayyorona jilmayib turardi.
- Roziya?! Ha, ha... Men boshqa narsa kutmagan ham edim.- Abram jilmaydi. U anchadan beri jilmaymay qo‘ygan bo‘lsa kerak, bu qolipga o'rnashish oson kechmay darrov jiddiy qobig‘iga kirib oldi.
- Abrambey... Eshigimni chertgan odam meni tanimasa, mendan unga naf bo‘lmaydi. Sen nega kelganingizni hisobga olsak... Yo‘q!!!
- Yo‘q...?- Abram asabiy ahvolda shivirladi va Roziyani qarshisiga keldi. Men esa ularni tushunishga urinib, suhbatga aralashmay turardim.
- Qizishmang... Bu sizga yarashmas ekan.- Roziya ingichka ovozda kulib yubordi va menga imladi.- Bu o‘shami?
- Ha, o‘sha... biroq bu boshqa masala.
- Hay-hay... Badnafslik ham evi bilan-da.- Roziya Abramni aylanib o‘tib meni qarshimga keldi. Meni atrofimda aylanib, huddi eski va noyob eksponatni kuzatayotgandek tomosha qila boshladi. Bu holat toki Abram uni mendan uzoqlashtirmaguncha davom etdi.
- Roziya, senga boshqa inson topshirilgan.
- Jin ursin... Jin ursin...- Roziya birdaniga qutirib ketdi. Kutilmaganda baqirib, sochlarini changalladi.
- Nahotki, eplolmagan bo‘lsang...?
- Yo‘q. Gap umuman boshqa narsadan... Men epladim.- Roziya o‘rnidan turib, hovli chetidan o‘ng tomonga yurib ketdi. Abram bilan men ham  uni izidan yurdik. Hech narsaga tushunmasam ham hayolim Abram aytgan "va‘da"da edi. Bizni eshik oldida Roziya kutib oldi.
- Ishonardim senga...
- Unday demang, Abram. Men uddaladim biroq...- Roziya eshikni ochar ekan siniq tirjaydi. Men xonaga ko‘z tashlab, yagona karavot ustida yotgan Sardorni tanasini ko‘rdim.
- Sardor... Sardor bu yerda nima qilayapti? Uni... Nahotki?! U hayotga...- Men ortiqcha gapirmay, o‘zimni xonaga urdim ammo Roziya meni yo‘limni to‘sdi.
- Bu meni hududim. Ortiqcha harakat qilma, oppoq qiz.- Roziya menga jiddiy tikildi. Ayni dam Roziyani ko‘zlari qorayib, yuzlari misoli sutdek oqarib ketdi.
- Menga Sardor kerak. Boshqa narsa keraksiz.- Men Roziyani aylanib o‘tib, Sardor tomon yugurdim. Bu safar ham yo‘limni to‘sishga uringan Roziyani menga qo‘l tekkazmasligini o‘yladim. Kutilmaganda Roziya mendan ancha nariga, eshik ostonasiga uchib borib, yiqildi. Men Sardorni tepasiga bordim va sochlaridan ohista siladim.
- Siz uni kuchini boshqara olmaydi degan edingiz... Unda bu nima?- ortimdan Roziyani jazavali baqirig‘i eshitildi. Ochish/sharhlash

2022-07-19 19:21:37 Tushundingmi? Undan so‘ng, ukangni ishini yakunlaymiz. Agarda biror qiliq chiqarsang, ukangni o‘ligi tugul, hotiralari ham senda qolmaydi.
- Yaxshi...- Men uni ko‘zlariga tik qarab javob berdim. Biz zalga chiqishimizdan avval uni o'rgatgan gaplaridan kelib chiqib bizni kim kutayotganini tahmin qilib bo‘lgandim. Zalda mehmonni ko‘rib, tahminim to‘g‘ri ekaniga amin bo‘ldim. Amir!!! Eshik yonida asabiy tebranib turgan Amir meni ko‘rishi bilan yonimga yugurib keldi.
- Safira, tuzukmisan?- U meni qo‘llarimni ushladi ammo men qo‘llarimni tortib olib, uni nari itardim.- Safira?! Senga nima bo‘ldi?
- Mendan nari tur....- Uni ko‘zlariga qaray olmay, arang hiqillab, shivirladim. Umrimda yolg‘on so‘zlaganman biroq bu qadar og‘riqli lahzani boshimdan o'tkazmagan edim.
- Nari tur??? Nima, bu hazilmi?- Amir hech narsaga tushunmay baqira boshladi.  Hatto Abramni yoqasidan g‘ijimlab oldi.- Bu seni ishing... Seni ishing, shundaymi?
- Yo‘q, qadrdonim. Bunday emasligini yaxshi bilasan. Men unga ta‘sir o‘tkazmaganimni bilib turibsan.- Abramning hotirjam gaplari meni yuragimni battar og‘ritdi. Ko‘zlarim yoshlandi.
- Safira, yur, ketamiz. Men bilan yur. Biz birga ketamiz. Seni olib ketaman.- Amir yana menga qo‘l uzatdi. Yo‘q bunaqasi ketmaydi... U ketishi kerak.
- Qo‘lingni tort, QOTIL.- bu safar bor ovozda baqirib yubordim. Uni yelkasidan itarib, g‘azab bilan uni hayrat aks etgan ko‘zlariga qaradim.- Seni deb ukam o‘ldi. Ha, ha, u o‘ldi. Senlar sabab o‘ldi, ukam.
- Bo‘lishi mumkin emas...- U tinmay shu so‘zni takrorlardi.
- Mumkin emas?! Nahotki?! Amir, ukam o‘ldi. Meni egizagim o‘ldi. Dunyoga talashib, bir kunda tushgan jigarim mendan avval o‘ldi. Uni Senlar bergan zahar o‘ldirdi.- yuzimni sizib o‘tgan yoshlarni shoshib artdim. Yana qon...
- Safira... Afsusdaman.- Amir endi imkonsizlik kishanlariga o‘rangan ahvolda edi.
- Afsuslanma... Endi ko‘zim  ochildi.. o‘z tarafimni tanladim.- Men ortga chekindim va Abramni yonida to‘xtadim. Abramni sovuq qo‘lidan tutdim.
- Safira...
- Men Abramni tanladim. Ha, seni gaplaring rost ekan.- Men Abramni yuziga termulib, ko‘zlariga tikildim.- Men sizni sevaman. Sevaman sizni, Abram.
- Bas, yetar...- Amir bor ovozda baqirdi.- Bu yakun emas. Hali o‘z tanlovingga pushaymon bo‘lasan.- Amirni so‘nggi so‘zlari shu bo‘ldi. U ko‘zdan yo‘qolgach, ichimda pinhon yig‘layotgan yuragimdan nido chiqib, ho‘ngrab yig‘lab yubordim. Yerga holsiz o‘ttirib, biroz avval Amir turgan joydan ko‘z uzmay yig‘ladim. Men tengi o‘ttirgan  Abram yuzimdagi yoshlarni oq qo‘l ro‘molcha bilan arta boshladi. Oq ro‘molcha qizillikka bo‘yaldi. Hammasi yana qayta boshlangandek edi.
- Barakalla, aqlli qizaloq.- Abram sokin ohangda gap boshladi. Men uni qo‘lini siltab tashlab, o‘rnimdan turdim.
- Ana, aytganingni qildim. Endi sen bajar. Ukamni qaytar hayotga.
- Ha, qaytaraman. Hali vaqtimiz bor. Ketdik, bizni g‘aroyib kun kutmoqda.- Abram menga yo‘l boshladi. Ochish/sharhlash

2022-07-19 19:21:02 #Qonli_Atirgul

43 qism

Men yig‘lar edim... Oddiy yoshlar emas, qonli yoshlar yuzimni yuvib o‘tar, har bir bor ovozda baqirganimdan atrof zirqirab ketardi. Har ko‘zim Abramni yonida yotgan Sardorga tushgach tinmay baqirardim. Yo‘q, ayb o‘zimda... Katta xato qildim va yolg‘iz jigarim endi jonsiz... ruhsiz... shunchaki sarqit tana holos. Ukam endi yo‘q.  U endi hayot emas. Endi uni ovozini hech qachon eshita olmayman, uni bag‘rimga bosa olmayman,urushib, janjallasha olmayman. Bu tasavvur etib bo‘lmas dard. Ichimda ko'tarilgan azoblar girdobi qalbim saroylarini birma-bir vayron qila boshladi... Kutilmagan hodisa sabab orzularim bekatlari armon vayronalariga aylandi. Endi men uchun aziz bo‘lgan insonlar masofasi uzoqdek, huddi bugun Sardor bilan qo'shilib, menga aziz bo‘lgan barcha yo‘qolish dunyosiga ravona bo‘lgandek edi.
- Safira, ukaning endi qaytmaydi.- Abramni ovozi qulog‘imga juda sekin eshitildi. Aslida u bor ovozda baqirib, men tomonga yaqinlashayotgan bo‘lsa ham.- Agar menga yordam bersang, ukangni qaytarishga va‘da beraman.
- U qaytmaydi. Meni ukam endi yo‘q. Sardor endi yo‘q.- Yana bor ovozda baqirdim. Hamma yer titrab ketdi. Abram menga qo‘l cho‘zdi ammo qo‘li menga yetmay to‘xtadi. Men o‘rnimdan turib, Abramga nafrat bilan tikildim. Abramni yuzi o'zgarib, qo‘llarini bo‘yniga qo‘ydi va tipirchilashni boshladi. Keyin uni oyoqlari yerdan uzilib, havoga ko‘tarildi. Nahotki bu meni ishim bo‘lsa...?!
- Safira... SAFIRA!!! Safira, gaplarimga quloq sol. Ukang qaytadi. Seni vaqting kam.- Uni so‘nggi gapi sal bo‘lsada meni o'ylashga undadi. Unga bo'lgan nafratim pasayishi bilan u ham yerga tushdi. Yerga oyoqlari tegishi bilan bo‘ynini ushlab, chuqur-chuqur nafas ola boshladi. Men o‘rnimdan turib, uni yoniga yaqinlashdim.
- Gapir... Gapir, qanday qutqarish mumkin?!
- Avval menga yordam berishing kerak... Qasam ichishing kerak.- Abram qaddini rostlab, sovuq gapirdi. Meni ko‘zlarim ukamga tushgach o‘ylamay bosh silkib, rozilik bildirdim.
- Roziman. Sen ham va‘da ber. Ukamni qutqarishing, hayotga qaytarishing kerak. Agarda aldov yoki yolg‘on ishlatsang...
- Havotir olishga hojat yo‘q. Amirdan farqli men puxta reja tuzaman.- U zaharhandalik bilan keskin javob berdi va qo‘l uzatdi.
- Agarda ukam tirilmasa, seni burdalab tashlayman. Qasam  ichaman-ki, so'nggi nafasingni meni ko‘rib olasan.- Men uni qo‘llarini siqdim. Abram ko‘zlarini yumib, nim tabassum qildi va ayni daqiqada qo‘llarimda juda kuchli og‘riq sezildi. Azobdan baqirib yuborganimni sezmay qoldim. Qo‘lim huddi juda issiq cho‘g‘ bilan asta-sekin yonayotgan edi. Badanimni har bir to‘qimasigacha azobning achchiq mazasini ta‘tib ko'rayotgan edi. Og‘riq biroz o‘tib yo‘qoldi va meni ko‘z oldim hiralashib, hushimni yo‘qotdim. Ko‘zlarimni ochganimda katta va keng xonada uyg‘ondim. Shinam xonaga mos yoqimli yotoq va undagi ajoyib par yostiqlar... Biroq bularni hech biri menda yoqimli hisni uyg‘ota olmadi. Qo‘llarimni qimirlatishim bilan zirqiragan og‘riqni his qildim. Ko‘ylagim yengini teparoq ko‘tarishim bilan allaqanday tushunarsiz yozuvlarni terimni o'yib yozilganini, qonim qotib, qora rangga kirganini ko‘rim. Eshik ochilib, ichkariga Abram kirib keldi. Men o‘rnimdan otilib turdim va uni qarshisiga chiqdim.
- Sen menga ukamni tiriltiraman degan eding. Nega meni hushsizlantirding?- Bor ovozda baqirib, uni yoqasiga yopishdim.
- Tinchlan, tekinga mushuk ham oftobga ko‘rinmaydi. Sendan ugina, mendan bugina... Hozir aynan sendagi uginani ayni vaqti.- U osongina qo‘llarimni yoqasidan olib tashlab, jiddiylik bilan davom etdi.- Hozir men bilan chiqasan. Bizlarni mehmonlar kutmoqda.
- N-nima? Bu o'yinmi? Men ukam haqida...
- Bo‘ldi, bas qil. Men va'da berdim demak bajaraman. Ishonmasliging mumkin biroq muqaddas qasam bunga yo‘l bermasligini tushunsang yaxshi bo‘lar edi.- Abram yengini shinarishi bilan ko‘zim menikidek g‘alati belgiga tushdi. Abram meni ko‘rganimga ishonch hosil qilgach, yengini qayta tushirib, bilagimdan ushlab, o‘ziga tortdi va shivirladi.- Hozir sen men bilan mehmonlarni kutib olasan. Men nima desam, shuni qaytarasan. Ochish/sharhlash

2022-07-18 20:13:26 Assalomu alekum aziz, hikoyaho‘rlarim... Ochish/sharhlash

2022-07-13 05:53:35 Men ko‘zlarimni sekin ochib, g‘alati hid anqib turgan, yoqimsiz zulmat qoplangan yerda ko‘zlarimni ochibman. Muzdek yer liboslarim ustidan ham o‘tib ketayotgan edi. Meni ko‘zim qorong‘ulikka o'rganishi uchun biroz vaqt ketdi. Qadam tovushlari kelib, meni yonimda sharpa sezildi. Sochlarimga tashqi ta‘sir tegishi bilan o‘rnimdan otilib turdim.
- Men nega bu yerdaman?-deb Abramga bor ovozda baqirdim. Ovozim aks sado berib yubordi. Huddi g‘orlardagidek allaqaysi tomonidan tomchilar sekin asta tuk-tuklab asabimni sinayotgan edi. Hushimdan ketishimdan avval bo‘lgan voqealarni eslab, yuragim og‘rib ketdi. Atrofga alanglab, Sardorni izlashni boshladim.- Sardor... Sardor qani?
- Bizlarsiz dunyo kirlanib ketdi, Safira... Kirlanib bo‘lgan... Biz dunyoga kerakmiz. Bir yerda hammamizni bandi qilib turishga hech kimni haqqi yo‘q edi.- Abram bor ovozda baqirdi.
- Bas qil...! Sardor qayerda deb so‘radim.- Men yig‘i aralash arang gapirdim. Abram qo‘limdan qattiq ushlab, sudrashni boshladi. Uni kuchliligidan bas kela olmay, o‘zim unga ergashdim. Hayolim esa cho‘ntagimda oqib yotgan ziddizaharni o‘tkir hidi va singan idishi edi. Abram bilan zinaga yetib bordik. Juda g‘alati... G‘orda zina bo‘lishi juda g‘alati edi. Tepaga chiqqach o‘ng eshikka kirdik. Endi juda ham g‘alati oylik va yorug‘lik bor edi. Qorong‘ulikdan chiqqanim sabab ko‘zlarim qamashib ketdi. Ustiga ustak xona haddan ortiq sovuq edi. Biroz avvalgi yerdan ham ancha sovuqligini tishlarim taqqilab qolganidan anglasa bo‘lardi. Kaftim bilan ko‘zlarimni yumib, sekin atrofga ko‘z tashladim. Ko‘zim xona o‘rtasida yotgan Sardorga tushgach dahshatdan qotib qoldim. Oyoqlarim jonsizlashib, yerga yiqilib tushdim. Abram mendan uzoqlashib, Sardorni yoniga bordi va menga hissiz nigohlari bilan qaradi.
- Mana seni ukang... qadrli ukajoning mana shu muzxonada yotibdi.
- QOTIL...- bor ovozda o‘kirib yubordim. Ichimdagi dardlar meni ich-ichimdan tamom qildi. Ko‘zlarimdan yosh emas qon oqayotgandi. Yoshlarim yuzimdan oqib, oppoq marmarlarga tomgach haqiqatdan ham qizil ekanini ko‘rdim. Ular qizil edi... Qonli tomchilar edi... Ochish/sharhlash

2022-07-13 05:53:35 #Qonli_Atirgul
42 qism

- Mana bu zahar... Men bir yo‘lini qilib unga ichiraman. Vaqting juda oz. Agarda biz amallasak... Hammasi biz kutgandek bo‘lsa ukangni qaytaramiz.- Durdona zahar idishini menga ko‘rsatib, tushuntira boshladi.
- Yaxshi... Faqat, zaharni sen emas, men beraman. Ziddi zahar ham menda turgani ma‘qul.
- Yo‘q, bunaqasi ketmaydi.
- Durdona...
- Amir, bu axir yomon tavakkal bo‘ladi. Oqibati nima bo‘lishi noma‘lum.- Durdona qat‘iyan norozi bo‘ldi.
- Durdona, u eplaydi. Gapida jon bor,  men Aserikni o‘zga olamga bandi qilishim uchun seni yordaming kerak bo‘ladi.- Amir Durdona rad etmagach men tomonga qaradi.- Eplashingga ko‘zing yetadimi, maymoq?
- Ha, yetadi. Bu hamirdan qil sug‘urgandek bo‘ladi.- Men Durdonani qo‘lidagi idishlarni olib, cho‘ntagimga joyladim. Ularni qoldirib, o‘zim omborxonaga yo‘l oldim.
- Hoy, hoy, kimlarni ko‘rayapman?! Nahotki, bu o‘sha, o‘z kuchini anglab yetmagan noshud bo‘lsa?!- Anglab bo‘lmas ovozda hiringlagan tovush bilan Sardor meni qarshi oldi.- Bu meni mehribon opajonim-ku. Nima Nima bilan qarshimda namoyon bo‘lding?
- Gaplashib olmoqchiman.- Uni oldiga besh qadam qolganda to‘xtadim. Sardor o‘rnidan turib, men tomonga yaqinlashdi ammo zanjirlar uni yurgani qo‘ymadi. Bu hol unga kulguli tuyuldi shekilli hiringlab yubordi.
- Gapir, qadrli, opajonim. Sen bilan suhbat qurish men uchun ham yoqimli.
- Sardorni tanasidan chiqishing uchun nima qilishim kerak? Ayt, gapir! Men sendan so'rayapman.
- Ho‘p, o‘ylab olay... Bir tomondan bu tana menga yoqa boshladi. Mabodo chiqish niyatim yo‘q desam... Nima qo‘lingdan keladi?
- Seni o‘ldiraman.- Uni ko‘zlaridan ko‘z uzmay shivirladim. U esa biroz sovuq tikilib, baralla kulib yubordi.
- Nima, nima? O‘ldirasan?! Senmi? Menimi? Xa-xa-xa... Qoyil, singiljon, ofarin... Bu ming yillikda mu qadar kulmagan bo‘lsam kerak.- u zanjirlarni jaranglatib, qo‘llarini silkib kulishda davom etdi.
- Men hazil qilmadim. Yaxshilikcha ukamni tanasidan chiqishingni so‘radim. Agarda chiqmasang...
- Yaxshi...
- yaxshi? Ya‘ni...
- Ya‘‘ni men tanani tark etaman. Agarda seni yoningdagilar farosatli bo‘lsa, shundday bo‘lgan taqdirda ham bu albatta ahmoqlik bo‘lar edi, men chaqiruvchi hohishini ado etganimdan so‘ng bu dunyoni ham, bu tanani ham tark etishimni aytgan bo'lishardi. Yuzingdan senga aytishmagani ko‘rinib turibdi.
- Aniqmi? Sen tanani tark etasanmi?
- Ha... Mabodo yoningdagi befahmlar tanani tark etolmaydi degan bo‘lsa, hohlasang ko‘rsatib berishim mumkin.- Sardor shunday deb ortga tisarildi.  Chuqur nafas olib, ko‘zlarini yumdi.
- Bo‘lishi mumkin emas.- Men uni atrofida turgan shamoli ko‘rib, hayratdan lol qoldim. U ko‘zlarini ochdi va mendan ko‘z uzmay gapirdi.
- Safira, singiljon... Seni juda sog'indim.- Bu haqiqatdan ham Sardorni ovozi edi. Men quvonchdan qanday qilib uni bag‘rimga bosganimni sezmay qolibman.
- Sardor... Ukajon... Ukajonim.- Uni yuziga termulib, quvonchdan arang tilim aylanardi. Qo‘llarim titrab, ko‘zlarim yoshlandi.- Meni kechir... Kechir meni, ukajon.
- Nega? Nima bo‘ldi? Yo‘q, g‘alati narsalarni o‘ylama, yaxshisi menga yordam ber.
- Kechir.- Ko‘zlarimni chirt yumib, zahar to‘ldirilgan ignani Sardorni bo‘yni ortiga sanchdim. Bir soniyada shamol kuchayib, u meni itarib yubordi. Ovozi boricha baqirib, zanjirlarni uzib yubordi.  Bir soniyada o‘zidan qora tuman taratib, qarshimda paydo bo‘ldi va baquvvat qo‘li bilan bo‘ynimdan bo‘g‘ib, ongsizlik mahluqni eslatuvchi nigohlarini menga qadadi.
- Bu seni menga qilgan yaxshiligingmi?- U titroq tovushda o‘kirib yubordi. Eshik ochilib, xonaga Amir va Durdona kirib kelishdi. Aserik ularga tirjayib qarab, o‘z atrofida aylanayotgan tumani orasiga sho‘ng‘idi... O‘zi bilan meni hamm olib ketdi. Meni bo‘ynimdan shu qadar kuchli bo‘g'gani uchun bu girdob ichida hushimni yo‘qotdim.
- Yoqimli kuzning ikkinchi oyi ham oxirlab qolmoqda... Sarg‘ish bargli daraxtlar ilk qor yoqqanida oqlik bilan qoplanadi. Bu qora dunyoni birozga bo‘lsa ham tozalaydi. Bu menga juda yoqadi. Ochish/sharhlash

2022-07-13 05:35:26 Obunachimizdan kelgan rasm Ochish/sharhlash

2022-07-13 05:35:13 Хикоядаги харобазорга мисол учун топдим Ochish/sharhlash