💫QALBIMIZ OVOZI💫

2021-02-11 05:55:12 Умр шундай кечади...
Бир гуруҳ кулфатлар тижорат мақсадида чет элга боришибди. Сайёҳлари кўп шаҳарнинг саксон қаватли мехмонхонасида етмиш бешинчи қаватда жойлашишибди. Пастки қаватда жой қолмаган эди. Юқорида хаво тозалиги, шаҳарни томоша қилиш қулайлигини ўйлаб, шу қаватда қолишга рози бўлишди. "Аммо, - дея огоҳлантирди мехмонхона ходими уларни, - шуни эслатиб қўйишим лозимки, ички тартибимизга кўра, кеч соат ўн бирдан эрталабки еттигача лифт ишламайди. Шунинг учун соат ўн биргача хонангизга чиқиб олишни унутманг".
Улфатлар биринчи ва иккинчи кунлари айтилган вақтгача ишларини тугатиб, хоналарига кўтарилиб олишди. Аммо учинчи куни кўнгилочар базмда узоқроқ қолиб кетишди. Мехмонхонага қайтишганида, соат ўн бирдан ўн дақиқа ўтган эди. Хизматчилардан илтимос қилишди, фойдаси бўлмади. Чунки лифт автоматик тарздаўчар экан. Пастда қолишнинг ҳам иложи йўқ, етмиш бешинчи қаватда пиёда чиқиш эса азоб. Шунда биттаси:"келинглар, секин сухбатлашиб чиқиб кетаверамиз. Аввалги йигирма беш қаватда латифа айтамиз, ҳазил-ҳузул қиламиз. Кейинги йигирма беш қаватда ҳаётий ҳикоялардан суҳбатлашамиз. Охирги йигирма беш қаватда эса, қўрқинчли воқеалардан гаплашамиз. Қарабсизларки, хонамизга етиб олганимизни билмай қоламиз", деди. Шундай қилиб, енгилроқ бўлиш учун кўзларига арзимас ва арзон кўринган нарсаларни пастда - меҳмонхона эшик оғасида қолдириб, юқорига кўтарилишди.
Дарҳақиқат, қизиқ- қизиқ ҳангомалар билан дастлабки йигирма беш қават анча тез босиб ўтилди. Кейин жиддий воқеаларнинг, мардлик қиссаларининг гали келди. Улфатлар иккинчи босқични ҳам амаллаб ортда қолдиришди. Сўнгги йигирма беш қаватни фожеа ва ғам- ғуссага тўла ҳикоялар, юракни эзадиган алам, мусибат, ҳиёнат, касаллик ҳақидаги қиссаларни айтиб, минг машаққат билан босиб ўтишди. Ниҳоят, миллатлари қуриб, ҳансираб, тиллари оғизларидан осилиб, эшиклари олдига етиб келишди. Шунда улардан бири ўша куннинг ЭНГ мусибатли қиссасини айтди: "Калит пастда қолиб кетибди!"
Сулаймон Ориф

Хулоса ўзингиздан... Ochish/sharhlash

2021-02-04 06:46:53 Ҳар тонг кўзингизга очишингиз билан ўз олдингизга бугунги кун мақсадини қўйинг. Бу мақсад учун хар бир сониянгизни Ўзингизча хизмат қилдиринг. Ҳар бир дақиқангизни хурсандчилик билан, хушкайфият Ила сабоқ олишга, тажриба ва керакли энергияни олишга сарфланг. Хафагарчилик, негативларга, араз ва ҳаётидан нолийдиган инсонларга кўп вақтингизни сарфламанг. Уларга чиройли табассум ва хушкайфиятингизни улашиб, ўз мақсадингизга томон интилинг

Кун давомида аъло кайфият сизни тарк этмасин

@qalbim01 Ochish/sharhlash

2021-01-26 12:54:51 Инсонларни қандай бўлса шундайлигича қабул қилишни ўрганинг. Бу орқали Сиз ўзингизни қандай бўлсангиз шундайлигингизча қабул қилишларига эришасиз

@qalbim01 Ochish/sharhlash

2021-01-21 14:23:14 Сўзлар- ўзликнинг ифодаси. Катта дарахтлар кичик уруғларда яширинганидек, кишининг асл кўриниши сўзларда яширинган бўлади. ТИЛИ бошқа, дили бошқа мунофиқлар бир кунмас бир кун ўз сўзларидан илинадилар. Бугун уларнинг мунофиқликларини яширган ширин сўзлари эртага заҳарга айланиб, фош қилади. Чунки заҳарнинг устини ширин қобиқ билан қоплашнинг фойдаси йўқ. Қобиқ емирилади, заҳар эса заҳарлигича қолади.
Осмондан қор ҳам, дўл ҳам, ёмғир ҳам ёғади. Бу ёғинлардан экинзорлар ё яшнайди ёки фалокатга учрайди. Инсон оғзидан чиққан сўзлар ҳам бамисоли қор, ёмғир, дўл кабидир. Улар кишиларга ё ҳаёт бағишлайди, ё ўлдиради. Яъниким, қор вақтида ёғса- ҳаёт манбаи, бевақт ёғса- талофат.

Тохир Малик "Тилингни авайла" Ochish/sharhlash

2021-01-06 08:31:10 Кун бошланишидан то тугагунига қадар, ниятларингизни қоғозга тушуриб боринг. Хар қандай ният, орзуни ёзиб, уни амалга ошаётганини ҳаёлан хис қилинг. Ҳис қила олгандаги хурсандчилигингиз ниятингизни тезроқ амалга ошишини таъминлайди

@qalbim01 Ochish/sharhlash

2021-01-06 08:27:52 Гўзал ой, гўзал кун ва эзъгу амаллар ила ўтаётган кунимиз учун Аллохимга бехисоб шукрлар бўлсин

@qalbim01 Ochish/sharhlash

2020-12-09 07:51:17 Вақт оқар дарё.... Ҳаётимиз давомида кўп воқелар, ходисалар содир бўлади. Қайсинисидир хурсандчилик, қайсидир бизга озор беради. Аммо ҳаёт давом этади . Вақтимиз бизнинг ўй-ҳаёлларимиз билан шу даражада тез ўтадики, хатто буни пайқамай қоламиз. Хафагарчиликка кўп вақт ажратворамиз.

Бу дунёга биз кимдандир хафа бўлишга, кимгадир дилозор бўлишга ёки яна шунга ўхшаш негативлар учун келмадик. Ўз вазифаларимизни бажаришга, хурсандчиликда "Хозир ва шу ерда" да яшаш учун келганмиз. Майда-чуйда кўнгилсизликларни енгиб ўтиб, ёки эътибор бермай айланиб ўтиш учун келганмиз.

Қалбингизга озор берган инсон бўлса, Сиз бу инсон берган оғриқ билан яшашга мажбур эмассиз. Сиз бу вазиятингиздан Ўзингизга керакли бўлган хулосани олинг ва негативини ўтмишга ёки сувга отворинг. Ўзингиз билан ОЛИБ юришингиз шарт эмас.....

Ҳар бир инсон ўзининг маънавий даражасидан келиб чиққан холда СИЗГА тажриба эгаллашингизга ёрдам беради, яъни дилингизни оғритади, хафа қилади.

@qalbim01 Ochish/sharhlash

2020-11-02 13:28:22 От ҳақидаги масал

Бу масал менга кўп ҳақиқатларни англашимга ёрдам берган масаллардан биридир.

Бир қишлоқда жуда камбағал бир чол яшарди, унинг биргина оқ оти бор эди. Бу оқ отига ҳаттоки подшоҳлар ҳам ҳасад қилишарди. Подшоҳлар отга жуда қиммат нархларни беришни таклиф қилган бўлсаларда, аммо қария ҳар доим шундай жавоб берарди: "Бу от шунчаки от эмас, мен учун у одамга ўхшайди. Қандай қилиб одамни, дўстимни сотишим мумкин?!"

Бу одам камбағал бўлса ҳам, лекин у отни сотмади.
Бир куни эрталаб оғилхонада отини йўқлигини кўрди. Бутун қишлоқ йиғилиб, унга шундай дейишди: "Сиз жуда аҳмоқсиз! Биз сизнинг отингизни қачондир кимдир ўғирлашини билардик. Уни вақтида сотиш керак эди. Қандай бахтсизлик!"

Қария эса: "Ундай деманглар! Отингиз отхонада эмас деб айтишингизни ўзи етади. Бу ҳақиқат, қолган ҳамма нарса шунчаки фараздир. Бу бахтсизликми ёки бахтми, билмайман, чунки бу шунчаки бир кўриниш. Кейин нима бўлишини Аллоҳ билади".

Одамлар қария устидан кулишди, уни ақли йўқ, дейишди. Aммо ўн беш кундан сўнг, тунда от тўсатдан қайтиб келди. У ўғирланмаганди, шунчаги қочиб кетган экан. У ўзи билан ўнлаб ёввойи отларни ҳам олиб келганди.
Одамлар яна йиғилиб: "Қария, сиз ҳақ эдингиз, бу бахтсизлик эмас экан, аксинча, бу бахтга айланди", дейишди.
Чол деди: "Сиз яна жуда чуқурлашяпсиз, шунчаки от қайтиб келди деб айтинг ... бу бахтми ёки йўқми, Аллоҳ билади. Бу шунчаки бизга кўринган холат. Сиз битта гапни ўқиб, қандай қилиб бутун китобни муҳокама қила олишингиз мумкин?"
Бу сафар одамлар ҳеч нарса демадилар, лекин улар уни нотўғри гапираяпти деб ўйлашди. Ахир, ўн иккита чиройли от пайдо бўлган эди-да!

Қариянинг ёлғиз ўғли бор эди, у ёввойи отларга минишни машқ қила бошлади. Бир ҳафта ўтгач, у отдан йиқилиб, оёқларини синдириб олди. Одамлар яна йиғилиб, муҳокама қилишни бошладилар. Улар: "Сиз яна ҳақ экансиз! Бу бахтсизлик экан. Сизнинг ягона ўғлингиз энди юролмайди. Сиз эса ёшингиз бир жойга бориб қолса... У сизнинг ягона таянчингиз эди. Энди сиз аввалгидан ҳам қашшоқсиз".
Қария: "Сиз ҳукм чиқаришга берилиб кетдингиз. Бу қадар узоққа борманг. Шунчаки ўғлимнинг оёқлари синганлигини айтинг. Ҳеч ким бу бахтсизлик ёки бахт эканлигини билмайди. Ҳаёт тасодифлардан иборат ва сиз бирданига ҳаммасини кўра олмайсиз" деди.
Бир неча ҳафта ўтгач, мамлакатда уруш бошланди ва қишлоқнинг барча ёшлари армияга қабул қилинди. Фақат чолнинг ўғли қолди, чунки у ногирон бўлиб қолганди. Мамлакат мағлубиятга учраганлиги сабабли бутун қишлоқ йиғлади ва одамлар кўпчилик йигитларнинг қайтиб келмаслигини билишарди. Улар чолнинг олдига келиб: "Тўғри айтган экансиз, оқсоқол, бу бахт бўлиб чиқди, ўғлингиз ногирон, аммо у сизнинг ёнингизда. Бизнинг ўғилларимиз абадий кетишди", дейишди.
Чол яна деди: "Сиз ҳамма нарсани ҳукм қилаверасиз, ҳукм қилаверасиз. Ҳеч ким билмайди! Фақат сизнинг ўғилларингиз армияга олиб кетилган, лекин меники эмас, деб айтинг. Aммо бу бахт ёки бахтсизликми, фақат Аллоҳ билади".

Ҳукм чиқаришда шошилманг, акс ҳолда сиз коинот билан бирлаша олмайсиз. Воқеа-ходисаларга ортиқча эътибор берсангиз жойингизда тўхтаб қоласиз, ўсиб, ривожлана олмайсиз. Кичик нарсалар сизни хулосалар чиқаришга ундайди. Сиз ана шу кичкина нарса орқали чиқарган ҳукмингиз(хулосангиз), сизнинг ўсишингизни тўхтатади.

Aслида, мақсад сари қўйилган қадам ҳеч қачон тугамайди. Бир йўл тугаши мумкин, бошқаси бошланади; битта эшик ёпилади, бошқаси очилади. Сиз чўққига чиқасиз, лекин яна бир баландроқ чўққи пайдо бўлади.
Хитойда бу ҳақда шундай гап юради: "Тоғлар ортидан янги тоғлар кўринади". Ҳаёт - бу чексиз саёҳат ...

@Qalbim01 Ochish/sharhlash

2020-10-26 11:26:22 Аёл рашки

Ўлим тўшагидаги аёл эридан сўрабди:
-мени вафотидан кейин қанча вақт ўтиб уйланасиз?

Эри:
- қабринг қачон қуриса ўшанда уйланаман!

Аёл:
- Ваъда беринг.

Эр:
- Ваъда бераман.

Маълум вақтдан сўнг аёл вафот этибди. Эр ҳар куни аёлининг қабрига борар, аммо вабо асло қуримас экан.
Бу ҳолат бир йил ўтса хам давом этаверибди.
Эр бир куни кечаси аёлининг қабрига борибди. Қараса, аёлининг укаси опасининг қабрига челак-челак сув қуйяпти. Югуриб бориб ундан нега бунақа қилаётганини сўрабди.

- Мен опамнинг васиятларини бажаряпман. Опам ҳар куни қабрларига сув қўйиб туришимни тайинлагандилар.

@Qalbim01 Ochish/sharhlash

2020-10-24 08:00:15 ​​Сўнгги пушаймон

Деразага осиб қўйилган қафасдаги қуш фақат кечалари сайрарди.
Бундан ажабланган кўршапалак ундан нега фақат кечалари сайраб кундузлари жим туришини сўради. Қуш жавоб берди:

- Чунки мени кундуз куни сайраётганимни эшитиб тутиб олишди. Бундан хулоса чиқариб, Энди кундузи сайрамасликка қарор қилдим.

Кўршапалак қушнинг жавобидан кулгуси келиб:

- Тўғри, лекин буни олдин ўйлашинг керак эди. Ҳозирги пушаймонинг эса сени қутқармайди, қайтангга сени пичоқ остига олиб боради, - деди.

Омадсизликка бир маротаба учраганда инсон бутун умрга омадсиз бўлиб қолмайди, фикрни ўзгартириб олға интилишда давом этиш зарур

@qalbim01 Ochish/sharhlash