- Ҳозир учаламизнинг топганимиз поччангни даволатишга ва Тахм | 📚 Ibratli Hikoyalar 📚
- Ҳозир учаламизнинг топганимиз поччангни даволатишга ва Тахминаниг ўқишига кетяпди. Тағин бу ерда кўрганларингни уйга борганингда ойимга айтиб юрмагин-а!
Дастурхонга ош тортилди. Ҳаммамиз бирга ош едик. Роса эшак минган, ҳақиқий милтиқни ушлаб кўрган, мана энди ёввойи ўрдак гўштидан тотиб кўраётган ўғилларимнинг таасурроти бир жаҳон. Улар ошни азбаройи қизиққанларидан бошқача иштаҳа билан ейишар, бундан опам ўзида йўқ хурсанд эди. Мен эса ҳар сафар ошни оғзимга солар эканман, бўғзимга нимадир тиқилар, ошга қўшиб тош ютгандек бўлар эдим.
Бир ҳафтага мўлжалланган сафарим тезда қариди. Ортга қайтар эканман, яна опам ҳақида ўйлай бошладим. Зеро, ўйламасликнинг иложи ҳам йўқ эди. Бундай аҳволини яшириб, ўзини бахтиёр, фаровон ҳаёт кечираётгандек кўрсатишини қандай тушиниш керак? Бу нимаси? Ўзи айтганидек, қариб қолган онасини сиқилмасин, деб аяшими ёки келинлари олдида сохта обрўга эга бўлиш йўлимикин? Йўқ, опам бунақа одам эмас. Бу ерда бошқа гап бор. Ҳа, у нима экан? Наҳотки, аёл кишиларга хос фидоийлик бўлса? Афтидан, худди шундай. Фақат аёлларга хос садоқат. Эрига, оиласига вафодорлиги. Бундай вафодорлик остида эса Ватанига, эрининг, болаларининг Ватанига юксак ҳурмату ўзининг уларга бўлган чексиз муҳаббати ётибди.
Наҳот, менинг опам, оддийгина аёл шундай фидойи бўлса? Унинг қўлидан шундай жасорат келса... У ўзининг тўқ турмуши ҳақида таассурот уйғотадиган сумкаларни тўлғазиш учун қанча кун, балки, қанча ой ишлади экан? Устига кийиб келган қиммат кийимларни кимлардан ижарага олган? Чегарадан ўтишда ҳам ҳеч қандай чеклов бўлмаса-да, йилда бир марта ўтишга рухсат берилади, деб ўзини ҳам, бизни ҳам ишонтириб, бу орада қисиниб-қимтиниб мисқоллаб пул йиғар экан-да...
Наҳотки, аёллар шунчалик иродали, матонатли бўлишса?
Ўйлаган сайин қалбим ларзага тушарди. Ўзимнинг ҳаёт тажрибамда, касб тақозоси билан турмушидан нолиган эркакларга жуда кўп гувоҳ бўлганман. Синфни оддий безатиш учун йиғиладиган пулни бермай, боласини музтар қилган бойваччаларни кўрганман. Шумтака боласи синдирган ойна пулини тўлашни истамай, дағдаға қилган миллионерлар-чи? Ўзим-чи, ўзим?
Ўша арзимас пулни ёнимдан тўлаб қўйиш ўрнига ўша зиқна ота-оналар уйига садақа сўрагандек бир неча марта борганим-чи? Шундай экан мен фидойиманми?
Ўзимни тафтиш қилар эканман, шу нарсага амин бўлдим: барча яхши фазилатларим йиғилса ҳам, кам таъминланганлигини билсада, мактаб томонидан ўқувчиларга бериладиган моддий ёрдамни рад этган, емай-ичмай болаларини ўқув қуролларию кийим кечагини тах қилиб, яхши таълим олишлари учун шароит яратиб берган, худди опам сингари ҳалол, камтарин аёлларнинг жасорати олдида ҳеч нарса эмас экан. Тирикчиликнинг минг битта муаммоларини ичига ютиб, оиласиниг, эрининг, ор-номуси, ғурурини сақлаб, келажакдан катта умидлар билан яшаётган бундай мард аёллар оз дейсизми?
Шуларни ўйлаб, юртимиз остонасига ҳам келиб қолибман. Ўз юртимизга ўтган машина худди шу равон йўлларни соғинганини билдираётгандай, елдек уча бошлади...
Куз ҳам, қиш ҳам ўтди. Кўклам келди... Эшигимиз олдига машина келиб тўҳтади. Дарвозахонада ўйнаётган болалар “Ура! Аммам келди!” деб кўчага чопишди. Дарвозадан қалбимни ларзага солиб, катта-катта сумкаларни кўтарган опам кўринди...
@ibratli_sozlar
