QUDUQ Qalb – quduq... Jimirlar Xudoning suvi, Taqirlab tush | Nodir Jonuzoq | she’r va shuur
QUDUQ
Qalb – quduq...
Jimirlar Xudoning suvi,
Taqirlab tushadi kunda koʻp chelak.
Engashar erta-kech soddasi, quvi,
Hamma suv soʻraydi –
Yashashi kerak.
Dilning eng qaʼridan sizadi chashma,
Sirli, sof sevgidan silqib chiqar u.
Shu bois malak ham, iblis ham tashna,
Kimda ishq uygʻonar, kimda rashk-qutqu.
Oynaday yaltirar – mavjlari zilol,
Koʻrinar tubida zarra qumu tosh.
Oqshomlar qayiqday chayqalar hilol,
Kunduz nur qopqoqqa aylanar quyosh.
Lek betin qoʻzgʻolar dunyo quyuni,
Quduqqa yoprilar necha kir toʻzon.
Bosadi qoraygan hislar uyumi,
Toʻkilar ruhlarda chirigan xazon.
Kim uygʻoq – tozalar quduqni dam-dam,
Zaharli xaslardan aylaydi xalos.
Kimdir paqirini otadi begʻam,
Faqat suv ichishni biladi, xolos.
Begumon, quriydi qarovsiz quduq,
Sayozlashib borar soniya sayin.
Bir kuni qarasang – tep-tekis, quruq,
Yer bilan bir boʻlib yotadi tayin.
O, dahshat!
Yoʻq bundan ortiq fojia,
Qudugʻi qurigan odam – oʻlik jon.
Behuda toʻlovi – oʻlpon, boji ham,
Oʻrmalab yuradi quduqsiz inson.
Tolemand zotlar bor, teran qudugʻi
Abadiy jimirlar – yovushmas huzun.
Qanday maʼsud ular, tengsiz yutugʻi –
Hayoti umridan ham boʻlgay uzun!
Yo, Rabbiy, bunchalar boʻlmasa ogʻir,
Bu tilsim quduqni omon saqlamoq.
Umrbod suv ichib beminnat, oxir
Quduqning haqini halol oqlamoq.
Yorlaqa,
Bandangman zaifu zalil,
Mulkingni Oʻzingga omonat etay.
Soʻnggi dam baxtimga boʻlsin u dalil –
Kavsarga undan bir hovuch suv eltay!
-------------------
ҚУДУҚ
Қалб – қудуқ...
Жимирлар Худонинг суви,
Тақирлаб тушади кунда кўп челак.
Энгашар эрта-кеч соддаси, қуви,
Ҳамма сув сўрайди –
Яшаши керак.
Дилнинг энг қаъридан сизади чашма,
Сирли, соф севгидан силқиб чиқар у.
Шу боис малак ҳам, иблис ҳам ташна,
Кимда ишқ уйғонар, кимда рашк-қутқу.
Ойнадай ялтирар – мавжлари зилол,
Кўринар тубида зарра қуму тош.
Оқшомлар қайиқдай чайқалар ҳилол,
Кундуз нур қопқоққа айланар қуёш.
Лек бетин қўзғолар дунё қуюни,
Қудуққа ёприлар неча кир тўзон.
Босади қорайган ҳислар уюми,
Тўкилар руҳларда чириган хазон.
Ким уйғоқ – тозалар қудуқни дам-дам,
Заҳарли хаслардан айлайди халос.
Кимдир пақирини отади беғам,
Фақат сув ичишни билади, холос.
Бегумон, қурийди қаровсиз қудуқ,
Саёзлашиб борар сония сайин.
Бир куни қарасанг – теп-текис, қуруқ,
Ер билан бир бўлиб ётади тайин.
О, даҳшат!
Йўқ бундан ортиқ фожиа,
Қудуғи қуриган одам – ўлик жон.
Беҳуда тўлови – ўлпон, божи ҳам,
Ўрмалаб юради қудуқсиз инсон.
Толеманд зотлар бор, теран қудуғи
Абадий жимирлар – ёвушмас ҳузун.
Қандай маъсуд улар, тенгсиз ютуғи –
Ҳаёти умридан ҳам бўлгай узун!
Ё, Раббий, бунчалар бўлмаса оғир,
Бу тилсим қудуқни омон сақламоқ.
Умрбод сув ичиб беминнат, охир
Қудуқнинг ҳақини ҳалол оқламоқ.
Ёрлақа,
Бандангман заифу залил,
Мулкингни Ўзингга омонат этай.
Сўнгги дам бахтимга бўлсин у далил –
Кавсарга ундан бир ҳовуч сув элтай!
2020
@n_jonuzoq
