#тавбаи_насуҳ Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu 174-қисм. Ху | Ibratli Hikoyalar | Ibratli So'zlar
#тавбаи_насуҳ
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
174-қисм.
Хушидан кетгандек йўлга узала тушиб ётган жувоннинг тепасидагилар жанжал давомида оёқларидан ечилиб кетган калишларини шанғиллай-шанғиллай қайта кийишди.
Сочини чамбарак қилиб бошига ўраб олган ва ўсмаси иягига довур оқиб, ёноғига кўкимтир из солган қиз-гўё шунча калтак кифоя қилмагандек яна жувоннинг тепасига хезланиб борди ва юзи-кўзи демай унинг дуч келган ерига тепа бошлади.
—Тур, ўзингча қилма мегажин! Тур деяпман, сенга! Ҳали битталаб сўраб олишим бор... Ўзингни ўлганга солиб, алдайман деб ҳомтама бўлма!
Иёз то ёнига яқинлашиб боргунча у хансираб биқинини чангаллаб қолди. Ерда ётган аёл эса қилт этмай дум тушиб ётибди.
—Ўлдириб қўяй дебсан-ку бечорани! Шунчалик ҳам шафқатсизлик бўладими? Ўзи бу аёлнинг айби нима? Ўғрими, ғарми, шаккокми?
Хўп, ким бўлган тақдирдаям уни жазолаш, таъзирини бериш сен она сути оғзидан кетмаганларга қолдими? Яна тағин қиз боласанлар-а? Эртага бировнинг даргоҳига борадиган, фарзанд туғиб бола ўстирадиган...
Ҳе, инсофсизлар!
Иёзнинг гапларидан зардаси қайнадими, қизлардан бири ерда ётган аёлга гўёки нохуш нарсага қарагандек ижирғангансимон назар ташлади. Ёввойи мушукдек пихиллаб, кўзи ёнишидан ҳали унинг ҳуморидан чиқмагани сезилиб турарди. Шу пайт мулла Зиёд ўзича ғимир-ғимир қилиб қолди. Энди уччала қизнинг ҳам шахти синиб дами ўчган, осмондан тушгандек тепаларида пайдо бўлган ёшгина йигитнинг худди хукмбардорлардек буйруқ оҳангида гапириши — уларни бирдек карахт аҳволга солиб қўйганди.
—Сизлар кимнинг қизисизлар? Отангизни танийманми?
Ва ниҳоят Мулла Зиёднинг ўзи ҳам орага аралашди. Унинг овози янграши билан ҳамма ўша тарафга ўгирилди ва қизлардан бири нафаси бўғзига тиқилгудек бўлиб чолга отасининг номини айтди.
—Қурбоннинг қизларимиз денглар! Хўш, қайси биринг каттасисан? Сенми? Ерда ётган анави шўрлик ўртанчаларингми?
Кўк кўйлакли қиз “у биздан эмас!” деб қўрс оҳангда жавоб қайтарди.
—Сенлардан бўлмаса, унда кимни шунча ўртага олиб уряпсанлар? Ишқилиб бу тўпалондан Қурбоннинг хабари борми?
—Бу мегажин бизгаям, дадамгаям бегона, эшитдингизми эшон бува! Агар жуда кимлигини билмоқчи бўлиб қизиқиб кетаётган бўлсангиз унда майли айтамиз: У шунчаки ҳизматкор! Уйимизнинг чўриси! Малайи, етимчаси...
—Э-ҳа! Ҳали Қурбон уйида чўри сақлайдиган даражада бойиб кетдими? Хабарим йўқ экан!
Ҳа, энди... Худованди карим қизи кўп одамга давлат беради-да! Жой-жойига узатсин, тенги-тўшини топиб берсин, фалокати арисин деб...
Ҳа, бу... Сенларни ҳалиям куёвга узатмадими дейман-а? Уйида чўри сақлагунча қизларини эрга берсин эди...
Сал олдин жангари макиён тусига кирган қизлар тушунарсиз тилда ғўлдираб мулла Зиёдга ўқрайганча уйлари томон юзландилар. Ерда ётган аёл эса тупроққа қоришган жойида қолди.
—Юзига сув-пув сепиб ўзига келтириб олсакмикан-а? Машинада сув бормиди?
—Термосда иссиқ чой бор.
Иёз машинага қараб юрди. Мулла Зиёд эса ўлаксахўр қушдек суқ кўзларини тикиб ер парчин бўлиб ётган жувоннинг тепасига борди:
—Э, бу Қурбоннинг янги олган хотини-ку! Ҳм... Ёшгина экан! Нафсинг хаккалак отмай ўлгур, қизи тенгини олибди...
Қийшиқ қопқоққа яримлатиб қуйилган чойни аёл томон кўтариб бораркан, Иёз мазлуманинг хиёл қимирлаб, инграганга ўхшаш овоз чиқарганини эшитди.
Чамаси у мулла Зиёд ўзига тегингани учун безовта бўлди.
—Ҳозир қўшниларидан сув сўраб кўрамиз. Пешонасидаги қонни тезда ювиб ташламасак қотиб қолади!
Сиз тепасида бўлиб туринг, Иёзбек! Мен бир кириб чиқай-чи! Бу кимнинг ховлиси эди-я?! Ишқилиб ичкарида одам бормикан?
Шунча шовқинга ҳам югуриб чиқмади, демак ким билсин... Балки қулоғи аллақачон том битган одамдир?!
Чол қўшни дарвоза томон юрган пайтда Иёз аста аёлнинг тепасига эгилди. Жувоннинг юзига ёпирилиб турган сочларини бармоқ учида четга сураркан азоб нуқси уриб кетган чеҳрага қараб бирданига анграйиб қолди.
Ўгай қизлари аёвсиз тепкилаган ёшгина жувон бу — Сарвиноз эди.
(Давоми бор)
@IBRATLI_SOZLARUZ
