2024-05-12 04:59:01
#ал_Азкор_88
25-БОБ.
АЗОННИНГ СИФАТИ اللهُ أَكْبَرُ اللهُ أَكْبَرُ اللهُ أَكْبَرُ اللهُ أكْبَرُ
أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ الله، أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ الله
أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ، أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ
حَيَّ عَلَى الصَّلاَةِ، حَيَّ عَلَى الصَّلاَةِ
حَيَّ عَلَى الفَلاَحِ، حَيَّ عَلَى الفَلاَحِ
اللهُ أكْبَرُ اللهُ أكْبَرُ
لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ
Аллоҳу акбар, Аллоҳу акбар, Аллоҳу акбар, Аллоҳу акбар (Аллоҳ улуғдир).
Ашҳаду алла илаҳа иллаллоҳ, Ашҳаду алла илаҳа иллаллоҳ (Аллоҳдан бошқа илоҳ йўқ деб гувоҳлик бераман).
Ашҳаду анна Муҳаммадар росулуллоҳ, Ашҳаду анна Муҳаммадар росулуллоҳ (Муҳаммад алайҳиссалом Аллоҳнинг расули деб гувоҳлик бераман).
Ҳаййа ъалас солаҳ, Ҳаййа ъалас солаҳ (Намозга келинглар).
Ҳаййа ъалал фалаҳ, Ҳаййа ъалал фалаҳ (Нажотга келинглар).
Аллоҳу акбар, Аллоҳу акбар.
Ла илаҳа иллаллоҳ (Аллоҳдан бошқа илоҳ йўқ).
Бомдод намозида «Ҳаййа ъалал фалаҳ»ни айтиб бўлгандан кейин
الصَّلاَةُ خَيْرٌ مِنَ النَّومِ، الصَّلاَةُ خَيْرٌ مِنَ النَّومِ
«Ассолату хойрум минан навм, Ассолату хойрум минан навм» (Намоз уйқудан яхшироқдир), деб айтади.
(Бизнинг Ҳанифийя мазҳабимизда азон таржийъ – иккита ашҳадуни бир гал паст овозда, бир гал баланд овозда қилиб айтилмайди. Лекин тасвиб – азон билан иқомат орасида ўша шаҳар тушунадиган лафз ила намозни билдирувчи калимани айтса бўлаверади. Баъзилар ана шу тасвиб фақат бомдод намозида жоиз холос, деб айтишади. – Таржимон.)
26-БОБ
ИҚОМАТНИНГ СИФАТИ
Иқоматнинг калималари имом Шофеъий мазҳабларида ўн бир калимадан иборатдир. (Яъни, «Қод қоматис солаҳ»дан бошқа калималар бир мартадан айтилади. Бизнинг Ҳанафийя мазҳабимизда эса, иқомат ўн еттита калимадан иборат. Улар азон калималари билан бир хил бўлиб, фақат «Ҳаййа ъалал фалаҳ»дан кейин икки марта «Қод қоматис солаҳ» зиёда қилинади ва бир оз тезлатиб айтилади. – Таржимон.)
اللهُ أَكْبَرُ اللهُ أَكْبَرُ اللهُ أَكْبَرُ اللهُ أكْبَرُ
أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ الله، أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ الله
أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ، أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ
حَيَّ عَلَى الصَّلاَةِ، حَيَّ عَلَى الصَّلاَةِ
حَيَّ عَلَى الفَلاَحِ، حَيَّ عَلَى الفَلاَحِ
قَدْ قَامَتِ الصَّلاَة قَدْ قَامَتِ الصَّلاَة
اللهُ أكْبَرُ، اللهُ أكْبَرُ
لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ
Фасл: Азон ва иқомат суннат амалдир. Агар шаҳар аҳли азонни тарк этишга жамлансалар, уларга қарши уруш эълон қилинади.
Чунки азон Исломнинг зоҳир шиорларидандир.
Фасл: Азонни тартиб билан, орасини узиб ва овозини баландлатиб, иқоматни эса бир-бирига улаб, азонга нисбатан пастроқ овозда айтиш мустаҳаб амалдир. Муаззин чиройли овозли, ишончли, вақтдан хабардор, тажрибали киши бўлиши керак. Ва азонни тик туриб, таҳорат билан, баланд жойда, қиблага юзланиб айтиш ҳам мустаҳаб амалдир. Агар муаззин азонни ёки иқоматни қиблага орқасини қилиб ёки ўтириб ёки ёнбошлаб ёки таҳоратсиз ёки жунуб ҳолатда айтса ҳам жоиз бўлади, лекин кароҳияти бордир. Жунубликдаги кароҳият таҳоратсизликдан қаттиқроқдир.
Иқоматдаги кароҳият эса, азонникидан қаттиқроқ.
Фасл: Азон айтиш фақат беш вақт намоз учун машруъдир. Улар бомдод, пешин, аср, шом, хуфтондир. Хоҳ у вақтида ўқилаётган бўлсин, хоҳ қазо, хоҳ муқимликда бўлсин, хоҳ мусофирликда, хоҳ якка ўқилаётган бўлсин, хоҳ жамоат билан. Агар бир киши айтса, қолганларга ҳам кифоя қилади. Бир вақтнинг ўзида бир нечта қазо намозларини ўқиса, фақат биринчисига азон айтиб, қолганларига иқомат айтади.
Фасл:
Иқомат фақат намозга кирилаётганда айтилади, азон эса, намоз вақти кирганда.
@
HADISLAR_TOPLAMIII
5.1K viewsedited 01:59