#йўл_бўлсин Муаллиф: Азизахон Исмоилова 91-қисм | Ummu Zaynab Ummu-Azizaxon Ismoilova ijodi kanali
#йўл_бўлсин
Муаллиф: Азизахон Исмоилова
91-қисм
—От-уловларға ҳам патта жорий бўлди, эна! Патта жорий бўлди, деяпман! Пат-та!
Қўш пайти битта ҳам от четға чиқиб кетмасун дейишди. Ҳа, фаоллар айтди, шу гапни! Ҳадемай қишнинг куни тугайди. У ёғига баҳор. Далада иш қайнайди, биласиз. Назорат қаттиқ. Ҳа, иш кўп деяпман, эна-а!
Ихтиёрим ўзимда эмас-да, бўлмаса, биласиз-ку! Бунақа ишларға ҳеч тил келиб йўқ демасдим...
Одатда Тоживой ака уйда кам бўларди. Ўчоқбоши тарафдаги уйдан овози баланд-баланд чиқаётганини эшитиб беихтиёр ўша томонга юрдим.
Гап дала ҳақида кетаётганига бу менга ҳам тегишлимикан деган фикр хаёлимга келди. Тўтибу холанинг қулоғи оғир, туриб-туриб ёнида гапирсанг ҳам эшитмай қолади. Баъзан сал тузук!
Етиб боришимга кампирнинг ўғлига қарата нималардир деб зорлангани эшитилди.
—Хўп! Кўнглунгиз тўқ бўлсун! Обиджоннинг тоғасини суруштираман. Ким дедингиз отини? Оти ким деяпман?... Азизбек?! Хўп-хўп! Суруштираман, эна...
Гап акам ҳақида кетаётганини билгач диққатим ошди: Нега акам ҳақида гапиришяпти? Суриштираман дедиларми?
Пастак эшик "тарақ" этиб очилиб ичкаридан хорғин қиёфада Тоживой аравакаш чиқиб келиши мени чўчитиб юборди. Дарров юзимни рўмолимнинг чети билан тўсдим.
—Ассалому алайкум!
—Ва...алайкум ассалом... Ҳалиги... Обиджон яхшими?
Амал-тақал саволга жавоб берган киши бўлдим. Белбоғига қўлини суқиб олган Тоживой ака йўлини йўқотгандек бир довдиради-ю, тезда ўзини қўлга олиб кўча эшик томонга қараб юрди:
—Келин! Ҳалиги...
Ажабланганча ортга ўгирилдим. Тоживой ака бироз яғринини қашлаганча турди кейин тутила-тутила гапини давом этказди:
—Нима десам экан... Анави бор-ку! Фаоллар... Фаоллар йиғини! Кеча фаоллар йиғинида сизларға ҳам бир эслов бўлди. Нарса беришди. Шу... Арзимас бўлсаям...
Шоша-пиша бошимни лиқиллатдим: “хўп!” Афсуски, тилимга бундан бошқа сўз келмади. Бўлмаса, фаолларнинг туйқус бизни эслаб қолганига очиғи, жудаям ҳайрон бўлаётгандим.
—Энамға бердим. Оволасиз...
Тоживой ака чиқиб кетди. Мен эса Тўтибу холанинг пастаккина кулбаси олдида ичкарига киришни ҳам, кирмасликни ҳам билмай ўйланганча туриб қолдим.
—Худойлақолсун! Бермағанда нима дердик, тўғрими? Яхши бўз экан.. Уяммас, буяммас шу боланинг иқболи! Эртагаёқ қора қош ўғлунгга мундан яхши бир яктак-иштон тикиб бер! Устидаги жуда ярамай кетганди, ўзи! Олақол, қизим...
Тўтибу хола силаб-сийпаб қўяётган бўзга ўйланганча қўл чўздим. Хаёлимда минг хил ўй, минг хил савол!
Ҳалигача бу сийлов—нима сабабдан эканлигини тушуна олмадим. Эгат ичида ўзимдай куймаланиб, ўзимдай ер бурун бўлиб, тупроқ ялаб, тош ўпиб юрган қизим туйқус ўлиб қолгани — уларнинг виждонини қийнадимикан? Қаердан хаёлларига бирдан кела қолди, бу эҳсон? Қаердан?
Ё менга жонлари ачидими, раҳмлари келдими, менга бу фаолларнинг?
Тўтибу хола ичимдан кечаётган ўйларни ҳис қилиб тургандай елкаларимни мулойим қўллари билан сийпалаб қўйди:
—Ҳар неки бор, энг аввало Парвардигорнинг меҳрубончилиғи деб қара, қизим! Раҳм-шафқатни ҳам бандаларининг қалбиға соладирған фақат Ўзи! Гар солмаса, бандасининг бошиға келадирған энг қаттиғ кун ўшадур! Парвардигор ана шу кундан асрасун...
Уйимиздан хабар олиб келиш учун Тўтибу холадан руҳсат сўрадим. Шундан нари уйига суриб қолади деб ўйладими, хола Обиджонни ўзи билан бирга олиб қоладиган бўлди. “Хўп!” деб рози бўлдим.
Тўтибу холанинг жонсараклиги, танимаган одамига ҳам мурувват кўрсатиб кетавериши ҳудди Бўстонбу аммамнинг ўзи!
“Кўча совуқ!” деб қўярда-қўймай, келинининг жун рўмолини олиб чиқиб бошимга солди. Оёғимга ўзининг маҳси-ковушини берди. Шу бўйи жун рўмол устидан ўзимнинг эски чачвонимни ёпиб кўчага чиқдим.
Ҳавода қор нафаси сезилади. Эрта-индин яна осмоннинг кўзи ёрийдиган. Пана-пастқам уйларнинг қорайган дарчалари гўёки тандирнинг оғзини эслатади. Тор кўча ёқалаб гузар маҳаллага чиқдим. Қиш куни бўлишига қарамай эрталабдан қизил чойхона олди гавжум.
Давоми бор.
@Ummuzaynabummuijodi
