Довонга кириб келаркансиз, яшиллик дилни яйратади. Тоғлар, жилғалар, сойлар, сув омбори ҳам кўнглингизга сокинлик бахш этади, сершовқин шаҳар тезда унут бўлади. "Қанийди шу ерларда бир хафтагина қолсам-у, телефонни ўчирсам, эчки сутидан сипқориб, тоғларни кезсам", деворасиз. Шаррос қуяётган ёмғир қалбдаги ғуборларни ҳам юваётгандек. Юқорига кўтарилганингиз сари, руҳингиз кўтарилади, буюкликни хис қиласиз, улуғ ғояларни ўйлай бошлайсиз. Бирдан туман кўринади, атроф оппоқ, дунёда фақат ўзингиз, ҳеч зоғ йўқдек, ноаниқлик, тундлик. Машиналар шовқини, ёмғир товуши бироз чалғитгандай, лекин, барибир ёруғлик қидирасиз. Ҳайрият, тоғ бағридаги ўқ орасидан чиқасиз, ёруғлик қанчалик таскин беради, негадир чироқлардан шундай таскин топмайсиз. Аста секин адирлар оғушидан пастга томон туша бошлайсиз, автомобиллар шамол билан мусобақа ўйнайди, яшиллик ҳам камаяётгандай.
Осмондан инсоният орасига тушасиз, одатий манзара...
