HAVOTIR
Yelkalarni yelkaga suyab,
choʻllashadi dildagi bahor.
Qora shahar yorugʻlik koʻrmas
bir kaftimda bir uyum tuproq,
bir kaftimda tebranadi tor.
Iz qoldirib choʻllar yoʻliga,
ketayapmiz mudroq havotir.
Aksdagi koʻrinmas haqlar-
bu dunyoni buzishga qodir.
Siz yigʻlaysiz,
Yuraman sokin..
Bir qavmda toʻqson ming hatar.
Gʻoya orti qoyaga boshlar!
Choʻl tuslanib tunni koʻrsatar-
tun ortida eski ulfatlar.
Men ketaman,
toʻgʻri yoʻl boshlang.
Barmoqlarni solib chiroyga,
Ikki tomon toʻzgʻiyveradi.
Na jannatga bormoq istaysiz,
Na samodan izn keladi.)
..Soʻng sadoga muhtoj bogʻimiz,
Oynadagi oppoq chiroy-siz!
Men ketaman,
toʻgʻri yoʻl boshlang.
Qaysi tomon boray chiroqsiz?
Qor bosadi choʻlni va bizni,
Toʻxtaymiz! va kutamiz ozroq,
Qor tinishin yoki oʻlimni!?
Qor-hatarmas!
Lek ushlaysiz qoʻlimni..
Menga qiziq barcha qismatlar,
haqsevarning taqdiri emas.
Qulochimni ustida oq qor,
Koʻksim ichi bir dunyo havas.
Lek yelkani yelkaga suyab,
Choʻllashtirdik qorsiz bahorni.
A.Azimov
