🥀𝐙𝐮𝐥𝐦𝐚𝐭𝐝𝐚𝐠𝐢 𝐌𝐚'𝐬𝐮𝐦𝐚

2020-07-25 10:20:37 ​​НОПОК ХОТИНЛАР НОПОК ЭРКАКЛАР УЧУНДИР

@Savollar_kanal 4293-савол

Ассалому алайкум! Ҳурматли устозлар, ман 23 ёшдаман. Хали уйланмаганман. Аллоҳ, таоло Нур сурасини 26 оятида: "нопок хотинлар нопок эркаклар учундир, нопок эркаклар нопок хотинлар учундир. Пок хотинлар пок эркаклар учундир, пок эркаклар пок хотинлар учундир" деган. Биламизки Аллоҳ, вадасида туради. Лекин базида нопок эркакларга пок аёллар, ёки пок эркакларга нопок аёллар учрайди. Буни жуда кўп кузатганман, суриштирганман. Бу қанақа холат?

ЖАВОБ:

- Ва алайкум ассалом! Гоҳида покизаларни имтиҳон қилиш учун Аллоҳ таоло Қуръонда зикр қилган Осиё розияллоҳу анҳодек аёлга мушрик ва худоликни даъво қилувчи фиръавндек бадбахтни ҳам рўбарў қилиб қўяди. Маъсум бўлган Нуҳ ва Лут алайҳимассаломлардек зотларга ҳам нопок аёлни ҳам рўбарў қилиб қўяди. Албатта бу узоққа бормайди. Валлоҳу аълам!

"Зикр аҳлидан сўранг" ҳайъати

АЛБАТТА ЯҚИНЛАРГА ТАРҚАТИНГ!!
════════════════
ШАЙХ ҲАЗРАТЛАРИ КАНАЛИГА УЛАНИШ УЧУН ЛИНККА БОСИНГ!!
════════════════ Ochish/sharhlash

2020-07-23 11:30:10 "Zulmatdagi Maʼsuma" hikoyasi oʻz nihoyasiga yetdi.
Har kim oʻz qarichiga yarasha xulosa chiqardi degan umiddamiz.
Eʼtiboringiz uchun rahmat.
Muallif: @Elkyu Ochish/sharhlash

2020-07-22 19:00:14 Zulmatdan yorug'likka qadam qo'ygan ma'suma

Karantinda aqalli Sardordan qutulaman deb o'ylagan edim. Ammo yanglishgan ekanman. Sardor jinnisi tutgan vaqtdga uyimga kelib to'polon qilishni, bir necha kun o'tib yana mulla mingan eshakdek uzr so'rab kelishni qo'ymasdi. Ammo endi ortga yo'l yo'q. Daryo o'zanidan chiqdi. Hozir to'lin oyga qarab sizlarga shu hikoyani aytib berar ekanman, singlim yana Sardor kelib, ko'chamizda sandiroqlab yurganini aytdi. Qiziq, shu ham hayotmi? Shuncha xo'rliklar, shuncha azoblanishlar.
Kuni kecha ijtimoiy tarmoqda Lobar degan havaskor yozuvchi bilan tanishib qoldim. Unga hayotimni aytib berdim, hikoya qilib yozib ko'rmoqchi. Buni hamma har xil tushunsa kerak. Ba'zilar dardini dasturxon qilyapti deb o'ylashi mumkin. Ammo menga bu ahamiyatsiz. Shunchaki xulosa chiqarishlarini istayman. Mening har bir xatoyimdan, Sardorning har bir ahmoqligidan...
O'ylab qarasam hayotimda bu uchun talaygina arzirli voqealar bo'lib o'tgan. Men bulardan juda kech xulosa qildim. Barini juda kech tushundim. Boshim bir necha bor devorga urilsa ham ko'zlarim ochilmadi. Ammo qolganlar bu ahvolga tushishini istamayman. Hayotim haqidagi hikoyani o'qib ehtimol boshlari devorga urilishigacha borishmas. Har qalay mening maqsadim shu.
Yarim tun bo'ldi... Soat millariga termilib, umrimning qanchasini behuda sarflaganimni tushunib yetmoqdaman. Endi bunga yo'l qo'yib bo'lmaydi. Samarqandga o'qishga topshirmoqchiman. Ehtimol shu yo'l bir tomondan Sardordan qutulishimga yordam berar. Lekin o'ylab qolaman... Men ketsamda, Sardor oilamni tinch qo'ymasachi? Yo'q, bunday o'ylarga berilib bo'lmaydi. Hozir ezgu fikrlar, yorqin, Sardordan holi, mutlaqo yorqin kelajak haqida o'ylashim kerak. Ana shunda bu tunni ham bedor o'tkazishimga to'g'ri kelmaydi...

Oradan 15 kun o'tdi...
Hozir onam bilan biroz dardlashib kech bo'lib qolganini ham payqamabmiz. Oradan 15 kun o'tib kundaligimni qo'limga oldim va biroz mulohaza yuritdim. Ajabo, bari o'zgardi. Hamma hammasi. Bir hafta muqaddam holam qaynonamni uchratib qolibdi.
- Sardorga qiz qidiryapmiz. Onasi o'pmagan bir xurliqoni kelin qilaman. - debdi "oyijonim" holamga.
- Sardorni uylantirishdan oldin uni Umidaning oldidan olib keting. Umidani tinch qo'ysin.
Bu gapni eshitib Sardor nega meni bezovta qilmay qo'yganini tushundim va xursandligimdan sakrab yubordim. Hayriyat! Ammo Sardor kimgadir yana uylanib uning ham hayotini barbod qilishini o'ylasam ichim muzlab ketadi.
Samarqanddagi o'qishga hujjatlarimni topshirdim. Ertaga esa ishga borishim kerak. Karantinda meni ham shifokorlar yetishmovchiligi bo'lgani uchun ishga chaqirishyapti. Vaqtli uxlashim kerak. Ustiga ustak ertaga yana sovchilar keladigan. Singlimga ham, menga ham ketma-ket sovchi kelyapti. Taqdir o'yinlarini qarang-a!
Sardordan aslo qutulmayman, u mening umrimni hazon qilishda davom etadi deb o'ylagan edim. Yo'q. Noumid shayton deb bejiz aytishmas ekan. Nazarimda hamma hammasi iziga tushib ketadigandek.
Oradan yillar o'tib, o'qishni tamomlagach... Bir oilaning bekasi bo'lib farzandlarim bilan baxtli hayot kechirayotganimni tasavvur qildim-u, baxtdan tebrangancha joyimga bordim. Oyga termulib shuni tushundimki, o'n beshi yorug', o'n beshi qorong'u. Yorug' kunlarni sabr ila kutganlarni baxtli hayot kutib oladi...

@Zulmatdagi_Masuma Ochish/sharhlash

2020-07-21 08:00:05 Zulmatdagi Ma'suma

Ertalab uyg'onsam, oshxonada yotibman. Uy alg'ov-dalg'ov. Hamma narsa ostun-ustun bo'lib yotibdi. Jamila ham Sardor ham ketib qolibdi. Onamga qo'ng'iroq qilib, uyga borishimni aytdimda uydan narsalarimni yig'ishtirdim. Uyni ham ko'tarib tozaladim.
- Nimasi bu?! - dedi makler xotin uyni ko'rib. - Qiz bola narsa shunday yashaydimi? Xojatxonaning ahvolini qara!
- Shoshmang, shoshmang! Men bu uyni kim kimdan olganini bilmayman. Lekin men kelganimda bu joyda yashab bo'lmasdi. Shuncha yig'ishtirib, tozalab qo'yganimga rahmat deng! Iloyim meni boshimga tushgan kunlar qizingizni hayotidan qaytsin! Qizingiz bo'lmasa, o'g'lingizdan qaytsin!
Narsalarimni olib ketishga tayyor tursam, "Umida, ertaga kelib uyni tozalab ketarsiz." deb qoldi. Uy top-toza bo'lsa ham ortiqcha gap talashishga vaqtim bo'lmay "Ho'p" deb uyimga ketdim.
Ertasi kuni kelib yana hammajoyni yig'ishtirib, vaziyatni tushuntirib, to'lovlarni to'lab, kalitni egasiga berib uyimga qaytdim.
Oradan bir oy o'tdi. U bilan ko'rishmadim ham, gaplashmadim ham. Shu vaqtda karantin ham boshlanib qoldi. Meni ham olib ketmoqchi bo'lishdi-yu, uyimdagilar rozi bo'lmadi. Imunitetim past bo'lgani va po'chkam og'rib turgani uchun men o'choqqa kirib, himoyalangan taqdirimda ham bu virusni yuqtirib olishim aniq edi.
Ishdagilar vaziyatimni tushunib rozi bo'lishdi. Faqat bir kecha navbatchiligim qolgan edi. Mayli shuni ham ishlab ketay dedim. Ammo, ishdan keyin damasga chiqqanimda Sardor yana paydo bo'lib, damasni yo'lini to'sib oldi.
Odamlardan qancha yordam so'rasam ham befoyda. Shunchaki tomosha qilib turishibdi! Shunchaki befarq bo'lib tomosha qilish mumkinmi?! Yordam beringlar, militsiyaga qo'ng'iroq qiling deya qancha yalinmay, befoyda.
Sardor meni olib ketib qoldi. Yana it topmas joylarga borib qoldik... Endi Sardorga oilamga taxdid qilishga tushdi. "Agar men bilan birga bo'lmasang, jiyaning bilan singling ketadi! Ularni ham seni ham o'ldiraman!" deb Sardor doim mashinasida yuradigan pichog'ini bo'ynimga tiradi. Men bu holatlardan shu darajada to'yib ketgan edimki, pichoq tirasa ham, bo'g'izlasa ham, hiyonatda ayblasa ham hech nima qilmadim. Hech qanday munosabat bildirmadim.
- Mana! Bu ovozingni men tegishli joylarga eshittiraman! - dedi Sardor telefonini ko'rsatib.
Orada unga nimalar degan bo'lsam deganman!
- Sen qo'rqoqsan! Agar mard bo'lganingda mening gaplarimni emas, o'zingniki eshittirgan bo'larding! Sen ojiz ortimdan yalinib yurib, ishing bitganida xo'rlashni bilasan xolos!
- Nima sen osmondagi oymisan?! Ko'cha to'la qiz bildingmi?!
- Oy emasman! Shuning uchun ortimdan yurma! Meni tinch qo'y!
Oxiri militsiyaga bordik. Ahvolni ko'rishgach, nega shuncha voqea bo'lsa ham oldin shikoyat qilmadingiz deydi!
- Mana siz o'zingiz! Nima chora ko'ryapsiz? Nechchi marta buni ustidan shikoyat qilgan bo'lsam ham biror marotaba chora ko'rmadingizku!...

@Zulmatdagi_Masuma Ochish/sharhlash

2020-07-20 08:00:04 Zulmatdagi Ma'suma

- Umida! - qo'lidagini tashlab yana yalinishga tushdi Sardor. - Men sizni yaxshi ko'raman! Sizni sog'inib kelsam, uyda manavi o'tiribdi! Nima qilganingiz bu?
- Seni esing joyidami? Tavba qildim!
Bir vaqt Sardor telefonini olib taksi chaqirdida "ikkalang ham ketasan hozir" deb turib oldi.
- Yaxshi! Chaqirsang chaqir! Boxonada uyga borib kelaman!
Birozdan so'ng narsalarimni yig'ishtirganimni ko'rib Sardorning yana jinnisi tutdi. Uyga kelay deb qolgan ikkita taksini uzr so'rab ortiga qaytarib yubordi.
- Chaqir taksini! Men ketaman hozir!
Shunday desam Sardor qo'limdan sudrab oynadan tashlab yubormoqchi bo'ldi. Ko'z ochib yumgunimcha yarim belim bilan tashqariga chiqib qolib to'rtinchi qavatdan pastga qarab turibman. Jamilaning ko'zi peshonasiga chiqib ketgan.
- Ushlang meni qo'limdan. - deydi Sardor xuddi hayotimni qutqarib qolmoqchiday.
- Tur yo'qol! - gapimni qarangda! Qo'lidan tutmadim. Agar qo'yib yuborsa, tamom! Chirpirak bo'lib yerga tushaman.
- Sensiramang meni! - dedi Sardor juda "muhim" bo'lgan mavzuni qo'zg'ab.
- Seni sensirab bo'lsa ham gapirganimga shukr qil! Sen shunga ham arzimaysan! Ahvolingga bir qara! Sen erkak emassan, ojizsan! Kuching faqat ojizaga yetadi! Sen tengilarga bir qara! Tagida mashinasi, o'zining uyi va shaxsiy biznesi bor! Senchi?! Seni nimang bor?
- Kamsitmang meni! Mayli kechirim so'rang, sizni olib qolaman tashlab yubormayman. - shart qo'ydi Sardor.
- Sendan hech qachon kechirim so'ramayman! Nima qilibmanki kechirim so'rasam?!
- Umida, o'lim bilan olishib turibsiz! Qo'yib yuborsam o'lasiz! Shundoq kechirim so'rash qiyinmi?! - dedi Sardor.
- Umida, kechirim so'ray qoling endi. - zorlandi Jamila ham.
- Men hech qachon pastga past ketmayman. - dedim oynadan chiqib turgan boshim ehtimol teskari turgani uchun aylanib ketib.
Keyin Sardor "rahm qildi" chog'i meni tushirib olib quchoqlab kechirim so'rashga tushdi.
- Yo'qole! - uni itarib yuborib ketib qoldim.
- Ana! Ko'rdingizmi! Siz meni mensimaysiz!
- O'chir! - dedimu xonamga yetmasdan boshim aylanib yiqilib tushdim.
Jamila sho'rlik Sardor menga nimadir qilgan deb o'ylab qo'rqqanidan baqir-chaqir qildi. Sardor meni ko'tarib zaldagi divanga yotqizdi. Suv olib kelib yuzimga sepa boshlagandi, o'zimga kelib qo'lini itarib yubordim.
- Tort qo'lingni! Suv sepma!
- Ko'rdingizmi! Bu o'yin qilyapti! - baqirdi Sardor.
- Jinnimisiz qanaqa o'yin qiladi? Ana yuziga qarang oqarib ketgan! - dedi Jamila xavotirlanib. - Umida, dorilaringiz qayerda?
- Sumkamda.
Aksiga olib dorim ham qolmapti. Bittagina asab uchun dori qolgan ekan. Uni ham ichdim ammo ta'sir qilmasligini bilardim. Keyin Sardorga ukollarni aytib, dorixonaga jo'natdim.
- Iltimos faqat o'lib qolishimdan oldin keling! - dedim.
Sardor halloslab chiqib ketdi. Bir pasda aytgan ukollarimni ko'tarib keldi. Jamila menga ukol qilgan edi, soniya o'tmay bo'shashib ketib uxlab qoldim.
Bir vaqt baqir-chaqir eshitila boshlandi. Oyog'imdan kimdir sudrab ketib, yuzimga baklashka otib yubordi! Ko'zimni ochsam Sardor baqirgancha meni oshxonaga oyog'imdan sudrab ketyapti.
- Hozirgina o'zini kasalga solib yotgandi! Birdaniga uxlab qolmaydiku! - baqirdi Sardor.
- Ukol ta'sirida shunday bo'lyapti! Qo'yib yuboring Umidani! - zorlandi Jamila.
Ko'zimni bir ochdimu, uyg'ona olmadim. Og'riq, dori ta'sirida juda loxas bo'lib o'zimga kela olmadim.
- Och ko'zingni! Och! Hozirgina ko'zingni lo'q qilib qarab turgandingku! Och dedim!
Ko'zim elas-elas ochilib yumilardi. Sardor baqirib yotganini yuz ifodasidan fahmlasam ham uning gaplari qulog'imga uzoq-uzoqlardan kelayotgan past ovozdek edi. Ammo baribir uyqu zo'rlik qilib uxlab qoldim.

@Zulmatdagi_Masuma Ochish/sharhlash

2020-07-19 08:00:04 Zulmatdagi Ma'suma

- Ukang qo'ng'iroq qilyapti. - deb onam go'shakni ko'tardi.
- Ona, Umida yaxshimi? Nima bo'ldi?
- Ertaga Toshkentga olib boraman. - dedi onam ahvolimni qisqacha tushuntirib.
- Ona, ertaga emas bugunoq olib boring! Men hozir bedani sotaman. Qancha desa ham bitta xaridor topib, pulni jo'natib yuboraman. Lekin Umidani bugunoq olib boring! Pul ertaga topilaveradi, lekin men opamni topa olmayman.
Ukamning gaplaridan iyib ketdim. Sardor esa mut.
Uchchalamiz endi shaxarga yo'l oldik. Yura olmaganimdan Sardor meni ko'tarib olgandi. Ukam ikki million jo'natdi. Shaxardagi xususiy shifoxonaga bordik. Ular meni bir sidira tekshirib, "ancha o'tkazib olib kelibsizlar" dedi.
Nima bo'lganini so'ragan doktorlarga bir amallab, inqillab-sinqillab tushuntirdim. Keyin tomirimdan kontrast jo'natib programma qilishdi.
- Bu shifoxonada qolishi shart. Hozir yana bir tekshiruv qilamiz, licheniya, boshqa davolash hammasi bo'lib ikki yarim million bo'ladi, o'n besh kun davolanadi.
Ana bo'lmasam! Biz pulning yarmini ishlatib bo'lganmiz. Men ishga to'liq bormaganim uchun tuzuk-quruq oylik chiqmaydi.
- Mening oyligim ikki kunda chiqadi. Ungacha yotib davolanib tursa bo'ladimi? - dedi onam.
- Bo'ladi. Ammo buni oldida kimdir qolishi kerak. Bu ahvolda o'zini tuta olmaydi. - dedi doktor.
- Men qolaman. - dedi onam hech ikkilanmay.
- Ona, siz ishlasangiz qanday qolasiz? Kamiga siz meni ko'tara olmaysiz. - Sardorga qaradim. U nigohini mendan olib qochib qilt etmay turaverardi. Erkak bo'lib "men qolaman." de! Yo'q... Uning qolish niyati yo'q. - Ona, uyga ketamiz. Bizga licheniya yozib bering o'zimizda davolanaman.
Doktorlar licheniya yozib berdi. O'zimizning kasalxonada davolandim. Bir hafta-o'n kun ichida o'zimga kelib qoldim. Sardor esa yana ketib qoldi. Meni tashlab ketvordi...
O'zimga kelib olganimdan keyin domga qaytib o'sha yerda bir o'zim yashab yurdim. Ishxonamdagilar mendan kasalxonada ham, uyda ham tez-tez xabar olib turishdi. Sardordan esa darak yo'q.
Bir kuni dugonam Jamila uyimga yotgani keldi. Birga dardlashib, suhbatlashib o'tirdik. Jamila xufton o'qiyotgan vaqti uyga osmondan tushgandek Sardor kelib oldi. Janjalning zo'ri boshlandiku!
Dugonamning namoz o'qib bo'lishini kutib men bilan janjallashib turdi. Sho'rlik duo qilib bo'ldi ham Sardor qo'lidan sudrab ko'chaga chiqarib yuborishga urindi.
- Ketasan! Mening ishim yo'q! KETASAN!
- Yarim kechasi qayerga ketaman? - dedi Jamila yig'lamsirab.
Ikki soniya ko'z o'ngimda Sardor Jamilani sudrab ketayotganini ko'rib tutab ketdim. Jamilani qo'lini olib Sardor bilan urushib ketdim.
- Sen umuman o'chir! - dedida oshxonaga kirib... qo'lida pichoq bilan qaytib keldi.
- So'yib tashla! Ey seni maqsading shumi? Tiqib ol shu pichoqni! O'ldirmoqchimisan? O'ldir! - gaplarimdan Jamilaning kepatasi uchib ketdi.
Shu vaqtda bo'ynimga qadalgan pichoqdan xotiralar yodimga tushdi... Yarim kechasi Sardor meni ishdan olib qochib it topmas joylarga borib qolgandik... O'shanda o'zimning bo'ynimga o'zim pichoq qadab, sal kam kesib yuborgan edim. Pichoqni tortib, so'yib tashlaganimda ehtimol hozirga qadar shunchalik qiynalmasmidim...
Soniyalar ichida hayolimga kelgan bu fikrdan seskanib tavba qildim. Astag'firulloh! Xudo asrasin bunday bedodlikdan!
- Umida, axir men sizni sevamanku! - qo'lidagi pichoqqa urib, tushirib yuborganimdan so'ng yig'lab nola qilishni boshladi Sardor. - Men sizni yaxshi ko'raman! Siz nima qilyapsiz?
- Tur yo'qolgin! Sevar emish! Sevgan odam hech zamonda shunday qiladimi? Bor ko'zimga ko'rinmagin! Yer yutsin seni!
Teskari o'girilib Jamilaning holidan xabar olay desam Sardor chindan ham yo'q bo'lib qoldi. Bir vaqt balkondan otvyortka ko'tarib keldi!
- Men seni o'ldiraman! - yana vaxshiylashdi Sardor otvyortkani qornimga tirab.
- Hey ahmoq! Mana pichoq turibdiku! Buni nega ko'tarib kelding? - maslahat berishimni qarangda!
- Yo'q, men seni qiynab o'ldiraman!
- Yaxshi! O'ldirsang o'ldir!

@Zulmatdagi_Masuma Ochish/sharhlash

2020-07-18 08:00:03 Zulmatdagi Ma'suma

- Qayeriga yozib qo'yibdi "Sardorni uyi" deb? Yoki uyni xarajatlarini sen qoplayapsanmi? Shu uyga to'rtta non ko'tarib keldingmi hech?
Sardor yana to'ng'illab "ishlamaganini yuziga solganlikda" aybladi meni. Uning ortiqcha valaq-vuluqini eshitgim kelmay uydan xaydab yubordim.
Oyog'imdan zax o'tib, sovuq kunlarda o'zimda shamollash alomatlarini sezdim. Sardor ham uyga kelaverib-ketaverib shamollab qolibdi. Bir kun keldi. Ahvoliga qarab bo'lmaydi. Issig'i oshib ketgan.
- Umida, men hozir o'lib qolaman!
Odamgarchilik yuzasidan shunga yordam beray deb uyga kirgizdim. Sho'rva tayyorlab ichirdim. Ukol qilib, dorilar berdim. Tuni bilan tepasida o'tirib chiqdim. Shu darajada terlab yotibdiki, go'yo ustidan kimdir chelaklab suv quyayotgandek. Ko'rpasini, kiyimini almashtiraman, zum o'tmay yana xo'l bo'lib qolaveradi. Tonggacha 4 martadan almashtirdim. Ertalab ishga borishim kerak desam, "Umida meni tashlab ketmang, men o'lib qolaman." deb unga ham ko'nmadi. Noiloj ishdan o'z hisobimdan ta'til oldim. Shu vaqtda bo'lim boshlig'idan ham rosa gap eshitdim.
- Umida, ishon! U sening fidoiyligingga arzimaydi. Sen shuncha parvona bo'lib uni davolaysan, ertaga sen kasal bo'lsang, u qaramaydi ham.
- Mayli, qo'yavering. U ko'rmasa ham Xudo ko'rib turibdiku nima qilayotganimni.
Ammo... U haq bo'lib chiqdi. Eshshak semirsa, egasini tepadi deb bejiz aytishmagan ekan...
Sardor uch-to'rt kunda tuzalib ketdi-yu... Men kasal bo'lib qoldim. Ahvolim yana og'irlashib qoldi. O'zimga o'zim licheniya qilib biroz oyoqqa turdim. Ammo oradan olti kun o'tib o'zimda sistid alomatlarini sezdim. Sardorning qayoqlarda yurgani yolg'iz Ollohga ayon!
Kun sayin yomonlashib borardim. Issig'im sira tushmas, ukol va dorilar ta'sir qilmas, rangim bo'zdek oqarib ketgan, gapirish tugul o'rnimdan turishga ham holim qolmadi. Shunda Sardorning menga rahmi keldimi... Yoki unga qaraganlarim esiga tushdimi, har qalay meni kasalxonaga olib borish keraligini aytdi.
- Umida, kasalxonaga boramiz. Sizni men bu ahvolda eplay olmayman.
- Eplay olmasligingizni bilaman. Tez yordam chaqiring, ko'chada yura olmayman.
Tez yordamda kelganlarning hammasi hamkasblarim, o'zimning tanishlarim. Holimdan uyalib ketdim. O'zimning yurishga holim bo'lmaganidan aravachada sudrab yurishdi. Shu-shu hamma joyga aravachada chiqa boshladim. Kasalxonada yotganimda ham menga nima bo'layotganini onamga aytmadim. Oradan ikki kun o'tib Sardor onamga qo'ng'iroq qilaman deb turib oldi. Isitmam sira tushmas, doktorlar ham nima qilishni bilmay, esankirab qolgandi. Ichmagan dorim, olmagan ukolim qolmadi. Keyin menda gallyutsinatsiya boshlandi. Shu holatni o'zim bilib turibman, lekin doktorlarga "menda shunday bo'lyapti" deb ayta olmadim. Oxiri reanimatsiyaga tushadigan ahvolga keldim. Sardorga onamga qo'ng'iroq qilma demoqchi bo'lamanu, ovozim chiqmasdi. Qo'l harakatlarimga esa u e'tibor bermadi. Yarim kechasi xojatxonaga chiqmoqchi ekanligimni Sardorga zo'rg'a tushuntirganimdan keyingina u meni aravachaga o'tkizdi.
Xonamga qaytib kelayotganimda ne ko'z bilan ko'rmay, qarshimda sho'rlik onam turardi! Men aravachada bir ahvol bo'lib o'tirganimni ko'rib onamning ko'zidan yosh duv-duv to'kila boshladi.
Onam shu bo'yi kasalxonada mening oldimda qoldi. Doktorlar issig'im tushmaganidan, aksincha battar oshib ketganidan qattiq havotir olishdi. Hech qanaqasiga tushira olishmadi. Onam qo'limga teginishi bilan tortib olar, doktorlar uskunalarsiz ham qo'lida mening issig'imni o'lchayveradi, og'zimdan chiqayotgan issiq havo esa o'zimni kuydirardi...
Shu ahvolgacha borib yetdim. Uch kun kasalxonada yotsam ham hech qanday o'zgarish bo'lmadi.
- Umida, sen bu yerda qolmaysan. Men seni shaxarga olib boraman. - dedi onam.
- Ona... O'zi uyda pul qoldimi yoki hammasini men tugatdimmi?
- Pul... Sening ko'chada qolgan joying yo'q! Otang bor, onang bor! Pul topiladi qizim!
Erginam oldimizda qily etmay o'tiribdi. "A" deb og'zini ochay demaydi. Bir nuqtaga tikilib olib gung bo'ldi qoldi.

@Zulmatdagi_Masuma Ochish/sharhlash

2020-07-17 08:00:04 Zulmatdagi Ma'suma

Bir hafta o'tib, biroz tuzalib qolganimdan keyin o'sha uyga borib qolgan narsalarimni ham yig'ishtirmoqchi edim. Ichkariga kirib eshikni qulflagan edim hamki Sardor u tomondan eshikni ochib kirib keldi. Qo'limda bir paket dori-darmon. O'zim ham bir ahvolda oyoqda zo'rg'a turibman.
- Mana! Maqsadingga yetding! Umrimni yeb bitirding! Mazza qildingmi oilang bilan?!
Sardor yana yig'lab yalinishga tushdi. Yana eski ertagini to'qib, uzr so'ray ketdi. Urdim ham, tepdim ham... Indamay turaverardi. Aybi borda!
- Menga qilganlaringni bari singlingdan qaytsin! O'zing ham shunday hiyonatga uchragin! Bo'ldi, senga boshqa gapim yo'q! Ko'zimga ko'rinma!
Sardordan uyning kalitini olib, o'zini haydab yubordim. Keyin dugonam Nasiba qo'ng'iroq qilib, sog'ligim yomonlashganini bexosdan uyimdagilarga aytib qo'ygani, bo'lgan voqealarni hozir onam bilishini aytdi va uyga qaytishni maslahat berdi. Ana endi onamni ko'rsangiz!
- Nega sen bizdan yashiradigan odat chiqarding?! Nima endi shularni deb o'lib ketishing kerakmi?! Ahvol shu darajaga boribdi, sen esa jimsan...
Ijaradagi uyning birorta ham to'lovlari to'lanmagan ekan. Hammasini o'zim to'lab, o'sha uyda yashab yurdim. Onam uyda qolishimga ko'ndira olmadi. O'zingiz bir o'ylab ko'ring, uyda ukam rafiqasi bilan yashaydi, singlimning bo'yi yetib qolgan, sovchilarning keti uzilmaydi... Men qanday qilib u uyda yashay olaman?!
Onamning qistovlari to'xtayvermagach buvim bilan yashashga qaror qildim. Uyga buvimni olib kelganimdan so'ng onam qistashni bas qildilar. Men ishga qatnab yurdim. Sardor esa yo'limni poylash bilan ovvora...
Bir kuni uyga kelibdi. Yana o'sha yalinish, yana o'sha gap-so'zlar...
- Sen menga er bo'la olmaysan! O'ynash bo'lishing mumkin, bu kelib ketishingda. Lekin hech qachon er bo'la olmaysan!
- Mayli nima desangiz roziman! Meni o'zingizdan uzoqlashtirmang! Men sizsiz yashay olmayman!
- Eh ahmoq! - kinoya ila xandon otib yubordim. - Sen shu gapimga ishondingmi?! Meni kim deb o'ylading?! Seni o'ynash qilib olamanmi?! Yaxshilikcha ko'zimga ko'rinma! Daf bo'l!
Sardorni uydan xaydab yubordim. Keyin uyidagilar menga qo'ng'iroq qilib, xabar jo'nata boshladi. Onasi, singlisi, xotini biri olib, biri qo'yib "Sardor qani? Uyga jo'natib yubor! Sardorni nima qilding?" ko'rinishida xabar jo'natib, qo'ng'iroq qilib hiqildog'imga keldi. Oxiri qaynimga - Sardorning akasiga qo'ng'iroq qilib, qayerda yurganini so'radim. Axir Sardor men bilan yashamayapti, uyiga ham bormayapti...
- U uydan chiqib ketgan. Sen bilan yashashini aytib ketgandi. Haydab yuborganingdan keyin dala-hovlida yashab yuribdi.
- Ha. - deb qo'ydim aldayotganini bilsam ham. - Uyingizdagilarga ayting, men u bilan yashamayapman. Meni bezovta qilishmasin!
Ikki kun o'tar-o'tmas yarim kechasi Sardor keldi. Ahvolini ko'rib bir tomondan achinsam, bir tomondan jirkanib ketardim. Axlat titib yuradigan lo'lilardan farqi yo'q. Ustidan har baloning xidi keladi. Ust-boshi kir-chir.
- Bor yuzingni yuv! - dedim rahmim kelib.
Unga yangi kiyimlarni berib, ustidagilarni yuvib qo'ydim. Sardor biroz o'ziga kelib olgach, buvimning oldiga kirib yana eski ertagini ayta boshladi. "Umidani boshqa hafa qilmayman... Meni kechiring... Umidani baxtli qilaman..." va hokazo.
Buvim ham uning harakterini bilib olgani uchun indamay qo'ya qoldi. Sardor ketgach buvim uyga ketamanga tushib qoldi.
- Umida, mana Sardor ham keldi. Endi men boraqolay.
- Qo'ysangizchi! Bu bugun bor, ertaga yo'q. Hech hijolat bo'lmay yashayvering! Men bu bilan gaplashib olish uchun kirgizdim xolos, birga yashamayman.
- Yo'q, qizim. Uyga boray... Anavi bijildoqni ham sog'indim. - dedi buvim jiyanimni nazarda tutib.
Ertasi kuni buvim ham uyiga ketdi. Sardor esa yana eshik taqillatib keldi. Uni kirgizmadim. Orada ishga qatnab yurdim. Dugonalarimni uyga taklif qilib, ba'zan ko'ngil yozib suhbatlashardik. Bir kuni Nasibani uyga chaqirgandim, kuyovbola ham darrov yetib kelib janjal ko'tarishni boshladi. Aslida Sardor Nasibani yomon ko'rardi. Emishki, uning uyiga begonalarni olib kelibman...

@Zulmatdagi_Masuma Ochish/sharhlash

2020-07-16 08:00:04 Zulmatdagi Ma'suma

Dugonamning uyiga qanday qilib yetib borganimni o'zim ham bilmayman. Unga nimalar bo'lganini aytib berdim. Nasiba jaxli chiqqanidan Sardorga bir dunyo malomat toshlarini yog'dirdi.
- Umida keling yaxshisi men unga qo'ng'iroq qilaman. - dedi Nasiba miyasida chiroq yongandek. - Umida narsalarini yig'ishtirib, kalitni menga berib ketdi, sen ham kel deb ijaradagi uyni egasi sifatida qo'ng'iroq qilaman.
Yig'i aralash "Ho'p" deganimdan keyin Nasiba Sardorga, qaynonamga qo'ng'iroq qildi. Birortasi ham ko'taray demasdi! Keyin Surayyoning raqamiga qo'ng'iroq qildi. Go'shakni kelinbolaning singlisi ko'tardi.
- Alo, assalomu alaykum. - soxta uyqusiragan ovozda dedi qiz.
- Vo alaykum assalom. Sardor qayerda?
- Aaa... Haligi... Pochcham oilasi bilan kelib opamni olib ketgandi.
- Qo'ng'iroq qilsam ko'tarmadi. Siz qilib ayting, men u ijarada turgan uyni egasiman. Tezda kelib lash-lushlarini olib kalitni berib ketsin! Ikkinchi xotini narsalarini olib ketdi.
- Mmm... Axir yarim kechasi bo'lsa... Uxlab qolishgandir. Qo'ng'iroq qilsam noto'g'ri tushunishmaydimi? - o'zini jinnilikka soldi qizaloq.
- Qayerdan bo'lsa ham toping! Menga zudlik bilan qo'ng'iroq qilsin!
Oradan bir necha asrga tatigulik daqiqalar o'tgach Nasiba yana Sardorning uyidagilarga birin-ketin qo'ng'iroq qildi. Oxiri qayni singlim go'shakni ko'tardi.
- Assalomu alaykum.
- Vo alaykum assalom. Akangiz qayerda? Menga Sardorni topib bering!
- Haligi... Hozir... Akam...
Dovdirab qolgan Risolat oyisining oldiga borib "Akamni telefonga so'rashyapti." dedi. Go'shak ortidan qaynonamning "Kim ekan?" deb baqirgani bizga yaqqol eshitildi.
- Siz kimsiz? - darxol so'radi Risolat Nasibadan.
- Men akangiz bilan kelinoyingiz yashaydigan uyni egasiman. Kelinoyingiz kelib narsalarini yig'ishtirib kalitni berib ketdi. Akangiz ham kelib narsalarini olib ketsin!
Risolat oyisiga darxol bildiruv berdi: "Umida ketib qolibdi oyi, narsalarini olib ketibdi!" Risolatning ovozida quvonch sezilib turardi. "Voy ajab bo'lsin! Voy qandoq yaxshi! Voy battar bo'lsin!" Nargiza opaning ovozida muzaffariyat zohir edi! "Akam yo'q, kelsa o'zi qo'ng'iroq qiladi" degin. Risolat telefoniga termulib "Oyi, mikrofonni o'chirmabmanku!" dedi.
- Alo? - dedi yana Nasiba.
- Haligi.. akam yo'q edi, kelsa aytaman qo'ng'iroq qiladi.
Risolat javobni ham kutmay go'shakni qo'yib qo'ydi. Ikkalasining suhbatini eshitib men ado bo'ldim! Nasiba tinmay meni ovutishga urinardi.
Oradan ikki soat o'tdi. Ikkalamiz ham uxlamay chiqdik. Keyin Nasibaning sabri chidamay yana Risolatga qo'ng'iroq qildi.
- Singlim, nima men bilan o'ynashyapsizmi?! Qani Sardor?! Meni erimning jaxli yomon! Hozir Sardorni yerning tagidan bo'lsa ham topib, tug'ilganiga pushaymon qiladi!
- Ha-ha mana kelyaptilar, mana. - dedi Risolat darxol va go'shakni Sardor olib, o'xshagan uyqusirash ovozida salom berdi.
- Sardor, siz kalitlarni mendan nima deb olib ketgan edingiz? Umidani ikkinchi xotin qilib olganmisiz? Endi yashamay nega yana birinchi xotiningizni olib kelgansiz? Uni ham hayotini barbod qilib! Umida narsalarini yig'ishtirib kalitni berib ketdi. Siz ham olib keting!
- Yo'g'e nimalar deyapsiz? Umida onasinikiga ketgan. Qanday qilib narsalarini olib ketadi?! - o'zini uxlab qolgan odam ko'yiga solganini unutib bir zumda tetik ovozda so'radi Sardor.
- Xullas, hoziroq menga kalitlarni olib kelib bering! Erim boradigan bo'lsa uyingni ham payhon qilib tashlaydi!
Sardor o'n besh daqiqada ijarada turgan uyimizga yetib keldi. Bu yoqda Nasiba ikkimiz ham bordik. Sardor borgach atrofga alanglab Nasibaga qo'ng'iroq qildi.
- Qayerdasiz, men keldim.
- Nima men senga yarim tungacha kutdim! Endi o'zing olib kelib ber!
Oradan ikki kun o'tib mening yuragim boz og'riy boshladi. Dugonamning uyida yashab yurib licheniya oldim. Uyimdagilar bo'lib o'tgan shuncha ishlardan bexabar edi. Sardor har kuni singlisi bilan ijaradagi uyga kelib turdi. Nega singlisi bilan kelganini tushunmadim. Go'yoki men uni singlisi bilan ekanligini ko'rib, hech narsa deya olmaydigandek. Go'yoki Risolat Sardor uchun qalqondek.

@Zulmatdagi_Masuma Ochish/sharhlash

2020-07-15 08:00:06 Zulmatdagi Ma'suma

- Endi mening javobimni bering, men ketaman! - dedim uydan narsalarni yig'ishtirib. - Siz baribir men bilan odamga o'xshab yashay olmaysiz! Ota-onangiz miyangizni zaharlab yashagani qo'ymaydi! Mening ham hayotimni barbod qilyapsiz! Iltimos javobimni bering!
- Yo'q iltimos qilaman Umida ketmang! Men sizsiz yashay olmayman! - deb Sardor padezda yig'lab, tiz cho'kib turib oldi. Qo'shnilar uchun tayyor tomosha!
Men uning gaplariga e'tibor bermay yuklarimni olib uyimga ketdim. Keyin yana uyda yashay boshladim. Sardor ko'chada yo'limni poylash odatiga o'tib oldi. Orada disk churrasiga chalinib qoldim. O'tirgan holatda ko'p qolib ketsam oyoq qo'lim, belim og'rir edi...
Dekabr oyida kuyovto'ra yana eshigimiz qoqib keldi. Yana bir qop quruq vadalar... Dadam ham men ham yana u bilan yashashga rozilik bermadik. Dadam Sardorni uydan xaydab yuborar, u esa yana bezbetlarcha kirib kelaverardi. Oxir oqibat bu bizning asabimizni egovlayverib dadam bir dunyo shartlar evaziga rozi bo'ldi. Sardor "Umidaning qo'lini sovuq suvga urdirmayman." deya uyimdagilarning qo'ynini puch yong'oqqa to'ldirib meni olib ketdi.
Ammo bu safar ma'lum muddat chindan ham yaxshi hayot kechirdik. Bir oy to'kis oila bo'ldik. Yangi yilni ham o'sha uyda ikkalamiz birga kutib oldik. Tanishlarimdan pul olib, ish boshladik va moliyaviy ahvolimizni ham yaxshilab oldik. Ammo oilasi uning bu holatini boz ko'ra olmadi...
Yana meni Sardorga yomonlar, turli tuxmatlar qilardi... Keyinchalik o'zimga ham turli xabarlar jo'natadigan, qo'ng'iroq qilib asabimni egovlaydigan bo'ldi. Qisqasi Sardorning qo'liga pul tushib, yaxshi yashab ketayotganini ko'ra olmasdi!
Yangi yildan bir necha kun o'tib men uyimga keldim. Bir kun yotib ketishga ruxsat olgandim. Kechqurun uyda o'tirsam Surayyo menga bir rasm va xabar jo'natdi. Rasmda Sardor ikkalasi hovli uyda o'tirardi... "Ana, men Sardor akam bilan yashayapman! Endi erimni tushingda ko'rasan!"
Oyoq qo'lim qaltirab, gandiraklab ketdim. Ko'zlarimga ishongim kelmasdi. Balki Sardorni yaxshi ko'rganim uchundir... Balki xo'rligim kelgani uchundir... Xullas bu holatni ko'tara olmadim.
Yarim kechasi qanday qilib domga borib qolganimni bilmayman. Uyga borsam hech kim yo'q! Ko'z yoshlarimni sira tiya olmadim. O'sha holatimni tasavvur qila olmaysiz! Hech kimning boshiga tushmasin!
O'sha vaqtda to'yim kuni ko'rgan tushim esimga tushib ketdi. Ajabo! Ha, men aynan shu holatimni ko'rgan edim, bunga shubxa yo'q. Xuddi shu uyda yig'lab o'tirganim ya'ni hozirgi holatimni ko'rgan edim. Taqdirning o'yinlarini qarangda...
Uyda turib Sardorga ham, qaynonamga ham qo'ng'iroq qildim. Hech kim javob bermadi. Keyin yaqin o'rtog'im Nasibaga qo'ng'iroq qildim.
- Nima bo'ldi Umida?! Nima qildi sizga?! - ovozimni eshitib qo'rqib ketdi Nasiba.
- Nasiba, uyingizdamisiz? - dedim ko'z yoshim tomog'imga tiqilib.
- Ha, uydaman. Sardor qayerda?
- Gapirmang menga shu iflosni! Men hozir boraman uyingizga.
- Voy yarim kechasi tinchlikmi? Qanday kelasiz?
- Bir amallab borarman.
O'rnimdan turib ko'z yoshlarimni artdim. Muzlatgichni ochib ichidan muzdekkina colani chiqarib bir stakan urib oldim. Eshiklarni qulflab o'rtog'imning uyiga yo'l oldim. Yangi yilning ertasiga ko'chada ichgan ham, boshqasi ham bo'ladi. Yig'layverganimdan ko'zlarim ishib, sovuqda muzlab ketdi...

@Zulmatdagi_Masuma Ochish/sharhlash