2021-05-08 18:28:33
ЁМОН ҚЎШНИ.Совчиларга рози бўлишдан олдин, Шариф ишонган дўсти Бахромга қўнғироқ қилишга жазм қилди. Қизи Шахнозага келган совчилар Маъруфжонни роса мақташган эди. Аммо ўзбекчиликда суриштирмай қиз бериш, кейин бир умр пушаймонга кўмилиб яшаш, дегани.
Гўшакдан дўстининг таниш овозини эшитиб Шариф жилмайди. Улар Бахром билан синфдош ўртоқ. Ҳаёт жуда қизиқ нарса. Уларни мактабдан сўнг 20 йилга айирди-да, сўнг яна учраштирди. Бахром Шариф ишлайдиган корхонага бўлим бошлиғи бўлиб келганида, иккаласи йўлакда учрашиб қолиб, қучоқлашиб кўришишди. Шундан бери Бахром билан яхши-ёмон кунида бирга.
-Э, бормисан ўртоқ. Ўзим қўнғироқ қилмасам дўстинг борлиги ҳам эсинга ҳам келмайди.
-Яхшимисан Шариф, уйдагилар тинчми?
-Ҳа тинч. Шу десанг тўй бошлаб қўйдим, сендан берухсат. Шахнозга совчи келган эди. Йигит билан бир гаплашсам девдим. Ундан олдин оиласини бир суриштириш керак.
-Кимни боласи экан? Қаердан?
— Гулзордан. Отасининг ўзини фирмаси бор экан, онаси ўқитувчи. Ҳар қалай зиёли оилага ўхшайди. Бирга бориб, маҳалла раисидан, қўни-қўшнилардан суриштирсак девдим. Кўп йилдан бери раҳбар бўлиб ишяпсан, одамнинг кимлигини бир қарашда билиб олишингни бизга келганингдаёқ сезувдим.
….Шариф аёли манзилни ёзиб олган қоғозчани Бахромга узатиб, тўғридаги савлат тўкиб турган кўпқаватли уйни кўрсатди.
-Мана шу дом, адашмасам. Қани юрчи?
Кўп қаватли уй атрофига қатор қилиб экилган дарахтлар иссиқда жонга ҳузур бағишлайди. Текис йўлак четларида барқ уриб ўсган райҳоннинг ифори, озгина шабадада ҳам димоққа гуп этиб урилиб, Шарифга доимо қўлларидан райҳон иси келиб турган момосини эслатди. Дарахтлар тагига қўйилган ёғоч курсилардан бирида ўтирган, қўлидаги уяли алоқа телефони орқали бировга зарда билан гапираётган, 65 ёшларни қоралаб қолган одамни кўриб, унинг олдига боришди.
-Ассалому алайкум отахон, яхшимисиз? Соғлиқларингиз яхшими?
-Ваайлайкум.. Сизларни танимай турибман.
-Отахон, шу домда турасизми?
-Ҳа, нима эди?
— Шу ерда Маъруфжон Хуррамов деган йигит тураркан. Отасининг исми Исмоилбек. Ўзининг фирмаси бор….
-Ҳа, уларми? Танийман… танийман. Бўлмағур оила.
Шариф ҳайрон бўлиб Бахромга қаради.
-Отахон, нега ундай деяпсиз? Бизга яхши, зиёли оила дейишганди.
-Нима? Шу ёшимда мени ёлғончига чиқараяпсизларми? Исмоилнинг оёғи ердан узилганига анча бўлган. Пулдан бошқа атрофда ҳеч нарсани кўрмайди, бировга ёрдам берай демайди. Маҳалла -куйга аралашмаса, пулини сассиғига чидай олмай кўчадан бери келмаса. Қачон қарама ишдан ярим тунда келади, мошинасининг овозига уйқум ўчиб кетади. Айтишларича, Юнусободда яна битта хотини бор экан. Ўшаникидан кеч қайтар экан. Боласиям ўзига ўхшаган. На салом беришни билади, на одобни. Қайсидир институтни битирди дейишувди, ҳозир отасининг қўлтиғига кирган. Бунинг бурни ҳам осмонни тирай бошлаган, оёғи остини кўрмайдиган бўп қолган. Нашаванд. Бир неча марта милисага ҳам тушиб чиқди. Отасини пули кўпда, дарров чиқариб олишди. Гапимга ишонмасаларинг люб-бой одамдан сўранглар. Юз фоизга тасдиқлаб беради айтганларимни. Ўзи сизларга Исмоил нима учун керак бўп қолди?
-Ўзимиз, шундай. Бирга ишламоқчи эдик. Майли отахон, раҳмат. Айтгандай, уйни каттаси борми, қаерда туради? деди Баҳром асабийлашаётган Шарифни секин биқинига туртиб қўйиб.
-Каттаси?! Менда каттаси… Нима эди? Деди курсида ўтирган одам менсимайроқ уларга қараб.
-Шу уйни домкоми сизми? деб қайтадан сўради Баҳром.
-Э, бундоқ тушунтириб ўзбек тилида гапирмайсизми? Ўзига ярашмаган ҳолда ғалати кулди бояги одам. – Уйни каттаси дейсизлармией….Домком де, олам гулистон. Домком ҳув анови подъезднинг иккинчи қаватида туради. Чап томонидаги эшик. Мани гапимни у ҳам тасдиқлайди.
-Баҳром, шу одамнинг гапи рост бўлса, қизимнинг ҳаёти дўзахга айланадику. Шариф қўлидаги машинанинг калитини асабий айлантириб, ўртоғининг қулоғига шивирлади.
-Шариф, бирдан хулоса чиқармагин. Шу чолнинг нигоҳи менга ёқмади. Жуда ҳам қарашлари бежомией. Башарасидан заҳар томиб турибди. Юр, яхшиси домкомга учрашайлик. Шу ерда яшаётган оилаларни яхши билса керак, ҳарқалай.
4.7K views15:28