2022-05-26 14:40:41
U tishini tishiga bosdi, yuzi esa bujmayib, qiyshayib ketdi. U hali qadam qo‘yishgayam ulgurmovdi, onasining ovozini eshit-di: «Uydaligingni shundog‘am ko‘rib turibman!» U nima qilishni bilmasdi, shuning uchun ham o‘zidan jahli chiqardi. Onasi bu gal ham ovozida oshkora gina-kudurat bilan gapida davom etdi: «Biz qancha joydan oldingga keldik-a. Oyog‘imda oyoq qolmadi. Shu turishda o‘zimdan ketib qolishim hech gapmas. Qani, tezroq ocha qol! Eshik oldida bizni kutishga majbur qilma, bu yaxshi emas!»
— Ochmayman!—dedi u nihoyat jim turishga sabri chidamay.
— Nega endi ochmas ekansan?
— Ochmayman, dedimmi, ochmayman,— deya keskin ravishda qaytardi u.
— Endi nima qilishimiz kerak, qaytib ketamizmi? Shuncha yo‘ldan bekordan bekorga kelgan ekanmiz-da?
— Ketaveringlar! Bari bir men sizlarni kirgizmayman! Tushunyapsizmi, siz mening uyimga kirmaysiz!
— Axir, sen mening o‘g‘limsan-ku!
— Ochmayman, bekor kutyapsiz!
— Qaysarlik qilma, och! Onaga ham shunday muomala qilishadimi hech zamonda?
— Ochmayman, dedimmi, ochmayman! Ketinglar.
— Xo‘p, mayli, hech bo‘lmasa, kir-chirlaringni bergin, yuvib beraman.
— Kir-chirlarim yo‘q. Keting bu yerdan! Umuman, bu yerga hecham kelmang!
Jimlik cho‘kdi. Keyin uzoqlashayotgan onasining
og‘ir hamda bolakayning yengil qadam tovushlari eshitildi. Bittasi qarilarga xos, charchagan, ikkinchisi yengil, soddi. Shundagina u eshikni ochdi. Pastki qavatdagi pillapoya maydonchasida qadamlar bir narsani kutgandek to‘xtadi. Buvi bilan nevara nima haqdadir shivirlashib maslahatlashib oldilar. Yana qadam tovushlari eshitildi. O‘g‘il ular tinguncha kutib turdi. Choy ichib o‘tirmay, tez-tez kiyindi-da, uydan chiqdi. O‘g‘il ularga avtobus bekatida yetib oldi.
— Nega keluvdingiz? — bir oz yumshoqlik bilan, lekin haliyam zarda bilan so‘radi. — Men sizni chaqirganmidim? Nega endi bekordan-bekorga koyinaverasiz?
— Ha, yo‘q, xavotirlanganim yo‘q, qayerdan olding bunday gapni,—deb javob berdi onasi. Ko‘z yoshlari esa beixtiyor yonog‘idan oqib tushardi.
— Bo‘lmag‘ur narsalarga xafa bo‘lishning hojati yo‘q, oyi,— deya uni yupatmoqchi bo‘ldi o‘g‘li.
Avtobus keldi.
— Pulingiz bormi?— deb so‘radi u onasidan va javobini kutmayoq o‘n so‘mlik qog‘ozni uzatdi.
Avtobus eshiklari bekilgach, bechora ona ranj-alam hamda charchog‘ini o‘g‘liga bo‘lgan muhabbat bilan bosish maqsadida unga
— Ovqatlanishga kelib tur, o‘g‘lim!—deb baqirdi.
Tamom
@xikoyalar02
5.7K viewsДилнавоз Баходировна@, 11:40