Ака–уканинг жанжалидан безор бўлиб, катта ўғлиникига кўчиб кет | 📚 🇺🇿Ҳикоя ва қиссалар 🇺🇿 📚

Ака–уканинг жанжалидан безор бўлиб, катта ўғлиникига кўчиб кетиб қолган.
Опам бечора боғчада қанчаям ойлик оларди. Бу пулга рўзғор тебратсинми, эрининг дўкондаги қарзларини тўласинми, уй–жой олиш учуп пул тўпласинми?
–Мубина, опангни аввал жуда ёмон аёл деб ўйларканман. Назаримда, эрини деб шу холга келган экан шекилли. Энди унга ачина бошлаяпман.
–Ха, бир томондан шунақа. Ўзи, опам сал бемехрроқ ўсган. Аммо, бугунги холатига келишига эриниям хиссаси катта. Айтишадию, эр тўнка бўлса хотин болтага айланади.
–Бошқа опаларинг яхшими? Ховлига давогар эмасми улар?
–Ха, йўғе! Уч қиз битта опамга қаршимиз. Кичик опаларим авваллари Мухаббат опамга қарши чиқишмасди. Лекин, акам мени тўйимни ўтказгандан кейин, айниқса аямни тинимсиз даволатиб соғайтиргани, Умрага жўнатганидан кейин бутунлай акам томон бўлиб қолишди. Хозир опамни овозини ўчириш учун ховлини олти кишига тақсимлаб, Мухаббат опамга тегишли хиссани бериб қутулмоқчимиз. Шунда ховли акамга қолади. Лекин, акам буни эшитмади, шартта кетворди.
–Қачон қайтади энди?
–Билмадим, негадир қайтишига ишонтиролмаяппан ўзимни. Характери шунақа, опаларим билан хеч гап талашмайди. Ер–мулкнику гапирмасаям бўлади.
–Дўконни ташлаб кетмаса керак? Айниқса, Робия холамни ташлаб кетишини тасаввур қилолмаяппан.
–Менам шунга хайронман. Аямни жони дилидан ортиқ кўради. Хар куни эрталаб иссиқ новвой нон олиб келади. Қўшниларга бир пиёла қаймоқни бир ойлик пулини олдиндан бериб қўйган. Нонуштага ўзлари олиб чиқиб беришаверади. Бундан ташқари албатта иккита тухум пишириб беради. Айтишича, ёшларни уйқу, кексаларни овқат тутиб турармиш. Шунинг учун аямни овқатланишига катта эътибор қаратади.
Туриб –туриб ўйлаб қоламан, акам бир нимани ўйлаб қўйганми.
–Нимани ўйлаган бўлиши мумкин?
–Бухорода дадамни цехи бор деб эшитганман. Шуни назорат қилгани кетган бўлса керак.
–Зўрку, нима ишлаб чиқарилади у ерда.
–Шебень борку, шағални майдаси, шунақа тайёрлаб сотилади. Охирги борганда цехни ўз номига ўтқиздирмай, тоғасига топшириб келган. Хужжатларни сохталаштиришгану учун, талашиб ўтирмаган.
–Бунга анча йиллар ўтиб кетибдию. Энди қанаққиб тортиб олади.
–Тортиб оладими йўқми билмайман. У ёқда ногирон акаси бориди. Шу цехдан акасига маош чиқариб беришга рози бўлгани учун цехни тоғасида қолдирган. Менимча шуни аниқлаб келмоқчи бўлса керак.
–Унда, нега онасигаям айтмай тўсатдан жўнаб кетади? Менимча опасига аччиқ қилиб кетиб қолди.
–Ха, балки...–Мубина яна ўқчий бошлади. Оғзини ёпиб тутиб қолмоқчи бўлдию, аммо бўлмади. Ташқарига югуриб чиқиб кетти. Бироздан сўнг қайтиб келиб жойига ўтирди.
–Уфф, жоним қийналиб кетти. Бу кичкинтой хали кўп қийнайди шекилли мени.
–Ўтиб кетади ўртақжон.–тасалли берди Гуласал.
–Илойим. Ўзингда нима гаплар? Акам билан режаларингиз қанақа?
–Э–э, акангни биласанку, мен хақимдаги режаларини ўла қолсаям ўзимга айтмайди.
–Сенга айтмасаям аямга айтибди.
–Йўғе?–Гуласалнинг кўзлари лов–лов ёна бошлади.
–Ўзингам эшиттингку, аямни кўргани борганларингизда “қуда–қуда” деб гапирди аянгга. Фарғонага бориб келгандан кейин сен хақингда гапириб берибди. Аям совчиликка бораман деганда эса, шошманг ая, хали эндигина биринчи курску. Кейин, мен уйимизни қайта қурмоқчиман, деб шаштидан қайтарган.
Гуласал эндигина савол бермоқчи эди хамки, дўконга бир одам кириб келди. Мубина уни кўриб бироз ранги қочди. Гуласал бу холатга тушунмай келган одамга синчиклаб қарай бошлади. Кирган одам махсулотларни томоша қилганча қизларга яқинлашиб келди.
–Яхшимисизлар қизлар?–дея саломлашиш асносида Мубинага тикилиб қолди.
–Ассалому алайкум, келинг тоға.
–Валекум ассалом! Сен Робияни қизимидинг?
–Ха.
–Бу дўкон кимники?
–Акамники?
–Хмм... шунақа де... Нархлар қанақа сизларда?
–Нима олмоқчисиз?–Мубина нотбукни олиб махсулотлар базасини очди. Харидор сўраган хар бир махсулотниннг нархини айтиб бера бошлади.
–Нимага сизларда нарх арзон, ё тарозидан уряпсанми?