Qisqa Hikoyalar

2022-08-18 20:05:35 Бир насроний журналист Исломни қабул қилибди ва ундан дўстлари негалигини сўрашганда, у шундай жавоб берибди:
— Исонинг ерга тушишига ишонасизларми?
— Ҳа, албатта, — дейишибди.
– Aгар Исо ерга тушса, черковга борадими ёки масжидгами? — деса,
— Черковга, — дейишибди.
— Ўзига ўзи сиғинганими!? — деган экан.
ㅤㅤㅤㅤ
••┄┄┄❅┄┄┄••• Ochish/sharhlash

2022-08-18 19:10:20 Бир замонлар аёллардан нолийдиган бир эркак бўлган экан. Бир куни ўша эркакнинг ёнига бир отахон келиб қолибди. Ҳалиги эркак отахонга қараб, нолиб кетибди:
- Аёлларга маза. Биз эркакларчалик қийналишмайди. Оиланинг юки бизларнинг бўйнимизда...

Отахон аслида Хизр алайҳиссалом экан. Унинг бу гапларини эшитиб, аёл кишига айлантириб қўйибди. Сўнгра саҳарлаб туриб, нонушта тайёрлабди. Болаларини кийинтириб мактабига кузатиб қўйибди. Куни бўйи уйда тиним билмай ишлабди. Тунда ҳам кеч ётадиган бўлибди. Охири дод деб юборибди. Бир куни ўша отахонни учратиб:
- Мени ўз ҳолимга қайтаринг. Роса қийналиб кетдим, - деса, отахон:
- Бунинг сира иложи йўқ, - дебди.
- Нимага?
- Чунки, сен ҳомиладорсан...

Шу пайт эркак уйғониб кетибди ва бошқа нолимайдиган бўлибди.

#Ибрат Ochish/sharhlash

2022-08-18 02:09:02 У фақат ўзгалар ҳақида ёзарди. Ўзгалар армони, ёлғизлиги, бахтсизлиги, етимлиги...
Ҳеч ким сезмасдики, буларнинг ҳаммаси фақат ўзи ҳақида ёзилганини.

Ҳиссиз ҳумо

Qisqa_hikoyalar1 Ochish/sharhlash

2022-08-17 18:08:01 Учрашув

Октабр ойи бўлишига қарамай, кун жуда иссиқ, ғир этган шабада йўқ. Дарсга киришдан олдин телефоним жиринглаб қолди. Нотаниш рақам. Гўшакнинг у тарафидан таниш овоз эшитилди. Қўлларим титраб кетди, беиҳтиёр салом бердим.
-Ва алейкум ассалом. Яхшимисан, ўқишларинг яхшими?
-Ҳа раҳмат, яхши.
-Мен шаҳарга иш билан келгандим. Сенга гапим бор эди. Дарсинг қачон тугайди?
-Дарс тугашига қирқ дақиқа вақт бор.
-Яхши, мен йўлингдаги кутубхона олдида кутиб тураман.
Дарсда, ундан сўнг кутубхонага етиб боргунча ўйландим, нима гапи бўлиши мумкин, ахир шунча вақт хабар олмасдан энди нега мен билан кўришмоқчи?! Юрагим энтикиб кетяпти, аммо оёғим тортмаяпти... Ана уларни кўрдим. Ёнига боргач, на салом беришни ва на бир сўз дейишимни билмасдан ерга қараб туравердим.
-Яхшимисан, ўқишларинг бўляптими? Уйингдагилар ҳаммаси яхшими?
-Ҳа раҳмат. Ҳаммаси жойида.
Беш дақиқача бўлган ўнғайсиз суҳбатда режаларим ҳақида суриштирди, маслахат бергандай бўлди.
-Бу сенга, кеч бўлсаям ҳайитлик-деб, бир даста пул узатди.
Негадир чўчиб кетдим.
-Йўқ раҳмат, керакмас-деб, орқага чекиндим. У пулни қўлимга тутқазди.
-Биласанку, менга қуёшда кўп юриш мумкинмас. Шундоқ ҳам кун жуда иссиқ экан, кўчада кўп юрдим. Тезроқ қишлоққа етиб олишим керак.
У кетди, ортидан қараб қолдим. Негадир... раҳмим келди, шунча йиллик соғинчим ва болаларча беқарор туйғуларимга раҳмим келди. Овозим борича бақириб юбордим деб ўйлабман. Йўқ, аслида, шивирлаб айтган эканман:
"Соғинганман, дадажон кетманг!"

Ҳулкар Эъзоз

Qisqa_hikoyalar1 Ochish/sharhlash

2022-08-16 18:50:17 Bir kishi aytib bergan edi:
- "Bobom vafot etganlaridan so'ng, buvim u kishining ko'ylaklaridan joynamoz tikib, namozlarining savobidan bobomga ham borib tursin deb o'shaning ustida 30 yil namoz o'qidilar."

Sevgi muhabbat deganlari shunday bo'ladi!

Qisqa_hikoyalar1 Ochish/sharhlash

2022-08-12 21:58:02 НАҲОТКИ МЕН ҚАРОҚЧИМАН!

Суданлик дўстларимдан бири ажойиб бир мақола ёзди. Сарлавҳаси "Наҳотки мен қароқчиман".
Мақолада у ўзи билан содир бўлган иккита воқеани келтиради.
Биринчиси:
Ирландияда тиббиётдан имтиҳонларим бор эди. Имтиҳоннинг тўлови 309 фунт эди. Менда майда пул йўқ эди. Шу сабаб 310 фунт бердим. Муҳими имтиҳонни топширдим. Имтиҳонлар тугагач Суданга қайтдим. Сал ўтиб Ирландиядан хат келди. Унда шундай ёзилган эди:
"Сиз имтиҳон тўловини тўлашда хато қилибсиз. Тўлов 309 фунт эди. Сиз 310 фунт тўлабсиз. Сизга бир фунтлик чек юбордик. Биз ўз ҳақимиздан ортиғини олмаймиз".
Қизиғи, мактуб билан марканинг нархи бир фунтдан қимматроқ эди.

Иккинчиси:
Мен факультетга қатнар эдим. Уйим билан факультет орасида бир аёл у-бу нарса сотар эди. Мен ундан 18 пенсга какао сотиб олар эдим.
Бир куни у ердан ўтаётсам дўконнинг бошқа токчасида айнан ўшандай какаонинг нархи 20 пенс ёзилган ҳолда турибди.
Мен таажжубланиб сўрадим:
- Нега биринчи токчада какаонинг нархи 18 пенс, иккинчи токчада эса 20 пенс?
У деди:
- Яқинда бизга какаони экспорт қиладиган давлат Нигерияда мушкулотлар юзага келиб нархлар кўтарилибди. Бу токчадаги кейин келган юкдан. Шунинг учун қиммат. Мана буниси эса олдингидан. Шунинг учун у арзон.
Мен:
- Ундай бўлса кишилар олдин арзонини олишади. У тугаса кейин қимматини олишади. Токи арзони тугамас экан қимматни ҳеч ким олмайди-ку, дедим.
У:
- Ҳа, буни биламан, деди.
Мен:
- Шундай экан, уларни аралаштириб арзонларини ҳам 20 пенсдан сотсангиз бўлмайдими? Буни ҳеч ким билмайди-ку!-дедим.
Шунда у қулоғимга:
- Сен қароқчимисан?-деди.

Унинг гапи ҳалигача қулоғим остида жаранглайди. Бу қанақа ахлоқ?! Биз қачон бунақа даражага кўтариламиз?!

Муҳаммад Ал-Фақиҳ

Ибрат учун яқинларингизга юборинг!

Qisqa_hikoyalar1 Ochish/sharhlash

2022-08-12 19:29:44 Масжидда бир бой одам билан бир дарвеш ибодат қилар эдилар. Улар бир-бирларига яқин ўтирганларидан қилаётган дуолари бир-бирларига эшитилиб турар эди. Дарвеш намоздан сўнг шундай дуо қилди:
—«Аллоҳим! Қорним жуда оч. Менга фалон таом ва фалон ширинликлардан етказ!» Шунда бой ичида шундай деди:
—«Бу дарвеш атайин менга эшиттириш учун овозини чиқариб дуо қиляпти. Ўзимга айтса ҳам бўларди-ку. Унга ҳеч нарса
бермайман». (Нафс доим шундай, ҳар ишга аралашади.)
Дарвеш дуоларини битириб, масжиднинг бир четига бориб ёнбошлади. Бир оздан сўнг масжидга бир одам қўлида
сават билан кириб келди. Дарвешнинг олдига бориб, саватни унинг олдига қўйди. Бу ҳолни бой одам орқадан кузатиб
турарди. Дарвеш саватнинг устини очди. Саватда дарвеш дуосида сўраган таом ва ширинликлар турарди. Бой бу ҳолатни ҳайратлар билан тамоша қилиб турди. Дарвеш таом ва ширинликлардан тўйгунча еди. Қолганини келтирган одамга қайтариб берди. Ҳалиги одам саватни кўтариб масжиддан чиқди. Бой туриб у одамнинг орқасидан борди. Уни тўхтатиб сўради:
— Сиз кимсиз?
— Мен бир ҳаммол одамман.
— Бу нарсаларни ким юборди?
— Ҳеч ким юбормади. Ўзим келтирдим.
— Сиз бу одамни танийсизми?
— Йўқ, танимайман.
— Танимаган, билмаган одамга нега шунча нарса олиб келдингиз?
—Сизга англатай, —деди дарвеш, кулиб. —Мен бир фақир одамман. Одамларни юкини ташиб кун кўраман. Бугун бир бой одамнинг юкини ташидим. У менга жуда кўп пул берди. Мен ҳам дарҳол бошқа вақт болаларимга едиролмаган таомлар учун бозорлик қилдим. Уйга олиб бордим. Аёлим таомни тайёрлар экан, мен ухлаб қолдим. Тушимда Пайғамбаримиз саллоллоҳу алайҳи вассалламни кўрдим. У Зот менга шундай дедилар:
—«Мана шу масжидда бир валий инсон бор. У ҳозир мана шу таомларни истамоқда. Сен унга мана шу таомларни
олиб бориб, едир. У бу таомлардан еганича есин. Сен қолганини олиб келиб ўзинг е. Шунда сенга баракот бўлади. Шу ишни қилсанг, мен сени жаннатга киришинг учун кафил бўламан.»
Уйғондим-у, таомларни олиб масжидга югурдим. Воқеъанинг қолганига ўзинг гувоҳ бўлдинг.
Бой деди:
— Шу таомларга қанча пул сарф қилдинг? Дарвеш, фалонча, деди.
— Шу пулни ўн баробарини сенга бераман. Сен шу савобни бир бўлагини бер. Фақир одам:
— Бўлмайди, —деди.
— Йигирма баробарини бераман.
— Бўлмайди.
— Эллик баробар.
— Йўқ.
— Юз...
— Бекорга овора бўлма. Қанча берсанг ҳам, савобимни сенга бермайман. Тушун, Пайғамбаримиз алайҳиссолату вассалом менга бу ишим учун жаннатни ваъда қилдилар. Сен менга бутун дунёни берган тақдирингда ҳам, мен буни сенга бермайман. Қара, сен бу одам билан ёнма-ён туриб намоз ўқиб, савобдан бебаҳра қолдинг.

Дархақиқат бу дунё барча учун имтихонли фурсатдир. Нафсимиз гапига кириб эътиборсиз қолдирилаётган яхшиликлар балки биз учун аталган энг яхши имкониятдир.
Азизлар! Қўлингиздан келганча инсонларга яхшилик улашишдан, кўнгилларини кўтаришдан ва савобли амалларимиз билан фойдамиз тегишдек қулай фурсатларни ўтказиб юборманг! Зеро, вақти келиб буларни бари албатта бу дунёда ҳам, охиратимизда ҳам бизга соябон бўлажак!!!

Ибрат учун яқинларга юборинг! Ochish/sharhlash

2022-08-09 16:03:27 ЗОЛИМНИНГ ЖАЗОСИ
(Ибратли воқеа)

Шайх Иброҳим Ҳаққий ёшлигида авлиёуллоҳлардан бўлган Исмоил Фақируллоҳ ҳазратларининг қўлларида таҳсил ва тарбия кўрган эди. Бир куни устози уни чақиртирди. Иброҳим югуриб келди:
— Лаббай, устоз?
— Шу кўзада булоқдан сув олиб келгин.

Иброҳим кўзани олиб булоққа борди. Кўзани тўлдираётганида бир отлиқ келди ва:
— Қани, нари тур, — деб Иброҳимни итариб юборди. Иброҳимнинг кўзаси ерга тушиб, синди. У йиғлаб устозининг ҳузурига келди.
— Нима бўлди, ўғлим? — деб сўради устози.
— Булоқдан сув олаётувдим, бир отлиқ келиб, итариб юборганида, кўза қўлимдан тушиб, синди.
— Кўзани синдирган одамга бирон нима дедингми?
— Йўқ, ҳеч нима демадим.
— Бир оғиз ҳам гапирмадингми?
— Йўқ.
— Тезда у ерга бориб, отлиққа бирор нарса дегин-да, ортга қайт.

Исмоил фақируллоҳнинг бундай буйруқ беришларидан ҳамма ҳайрон қолди. Иброҳим югуриб булоқ бошига келди. Ҳалиги киши отини ювар эди. Иброҳим анчагача талмовсиранди, лекин ҳеч нарса деёлмай, қайтиб келди. Устози:
— Гапирдингми? — деб сўради.
— Йўқ.
— Вақт ўтказмай югур. Унга бирор ёмон гап айтиб кел!

Иброҳим яна югуриб булоқ бошига келди. Қараса, уни итарган отлиқ ерда ётибди. Унга яқин келди. Отлиқ боши ёрилган ҳолда беҳуш ётарди. Бу ҳолатдан юраги ёрилаёзган Иброҳим устозининг ёнига келди. Устози яна суради:
— Бирор нарса дедингми, Иброҳим?
— Йўқ, устоз. Бу сафар борганимда унинг боши ёрилган, қонга беланиб ётган экан. Пешонасида от туёғининг изи кўринди, — деди. Исмоил ҳазратлари:
— Эй ўғлим, биргина кўза учун бир одамни ўлдиртирдинг!
— Бу энди қандоқ бўлди?!
— Унга бир оғиз жавоб, бир оғиз ёмон сўз айтганингда, бу ҳодиса рўй бермасмиди, — дедилар.

Исмоил Фақируллоҳ ҳазратларининг атрофидагилар:
— Устоз, айтган гапингизга унча яхши тушунмадик, — дейишди.
— Ҳа, — деди Исмоил Фақируллоҳ ҳазратлари, бир золим бирор кишини хафа қилиб йиғлатса-ю, мазлум у золимга қарши ҳеч нарса қилолмаса, мазлумнинг кўнгли озор топгани учун Ҳақ таоло золимдан унинг қасдини олади. Иброҳим ҳам кўзаси сингач, у отлиққа ҳеч бўлмаса:
"Нима қилиб қўйдинг?" деганида отининг тепкисидан омон қолармиди...

Ибрат учун яқинларга юборинг! Ochish/sharhlash

2022-08-09 15:59:36 -Таниш, бу- Инзилья, уйимизнинг бош ошпази, Иракли-ҳайдовчимиз, Акил- хўжалик ишларига қарайди, боғбонлар билан танишишинг шартмас, улар сал кейинроқ келишади. Эшик тагида ўтирадиган- Боря, бирон нима керак бўлса-Рамисга айтасан. Эслаб қолдингми?! Ҳа айтганча яна иккита ҳизматчи қиз ҳам бор, тўғриси уларни ўзим ҳам танимайман...
Эри таништираётганда, Саида ҳар бир чеҳрага узоқ тикилиб қолди. Кейин эрининг кетидан ичкарига кириб кетди:
-Нега биронта ўзбек йўқ, булар билан қандай гаплашаман?!
-Акил- қозоқ, Инзилья ва Рамис татар, гапингни тушунишади. Қолгани билан гаплашишинг шартмас деб ўйлайман...
Саида ўйланиб қолди...
Эри яна совуққон тусга кирган, йўқлигидаги таҳлаб қўйилган хужжатларни пала-партиш тарзда очиб-очиб, столга ташлаётган эди.
Саида ётоқхонага қараб кириб кетди. Бир оздан сўнг кимдир қаттиқ тикилиб турганини сезиб, ўгирилди:
-Уй сенга ёқди?! Бўлади?!
Бу боя эри бош ошпаз деб таништиргани Инзилья эди.
Саида бош силкиб тасдиқлаган бўлди.
-Яхшироқ танишамиз, Тушасан пастка?!
Саида "хўп" деб яна ноқулай вазиятини сездирмаслик учун юк сумкалари устига эгилди.
-Сан тегма, биз қўяди уни жойлаб... Ана кизлар бор, киради, жойлайди...
-Хўп, майли кетишингиз мумкин, сизга ишим йўқ.
"Бемалол" дегандек Инзилья чиқиб кетди. Саида унинг совуқ нигоҳларидан титраб кетди.
"Қандай у билан танишгани пастга тушсин, нигоҳларига икки минут зўрға дош берди-ку!"
Эри кечга яқин толиқиб ётоққа кирди:
-"Саик" шундай елкамни уқалаб юбор, қотиб қолди нимагадир...
-Нима у "Саик" янги от қўйдингизми?!
-Ҳа, нимаси ёмон?!
-Бирон бир маъноси йўқ-ку?
-Саида ва Икромни қисқартмаси сенга насиб қилди, ўзим эски исмимда юриб тураман...
Саида кулди, "ўзим сизга бир исм топиб бераман, эшитиб ёқа ушлайсиз!"
-Қани, қани?! исм топ-чи...
Биргалашиб кулишди...

***
Саидасиз бир ойдан кўп вақт ўтиб, уй бироз ғамгинлашган эди. Саодат хола кўчада баъзида қизининг ўртоғи Дилдорани кўриб қолади.
"Мана шулар юришибди-ку, худди эр қуриб қолгандек дадаси- қизини тўғри келганга узатди, қўйди. Задаси қайнаб уйга кирди, айвонда чой ичиб ўтирган эрига терс юриб уйга кириб кетди.
Дами қайтиб, яна қайтиб чиқди:
-Жаҳлизам бор бўлсин дадаси, бир бола кўрмайдиган, бировни боласини овутиб юрганга- қизизи бердиз-қўйдиз а?! Вой энди Саидам нима қилади?!, пул- бола бўлмаса, қўйнингга тўлгани билан иситмаса, вой болам шўрлиг-а?!- жавраб-жавраб уйга яна қайтиб кирди. Саидага маҳр пулига қўшиб берилган кафтча чиқадиган икки қуйма олтинни кўтариб чиқиб, қарсиллатиб отди.
Бўлаклар бири дарахтга бориб тегди, бири "шалоп" этиб ариққа тушди.
-Ҳее тиллойингам, давлатингам бошингдан қолсин!

Наби ака "тавба" деб туриб келиб, аёлини елкасига қўлини қўйди. Тўйиб турган она- соғинчдан эзилиб, эзилиб йиғлади...

Давоми бор... Ochish/sharhlash

2022-08-08 02:20:07 Шайтонларни қочирган азон...

Бир ғароиб ходисанинг гувохи бўлганман. Бунга анча йиллар бўлиб кетди, унда ёш бола эдим, унчалик тушуниб етмаганман...
Ўғрилар ёши йигирмалар атрофидаги йигитнинг нимасинидир ўғирлабди шекилли, йигит сезиб қолиб талаб қила бошлади.
Ўғри қўрамасдан одамлар орасидан секин узоқлашиб, йигитни авраб, четга олиб чиқиб кетди.
Мен "нима бўларкин?" деб, уларга сездирмай орқасидан кузатиб бордим. Анчагина хилват жойга борганда ўғри йигитга пўписа қилишни бошлади. Олдирган нарсаси қимматроқ эканми, йигит хам бўш келмай талаб қилаверди.
Бирдан ўғри одам йигитнинг юзлари, қулоқлари аралаш қилиб шапати билан ура бошлади. Йигитнинг эса қўл қайтаришга кучи етмаслиги кўриниб турганди. Бир пайт йигит овозининг борича азон айтишни бошлади...

Нимадандир қўрқиб кетган ўғри нафақат уришдан тўхтади, балки, кўзлари ола-кула бўлиб жон холатда йигитга ёпишиб, "Бўлди, бўлди дедим, овозингни ўчир, бақирма!" деб ялинишга тушиб кетди.
Йигит тинмай азон айтар, у бўлса, бир қўли билан қучоқлаб, иккинчи қўлининг кафтлари билан йигитнинг оғзини ёпишга харакат қиларди. Йигит азонни тўхтатмади. Овозининг борича айтаверди.

Шу пайт қаердандир яна беш-олти одам пайдо бўлди, "булар кўпайиб кетди, энди дўппослаб урса керак" деб ўйлаб тургандим, йўқ, аксинча, улар етиб келиб "муаззин"га ялина бошлади, "Жон ука, овозингни ўчир, ўчирсанг-чи овозингни, берамиз нарсаларингни, берамиз дедик-ку" деб ялинар, ёнидаги оғзини очиб, довдираб турган бир кишига "берсангчи, бер хаммасини, ўчирайлик овозини" деб питирчиларди...

У вақтда мен бир тўда ўғрининг биргина ёш йигитдан нега қўрқиб кетганини, ўғрилар учун энг уят хисобланган, яъни, ўғирлаб олинган нарсани қайтариб бериш ор бўлган ишни қилганини тушунмагандим.
Кейинроқ азоннинг хикматини, азон айтилган жойдан жину-шайтонлар тум-тарақай қочишини эшитганимдан кейингина ўзимга хулоса чиқаргандим...

Буюкларимиздан Аллохнинг каломи бошқа сўзлардан аввал кирсин, деб чақалоқ туғилса азон айтилишини, ризқ кенг бўлсин деб
деҳқончилик яхши бўлмаган жойда азон айтилишини, шайтон қочсин деб ибодатнинг аввалида азон айтилишини хам эшитдим.

Азон айтинг, шояд эл тинч бўлса, юртимиз обод бўлса, зора соғ бўлсак, ғанимдан омон бўлсак.
Сиз хам азон айтинг, масжидларимизнинг минораларидан хам ёқимли азон саслари эшитилсин, иншаАллох зарар қилмайди...

Ибрат учун яқинларга юборинг!
/Qisqa_hikoyalar1 Ochish/sharhlash