Зулпини ойиси айтган, Холида холанинг эси жойида эмас. Узун қу | 🌸СОЛИХА АЁЛ🌸

Зулпини ойиси айтган, Холида холанинг эси жойида эмас. Узун қулоқ гапларга қараганда жинни кампир гўристонга ҳам сомса олиб борар экан. Ўликларни ҳам сомса ейишга мажбур қилса керак, унинг қўлидан келади.
Иккинчини битириб учинчи синфга ўтяпман.Аълочиман. Катталарнинг ғийбатини эшитиш ёмонлигини билсам ҳам Зулпининг ойисининг гаплари ёқиб кетади. У ҳам Холида холани ёмон кўради.
Ойимга хайронман.Ишга боради, келади. Маҳалланинг тўй тўйчиғига аралашадию энг қизиқ ғийбатларга аралашмайди. Вақти йўқмиш. Дарвозамизни танбалаб, Холида аяси билан камроқ гаплашса, маҳалла хотинлари билан суҳбатлашгани ҳам вақтлари қолармиди?. Ўлай деб кўчадан гап топиб келсам-у, “қиз болага ярашмайди ” дея койиб берса.
Ана, бу сафар ҳам ойижоним очиқ чеҳра билан пешвоз чиқиб, “азиз меҳмон”ни қарши олиб духоба кўрпача тўшади. Пахта гуллик чойнакда қайноқ чой дамлаб , мақтовларни ўрнига қўйиб сомсахўрликни бошлади. Кампирга ёққиси келадимией, икки –учтасини кетма-кет еб, меҳмоннавозликни қойиллатади. Икки донасини дадамга илиниб,қолганини қўлимизга тутқизади. Эндигина учга кирган синглим бўлса, норози чулдирайди:
-Ман емиман. Ожилгина нисобла едим. Акамам, опамам еди. Чомча емиман.
-Холида хола унинг сариқ сочларини кўк юқи сингиб кетган кафти билан силар экан, барибир ўзиникини қўймайди.
- Нима едик дединг? Нисобла? Нишолда! Вой,мани болаларим ҳам нишолдани яхши кўришади. Хали уруш тугаб, дадаси қайтса бозордан кўпгина нишолда олиб келади. Ўшанда сизларникига ҳам олиб чиқаман...
Вой ана айтмадимми! Бошланди.Зулпининг ойиси ёлғон гапирмайди! Томи кетган кампир яна уруш тугаса деяпти.Кичкина бўлсам ҳам ҳеч қандай уруш бўлмаётганини биламан. Чунки фашизм устидан қачон ғалаба қозонилганини Забура опамиз миямизга қуйиб ташлаган. Музаффар иккимизнинг пиқиллаб кулиб юборганимизни кўрган ойимнинг қовоғи уюлди. Биз бўлсак, мажбур чайнаган сомсамизни тезроқ итялоқққа ташлаш учун ёлғонтакам ғўлдираб, раҳмат айтиб Джекнинг олдига чопамиз...
Ўша йил қиш қаттиқ келди. Йўғон чўзилиб, ингичга узиладиган палла Холида хола ҳам ўлиб қолди. Тўғрироғи, уни ўша машҳур кўк сомсаси ўлдирди! Янаям аниқроғи, кўк қидириб томорқа оралаган кампирни эрталаб музлаб акашак қотиб қолган холда топишибди. Э бадтар бўлсин!
Эсимиз йўқ экан... Ойим йиғлаб, хабарчининг ортидан холанинг уйига отланса, биз болалар”Урре сомса ейишдан қутилдик!” деб осмонга сакрабмиз. Ҳамон эсимда хурсандчилигимизга эски каравотимиз ҳам шерик бўлиб, ҳар сакраганимизда “ғич- ғич”деган овоз чиқариб янада баландроққа отарди. Калавотларнинг тилида бу “яшасин” дегани бўлса керак. Боламанда, югуриб бориб Джекни қучоқлабман:
-Сомса ейишдан қутулдик Джек! Сен ҳам қутулдинг! Яшасин озодлик!!!
Ўша куни итга яна нима деганларим, хурсандчилигимни кимлар билан баҳам кўрганим хозир эсимда йўқ.Тавба, кимга азза, кимга мазза эканда! Бутун бошли одам ўлсаю, биз хурсанд бўлсак. Маҳалладаги аксарият болалар бу хушхабарни ўн беш тийиндан музқаймоққа пул йиғиб Хамидаларнинг эшиги тагидан Холида холанинг ўлиги олиб ўтилгунга қадар нишонлабмиз.
Кун қорая бошлаганида, ойимни кута- кута оёғимнинг тагига ғишт қўйиб, картошка қoвура бошладим. Укамларни қорни очганди. Бугун телевизор ҳам қўймай, яп- янги шеъримни қўшиққа айлантириб баралла куйладим:
Холида кампир ўлди,
Ҳамма қувонч тўлди.
Чунки унинг сомсасидан Муаззамхон қутулди
Музаффаржон қутулди!
Бир чеккада қўғирчоқ ўйнаётган синглимга иржайиб:
Хуршидахон қутулди!
Джек бечора қутулди!
Шу жойига етганида орқамдан келиб қолган ойимни кўрмабман.
У йиғидан қизариб кетган кўзларани катта- катта очиб, қўлимдаги капгирни олди.
- “Джек бечора қутулди” дедингми? Хали сенлар Холида холани алдаб, итга берармидиларинг сомсаларни? Уят қизим! Уят! Сенларга яхши тарбия бера олмапмиз шекилли... Бор,укаларингга қара. Эрталаб бир жойга бориб келамиз...
Шаҳд билан юлқиб олинган капгир, ойимнинг чеҳрасидаги мунг ва ҳеч қачон кўрсатилмаган жаҳл ухлаб қолгунимга қадар тинчлик бермади. Қаерга бораркинмиз?