олайми?! — Қўйворинг!.. Қўйворинг деяпман, сизга!.. — йиғи ара | Ибратли хикоялар
олайми?!
— Қўйворинг!.. Қўйворинг деяпман, сизга!.. — йиғи аралаш дод сола бошлади Толиб дадасининг қўлини маҳкам ғижимлаб, — Аямни ўлдириб тинчиганингиз етмай, энди менга ёпишяпсизми?.. — Ғолиб карвон бу гапни эшитиб, бўлганича бўлди. Пешонасини совуқ тер босиб, юзининг қони қочди. У Толибни жаҳд билан етаклаб дарвозахонага олиб борди-да, тарсакилаб юборди.
— Йўқол!.. — деди у хириллаб энди ўрнидан туриб кийимларининг чангини қоқа бошлаган Толибга қўлини бигиз қилиб, — Йўқол!.. Агар мен аянгни ўлдирган бўлсам, сенам ўшанинг ёнига йўқол!.. Мени тинч қўй… Суф, сендай нобакор ўғилга, билдингми, йўқол кўзимдан!.. — Толиб чамаси ўз отасидан бундай кескин муомалани кутмаган эди. Шунинг учунми, нима қилишини билмай бирпас довдираб тургач, сўри томон аста-секин кетиб бораётган Ғолиб карвоннинг орқасидан алам билан бақирди:
— Мана, кўрасиз, мен хотинчангизни барибир ўлдириб кетаман… Яшатиб бўпман, бу ҳовлида…
***
Ҳосила опа бўлиб ўтган гап-сўзлардан сўнг анчагина чўкиб қолди. Эрининг юпатишлари ҳам қулоғига кирмади. Адоқсиз надоматлар чекиб шартта кетиб қолмоқчи ҳам бўлди… Бироқ… Қаерга боради?.. Яна ўша пиёниста укасининг уйигами?.. Келин қурғур тузук-қуруқ бўлсаям майлийди… Ҳар гапнинг бирида бепуштлигини юзига солаверса… «Худойим-ей, мен шу бола болалик қилармикин дегандим-а?.. — қоронғи хонага бекиниб олганча йиғларди Ҳосила опа, — Ахир… Кўринишидан туппа-тузук йигитга ўхшайди-ку!.. Наҳотки, меҳрини уйғотолмасам-а?..» — Ҳосила опа ташқарида номаълум оёқ товушларини эшитиб бирдан ҳушёр тортди. «Ким бўлдийкин бемаҳалда келган?.. — қўрқа-писа деразадан мўраларкан, ўзича пичирлаб қўйди у, — Дадаси… Эндигина жўнаб кетган бўлса молбозорга… Тавба!..»
Шу пайт номаълум шарпа аста-секинлик билан Ҳосила опа ўтирган уй тарафга юриб келди-да, ичкари эшикни тақиллата бошлади. Ҳосила опанинг ичига қалтироқ тушиб, оёқ учида эшикка яқинлашди.
— Кимсиз?.. Ким у, қоронғида келган?..
— Эшикни очинг!.. Бу менман… — Ҳосила опа Толибнинг овозини таниб ҳам қўрқув, ҳам умид билан эшикни очди. Толиб ўзини тез ичкарига олиб, қайтадан эшикни тамбалади. Сўнгра атрофни кўздан кечириб чиқди. Уйда Ҳосила опадан бўлак ҳеч ким йўқлигига амин бўлгач, унинг қаршисига келиб аста сўз бошлади:
— Дадам қани?..
— Дадангиз… Молбозорга кетганди… Тинчликми, Толибжон?.. Ё чой-пой қўйиб берайми?.. — Толиб жавоб бериш ўрнига аёлнинг елкасидан тутиб ўзига тортди. Ҳосила опа хунук бир ҳодисани олдиндан сезгандек, ўзини четга олмоқчи бўлди. Лекин кучи етмади.
— Вой, тавба қилдим, худо!.. Нима қиляпсиз, Толибжон?.. Онангиз қатори…
— Сиз менга она бўлолмайсиз… — деди заҳархандалик билан Толиб ҳануз Ҳосила опани қўйиб юбормай, — Сиз… Агар билмоқчи бўлсангиз… Менам энди кичкина бола эмасман… Мен ҳозир… Сендан аямнинг қасдини оламан… Овоз чиқарсанг… — Толиб ён чўнтагидан пичоқ чиқариб Ҳосила опанинг томоғига тиради, — Сўйвораман… Билдингми?..
— Толибжон… Жон болам… Бу ишни қилманг… Ҳозир… Кайфингиз боракан… Ахир, дадангиз эшитса… — Ҳосила опа сўзини охирига етказиб улгурмай, Толиб уни кароватга судраб олиб борди-да, тортқилай-тортқилай кийимларини ечиб ташлади ва таппа босиб дуч келган жойидан ўпа бошлади…
***
Толибнинг беҳаёларча тутган ишидан сўнг Ҳосила опа гўёки икки ўт орасида қолди. Шартта чиқиб қўни-қўшниларга арз қилмоқчи бўлди. Аммо… Унга ким ишонади?.. Дод солиб қичқира олмади-ку!.. Томоғига пичоқ қадаганини, қаршилик қилганида уриб ҳаммаёғини моматалоқ қилганини ким кўрибди?.. Ким унинг йиғисини эшитибди?
Йиғлайвериб қовоқлари шишиб кетган Ҳосила опа калтак зарбидан лўқиллаб оғриётган билаклари, оёқларини ушлаб-ушлаб қайтадан кароватга чўзилди. Кейин… Негадир ана шу кароватдан ҳам нафратланиб кетди… Базўр ўрнидан туриб кўрпа-тўшакларни бир четга олиб қўйди-ю, кароватни қисмларга ажратиб ҳовлига таший бошлади. Эндигина темир-терсакдан қутулиб томорқага юрмоқчи бўлган ҳам эдики, дарвоза очилиб, қўшниси Жўра кампир кўринди:
— Вой, қўшни, келинг… — деганча кўз ёшларини артиб қўшнисига яқинлашган Ҳосила опанинг кўришиш учун узатилган қўллари ҳавода муаллақ қолди. Жўра кампир лаблари бурилиб ҳовлини обдон кўздан кечириб олгач, киноя билан сўз бошлади:
