2021-08-12 11:02:15
Bu post avvalgi postga bog’liq mavzuda…
Talabalarda, ayniqsa tibbiyot institutida o’qiyotganlarda, maqsadlar yuqori bo’ladi. Kimdir neyroxirurg, kimdir kardioxirurg, yana kimdir zo’r nevrolog bo’laman deydi. Maqsadni yanada yuqori qo’yganlar mana shu sohalarda chet elda, Amerika yoki Yevropada mutahassis bo’laman deydi. Bu albatta zo’r. Ammo mana shunday maqsadi bor 22-25 yoshdagi yigit-qizlar ”umrim o’tib qolyapti, tezroq oila qurish kerak” deb ham qayg’uradi. Yoki ”ota-onam uylab qo’ymoqchi, erga bermoqchi” deydi.
Hayotda juda ko’p muammolar sababi 2+2=4 dek sodda va tushunarli aslida.
Fikrimcha yaxshi mutahassis bo’lish, har qanday yo’nalishda bo’lmasin, ish mas’uliyatini bo’yniga olishdan boshlanadi. Agar sizda biror sohada ilm, ko’nikma va tajriba bo’lsa va odamlarni sizga ishi tushib kelsa, ularga men shu ishni qila olaman deyish va ulardan pul olish mas’uliyati juda katta. Oila mas’uliyati esa bir umrlik va ish mas’uliyatidan bir necha barobar yuqori. Negadir mana shu oila mas’uliyatga o’ta yengillik bilan qaraladi. Oila mas’uliyatini to’liq tushunmay turib, jamiyat tomonidan bo’ladigan bosim tufayli oila qurish bu eng katta mas’uliyatsizliklardan biri deb tushunaman. Fikrimcha oila qurishdan oldin, hech bo’lmaganda erkak kishi, oilani ta’minotiga javob bera oladigan darajaga erishishi shart. Er oilani moliyaviy va ma’naviy ta’minlashga qurbi yetishi shart. Ayol esa eng kamida ona vazifasini bajara oladigan darajada bo’lishi shart.
Aytishingiz mumkin, madaniyatimizda erta turmush qurish odati bor deb. Madaniyat har doim shakllanib boruvchi va o’zgarib turadigan tushuncha. Aytishingiz mumkin, dinimizda erta turmush qurishga chaqirilgan deb. Shu bilan birga dinimizda oiladagi er va ayol vazifalari ham aniq keltirib berilgan. Dinni o’zimizga yoqadigan joyini olib, ma’qul kelmaganidan yuz o’girishimiz ikki yuzlamachilik ham bo’ladi. Mayli meni din haqida ko’p gapirishga haqqim yo’q.
Qizlarimizga achinaman. Ular jamiyat tomonidan bo’ladigan bosimga dosh berishlari juda qiyin. Orzu-umidlarini bitta qopga solib, podvalga olib tushib qo’yib, institutdagi o’qishlarini qoq o’rtasida turmushga berishadi. Ulardan jamiyat tomonidan kutiladigan bir dunyo vazifalar bor. ”Kelinkil xizmati” degan tushuncha ostida eri, er ota-onasi, mahalla, jamiyat tomonidan kutiladigan vazifalardan ortib, o’z o’qishiga, mutahassisligiga, rivojlanishga jismonan ulgurish qiyin. Bunda hohish juda kuchli bo’lsa ham ulgurish juda qiyin. Jamiyat esa hammasini ustiga to’ydan bir yil o’tmasdan farzand ko’rishni ”majburiy” holatga aylantirib olgan. Kelin yoki kuyov ”yo’q, biz 3 yildan keyin farzand ko’rmoqchimiz. O’qishimizni tugatishimiz kerak birinchi, o’zimizni eplaydigan bo’lishimiz kerak” deyishsa, ko’pchilikdan, ayniqsa eng yaqinlari, ota-onasidan, katta so’kishlar va noroziliklar ostida qoladi. Paradoksal holat. Ota-ona bolasini baxtli bo’lishini hohlaydiyu, lekin mana shunday talablari bilan ularni erkinlikka erishishiga to’sqinlik qiladi.
Insonda tanlov deyarli har doim bor. Yaxshi mutahassis bo’lish, vaqt va mehnat talab etadi. Uni prioritetga qo’yishni talab etadi. Ba’zi narsalardan voz kechishni talab etadi. Nima muhim? Mutahassislik muhimmi, demak unga qattiq kirishish shart. Oila qurishni 26-28 yoshgacha surib tursa bo’ladi. Bu 2+2 dek gap.
Men oila qurishga qarshi emasman. Men oila quraman degan, ammo oilasini, farzandlarini boqa olish imkoniyatiga erishmay turib, xotin olaman deganlar fikrlashiga qarshiman. Agar siz oilangizni mustaqil boqa olaman, mendan kutiladigan vazifalarni bajara olaman desangiz, marhamat 18 yoshda ham turmush quravering. Agar tayyorgarlik qilmay turib, hammasi yaxshi bo’ladi deb tavakkal qilsangiz, ertagalik jiddiyroq muammolarga tayyor turing. Oilada muammo bo’lib tursa, IELTSga tayyorgarlikni 6-etajdan otvorishga to’g’ri keladi. Podvaldagi orzularni esa sichqon yeb tugatadi…
Bek Olimjon
Stockholm, 12.08.2021
2.0K viewsBek Olimjon, 08:02
B
