JODUGAR HiKoYaLaRi

2022-07-12 16:51:53 Salom azizlarim....! Ochish/sharhlash

2022-07-11 20:45:50 - Seni hech kim berib qo‘ymayman.- U qulog'im ostida shivirladi. Men endi og‘iz juftlagan edim qulog‘imga og‘riq sezilib, uni nari itarib yubordim.
- Bu nima qilganingiz?- Kaftim bilan qulog‘imni yopib, bor ovozda baqirdim. U esa shunchaki tirjayib turardi.
- Nega achchig‘ing chiqadi? Axir bu hammaga ma'lum udum holos.- Amir meni ortimdagi atirgullarga ko‘z tashlab, ortga burildi.- Endi hech qanday Abram seni tortib olmaydi. Ishon, quyoshim. Ketamizmi?
- Amir. So‘nggi savol... Abram bilan o‘rtangizda nima bor?- Men Amir tengi yurib, imkon boricha hammasini oydinlashtirishga urindim.
- Sen uchun bu muhimmi?- Amir to‘xtab, jiddiy so‘radi. Men javoban bosh silkidim. U biroz o‘ylanib, tezda gapirdi.- Abram bilan meni o‘rtamda... Bizni o'rtamizda sen borsan, Safira... Sen borsan.
- Men borman?! Tushunmadim.- Men Amirga tushunqiramay  qaradim. Go‘yo qarshimda Amir emas, yangi jumboq turardi. U boshqa savol yo‘q deb ortga qaytdik. Yo‘l-yo'lakay yoqimli deb bo'lmaydigan suhbat bo‘ldi. Unda Abramni yovuzliklari, qilmishlari va ikki yuzlamachiliklari haqida edi. Mashina yarim yo‘lga yetganda ko‘zimni g‘aflat uyqusi qopladi. Boshimni suyang‘ichga qo‘yib, uxlab qolibman. Men bu safar go‘zal yashillik qoplagan bog‘da edim. Bog‘ labirint va meni nimadir u yerni markaziga chorlardi. Men baland gul devorlar orasidagi yo‘l bo‘ylab yura boshladim. Turli nafis hidlar, yoqimli qushlar ovozi meni ko'nglimdan barcha g‘uborlarni aritib yubordi. Ko‘zim markazdagi favvora yonida turgan Abramga tushgach kayfiyatim yo‘qoldi, qoldi. Tezda ortga burildim biroq uni ovozi meni to‘xtatdi.
- Safira, ketma...- U Men tomonga kelib, qarshimga aylanib o‘tdi. Biroz ko‘zi yer chiqib turgach, tomoq qirib gap boshladi.- Yur, biroz o‘tiraylik.
- Meni bu yerga sen olib kelding. Demak endi menga tushda ham  uyqu yo‘q. Ajoyib, qoyilmaqom reja. O‘zing bilan fahrlanaver.- Men favvora yoniga borib, kesata boshladim.
- Ha, men seni bu yerga chorladim. Boshqa ilojimm yo‘q edi. Men faqat senga ishona olaman...
- Yo‘q, ishonma... Men sen o‘ylagan sodda qizaloq emasman. Yaxshisi ketaman. Qanday ketsam bo‘ladi?
- Safira gapimga quloq sol.- Abram bilagimdan tortib, ko‘zlarimga tikildi.- Unutma, sen ko'rayotgan hamma narsa sarob bo‘lishi mumkin. Har bir voqelik asl voqelik bo‘lmasligi mumkin.
- Nima demoqchisan?
- Boshqa gap ayta olmayman.- Abram kaftlari bilan yuzimni hohishimga qarshi siladi. Nim tabassum qilib, shivirladi.- O‘zingni ehtiyot qil. Ro‘yolarda ko‘rishguncha...
- Safira... Safira uyg‘on. Safira ko‘zlaringni och.- Amirni tovushi kelishi bilan qora tuman meni o‘rab oldi va Abram izsiz yo‘qoldi. Ko‘zlarimni bir necha marta qattiq yumib ochdim va mashinada uyg‘ondim. Atrofga alanglab, Amirdan boshqa hech kim yo‘q ekanini angladim. Men ortiqcha gap gapirmay, uyga yo‘l oldim. Bizni eshik oldida Durdona kutib oldi. Qo‘lida ikkita idish bo‘lib, biri och yashil rangda, ikkinchisi sarg‘ish qizil rangda edi. Men Durdonaga e‘tibor ham bermay, qo‘lidagi idishlarni ko‘zdan kechira boshladim.
- Qoyil, uddalagan ko‘rinasan,- Izimdan kelgan Amirni  ovozi eshitildi.
- Ha, uddaladim. Aqat bir muammo bor.- Durdona bu gal menga qarab gapirdi.
- Yana qanday muammo?
- Ziddi zahar  tezda berilishi kerak. Mabodo bir necha daqiqada ham hech qolsang,  bari tamom...
- Men aytilgan vaqt berishim aniq. Mabodo, dori ta‘sir qilmay , ukamga nimadir qilsa... Tirik qolmaysan. - Men uni qo‘lidagi qog‘ozni olib, nari ketdim.
- Bu ketishda ishlab bo‘lmaydi. Hali hammasi yaxshi bo‘lib ketadi. Yaxshisi yur, rejani yana bir bora ko‘zdan kechiramiz.- Men ulardan avval xonaga kirsamda, har bir gaplarini diqqat bilan eshitayotgandim. Yo‘q, bu yaxshilik bilan  tugamasligini ko‘nglim sezayapti. Nima bo‘lsa ham bari yaxshilik bilan tugasin. So‘nggi umidim ham shu mehribon egizagim. Ochish/sharhlash

2022-07-11 20:45:50 #Qonli_Atirgul
41 qism

Amir meni hohishimga qarshi tepalikdan pastga olib tushdi. Bizni qarshimizda qonli atirgullar maskani turardi. Meni ko‘nglim behush bo‘lib, arang o‘zimni tutib turardim. Amir vanihoyat qo‘limni qo‘yib yubordi va gulzor orasiga kirib men tomonga qaradi.
- Seningcha bular nima? Ho‘sh, gul...! Shunchaki gullar holosmi?- U egilib, yonidagi gul yaprog‘iga barmoqlari bilan siladi. Barmog‘i qizil bo‘lib qolganini ko‘rib, ortga tisarildim.
- Qon!?- Men titrab arang gapirdim. U esa nim tabassum qilib, hotirjam gulni barmoqlari bilan o‘ynardi.
- Bu gullar sen bilgan yoqimtoy, kelishgan, samimiy Abramga tegishli. Har bir gul...- U yo'llarini ikki yonga yozib, tirjaydi.- U hayotiga zomin bo‘lgan har bir bechora go‘zallarga tegishli. Ha, ha, to‘g‘ri eshitding. U jonini olgan qizlar qabri ustidan chiqqan qonli la'natlar. Naqadar jirkanch...
- Amir...! Bo‘ldi, bas qiling. Ketmoqchiman. Men bu yerda qolishdan ma‘ni ko'rmayapman.- Ortga o‘girildim ammo Amir qarshimdan chiqib, yo‘limni to‘sdi.
- Sen bu yerga kelishingdan maqsad nima ekanini  bilasanmi? Bugun ilk hayot darsini o‘taman. Mavzu: Abramni asl basharasi deyiladi.
- Nega bunday QILAYAPSIZ?- Men uni itarib tashlab, bor ovozda baqirdim.  Amir endi hech bir kulgusiz meni qo‘llarimdan tortib, atirgullar orasiga olib kirdi.
- CHUNKI SEN O‘SHA LA‘NATINI SEVASAN. - U og‘riq turgan qo‘llarimni qo‘yirib, gullarni jahl bilan tepdi.
- Bo‘lmagan gap. Bu hech qanaqasiga haqiqatga yaqin emas. Men uni... Yaxshi ko'rmayman. - Qiziq, nega o‘zimni oqlashim kerak edi? Nega oqladim? Haligacha tushunmayman.
- Bilasanmi, men seni qo‘lingdan tutganimda u haqidagi hotiralaringni ko‘rdim. Qisman bo‘lsada hamon uni hayolingdan chiqara olmayotganingni sezdim. Safira, u hayot uchun havfli inson. Aynan seni hayoting uchun havfli...
- Abram haqida gapirishni bas qiling. Yetar, bas... Men uni eslashni ham hohlamayman. Hohish yo‘q joyda sevgi haqida valdirash ahmoqlik.
- Ahmoqlik...? Seningcha men xato gapirdimmi? Demak, Abramni yomon ko‘rasan, uni o‘ylashni hohlamaysan. Safira, hatto o‘zing ham o‘z hislaringga tushunmaysan.- Amir bosiqlik bilan gapirib, so‘zi so'nggida jilmayib qo‘ydi. Uni gaplaridan so‘ng hayolimga qiziq fikrlar keldi.  Haqiqatdan ham Abram bilan bo‘lgan bog'liqlik bog'liqlik uchun qiziq tuyulgan. Doim o'ylantirgan savol bo‘lib kelgan. Biroq bu hayollar sevgini anglatmaydi.
- Siz hali... Siz hali ukamni muammosi yechimsiz turgan bir pallada meni Abram haqidagi o‘ylarim sabab shu yerga olib keldingizmi? Aaa?- Eng yaxshi yo‘l gapni olib qochish. Aniqrog‘i yaxshiroq mavzularga bo‘lish...
- Gap unda emas. Sen maqsadingdan  chalg'ishing mumkin emas. Bu esa eng katta xato bo‘ladi. Tushun, Safira, men senga yordam berishni hohlayman.
- tushunib turibman. Ehtimol nega u bunday qilayotganini bilishni hohlarman. Men... Uff, men hech kimni seva olmayman.- men gulzordan chiqib, do‘nglik yonida to‘xtadim. Izimdan yaqinlashgan Amir biroz jim turdi va gap boshladi.
- Quyoshim, men maqsad qo‘ysam, hech narsaga qarab o‘ttirmay, maqsadga ega chiqishga odatlanganman. O‘sha maqsad uchun yanchib, burdalab, maydalab o‘tish qo‘limdan keladi va men aynan shunday qilaman.
- Ya‘ni... Maqsadingiz nima?
- Maqsadimmi? Maqsadim, sensan.- Amirni yuzida hech qanday tabassum, hech qanday hazil yo‘q edi. Ko‘zlarida samimiyat, labida nim tabassum va hadik ko‘rinib turardi. Uni qo‘li qo‘limga tegishi bilan tanam titrab ketdi. Ham isib, ham sovub ketdim. Etik jimirdab, nafas olishim tezlashib ketdi. Uni menga qadalgan nigohlari sabab ter bosib ketdi.
- Amir... Menimcha, ketish vaqti yetdi.- Men qo‘limni tortib olib, ortga burildim. Burilishim bilan Amirga urilib, to‘xtab qoldim. U sochim oralab yurg‘izgan barmoqlari battar tanamni jimirlatib yubordi. Uni yuziga ko‘z tashladim. Tabassum... Men esa g‘alati ahvolda edim. Bir soniyada ham Amirdan nafratlanib, ham uni yoqtirib borayotgandim. Ochish/sharhlash

2022-07-10 08:07:05 Assalomu alekum... Yakshanbani yarmida turgan uyquchilar Ochish/sharhlash

2022-07-09 21:38:56 Qonning qo‘lansa isiga aralash atirgulning takrorlanmas ifori, ko‘k yerdagi qizil vahimalar... Yerga qadab chiqilgandek ko'rinadigan dona-dona qizil gullar. Biroz esayotgan shamol menga bu yoqimsiz manzarani hidini olib kelardi. Men ortga tisarildim. Ketishni, bu yerni unutishni hohladim biroq Amir meni qo‘limni mahkam ushlab, shivirladi.
- Bu haqiqatlarning boshlanishi... tayyormisan, Safira?
Bu haqiqatdan ham tush bo‘lishini hohlardim. Tush bo‘lishi uchun buun borimni berishga tayyor edim. Ming afsuski hayotim minglab dahshatli tushlardanda vahimaliroq bo‘lib ketgan edi. Ha, bu takrorlanmas manzara va muqaddima ekanini yuragim har bir urishida takrorlab turardi. Ochish/sharhlash

2022-07-09 21:38:56 #Qonli_Atirgul

40 qism

Hikoyam muqaddimasi....!

- Endi nima bo‘ladi? Ukam nahotki...- gapimni davom ettira olmay yig‘lab yubordim. Amir yuzimni yashirgan qo‘llarimni yuzimdan uzoqlashtirib, sizib chiqqan yoshlarimni barmoqlari bilan ohista artdi.
- Ukangga hech narsa qilmaydi. Ishon menga, quyoshim.- U jilmaydi va yelkamga qo‘llarini qo‘ydi.
- Biror imkonimiz bormi? Faqat rostini gapiring. Men bilishim kerak.- Amirni nigohidan so‘nggi umidni izlash uchun ko‘zlariga tik qarashga jur'at etdim. Yoshlarim sabab ko‘zim hiralashsa ham uni nigohlarini ko‘ra oldim. Yo‘q, hech qanday umid yo‘q edi.
- Bor. Imkon bor bizda.- Xona eshigi sharaqlab ochilib, ichkariga Durdona yugurib kirdi. Uni gaplari mendagi millionlab yaralarga malham qo'ygandek bo‘ldi va yengil tin oldim.
- Biror narsa topdingmi?- Amir mendan uzoqlashib, Durdonani qarshisiga chiqdi.
- Aserik, u soyalarda yurib, quyoshda kuchsiz mavjudot sanaladi. Quyoshdan yurish uchun tana lozim. Tana egasi tirik bo‘lishi shart. Mabodo tanaga biror narsa bo‘lsa...
- Bas, bu yana nimasi?- Men uni gaplarini ortiq eshita olmay baqirib yubordim.- Bu bilan sen ukangni o'ldirish kerak demoqchimisan?
- Mantiqan... HA!
- Durdona?!- Amir ma‘noli talaffus qildi.
- Boshqa imkon yo‘q. Yaxshilab o‘ylab ko‘ringlar... Mabodo u tanadan o‘z ixtiyori bilan chiqsa, mushkulimiz oson bo'ladi.
- O‘z ixtiyori bilan chiqmasa-chi?- Men baqirib yubordim.
- Unda u ham tana egasi bilan halok bo‘ladi. Ammo... Tushun, Safira, bu yaxshi imkoniyat.
- Nima? Imkoniyat? Ustimdan kulayapsanmi? O‘z egizagimni o‘ldirishlaringga yo‘l beraymi?- Men yana Durdonaga tashlandim biroq Amir yana yo‘limni to‘sdi.
- Gapini tugatishiga imkon ber.-deb Durdonaga qaradi.- Davom ettir!
- Hullas, kuchli zahar va ziddizahar tayyorlayman. Zahar berilgach, ma‘lum daqiqada Aserik tanadan chiqadi. U tanadan chiqqanida juda kuchsiz bo'ladi. Bu bizni imkoniyatimiz. Biz Aserikni amallaymiz, sen esa egizagingga ziddizahar berasan.
- Qachon tayyor bo‘ladi? Bilasan, vaqtimiz juda kam.
- Ha, ha... Ko‘pi bilan ikki soat. Hozirdan ishni boshlayman.- Durdona shoshilib eshik tomon yugurib ketdi. Men esa holsiz devanga o‘ttirdim.
- Shu darajada chigal bo'lishi mumkinmi? Bir inson qismati shu qadar...
- Bo'ldi, tinchlan, quyoshim.- Amir meni qo‘limni kaftlari orasiga olib, jilmaydi.-  har bir  mushkulot albatta o‘z yechimiga ega. Sen va men sinovdamiz. Bu sinovlar esa hali boshlanishi bo‘lishi mumkin. Masalan, sen bu safar boshidan yengilsang, qanday qilib yo‘lingda davom etasan? Quyoshim, unutma... Har bir sinovga ilk muammodek qara. Har bir yechim navbatdagi tilsim ekanini miyangga tushuntir.
- Ha, tushundim. O‘zimga kelib olishim uchun vaqt bering. Ukamni qutqarishga imkon bor ekani menda yashashga sabab uyg‘otdi. Endi kuchli bo‘lishim kerak.
- Yo‘q, bunaqasi ketmaydi. Menda yaxshi fikr bor.
- Yana qanaqa fikr?
- Qonli atirgullar haqida senga bir narsani ko'rsatmoqchiman. Tayyorlan, o‘n daqiqada ketamiz.- Amir eshik oldida kutishini aytib, chiqib ketdi. Men ko‘zgu qarshisiga kelib, o‘z aksimga tikilib qoldim. Shishgan, uyqusizlik sabab ko'z osti osilgan, lablar oqarib ketgan, ko‘zlarim tagi esa narkomanlarnikidek qorayib qolgan. Yuzim so‘lg‘in, ko‘rinishim bir ahvolda edi. Bu menmanmi??? Ortiqcha gap tilimga kelmadi. Burnimni tortib, sochlarimni ortga yig'dim.  Egnimga xonada yotgan kurtkani kiyib, pastga tushdim. Amir bilan biz qo‘riqxonaga yo‘l oldik. Mashinani o‘sha, menga yaxshi va yomon tanish bo'lgan harobazor yonida to‘xtatdi.
- Amir?!
- Qani, tush, quyoshim.- U harobazorga imlab, pastga tushdi. Men hohishsiz uni izidan tushib, harobazorga ergashdim. U meni qo‘limdan tutib, harobazorni kesib o'tdi va chap tomonga, daraxtzorlar yoniga yo‘l oldi. Men aniq bir savol bermasdim. Faqat ko‘zlarim atrofda, qo‘lim esa Amirni qo‘lini qattiq tutib olgandim. Huddi hasni ushlab olgan chumoli singari kutilayotgan to‘fonga qarshi suzib borayotganimni his etardim. Biz yarim soatdan daraxtzorni o‘tib, ko‘l yonidan o‘tdik. Biroz do‘nglikni kesib o‘tgach ko‘zim g‘alati manzaraga tushdi. Aniqrog‘i daxshatli manzara... Qonli atirgullar oshiyoni. Ochish/sharhlash

2022-07-09 14:20:41 Ayriliq zarbi hamon yuragimdan ketmadi... Ochish/sharhlash

2022-07-08 16:45:13 Qonli atirgul
35 qism uchun maxsus

#Amir Ochish/sharhlash

2022-07-08 05:42:05 Ochish/sharhlash