2022-11-17 10:13:11
Шарқда “абулмаоний” – маънолар отаси номи билан машҳур бўлган олим, адиб, мутафаккир Мирзо Бедил одамни “энг олий вужуд”, деб таърифлаб, уни “Ҳазрати Инсон”, деб атади.
Машҳур аждодимиз, қомусий олим Абу Али ибн Сино яхши инсонни таърифлаб: “Яхши инсон – Ердаги фаришта”, деб эътироф этди.
Мирзо Бедил таърифига, Абу Али ибн Сино эътирофига ҳақиқатда лойиқ, Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва салламга ҳақиқий содиқу сиддиқ бўлган Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф Ҳазратларининг Ердан узилгани рост бўлди.
Ул зотдан бизга то қазои қадаргача ўқиб, уқиб, амал қилиб ҳамда ибрат оладиган илмий – маънавий хазина–мерос асарлари қолди.
Инсон инсондай яшаш тарзи, ибратомуз фазилатлари, муомала маданиятлари у инсонни билган, кўрган, суҳбатида бўлган инсонлар қалбида муҳрланиб қолди.
Ҳазратни билган, асарларини ўқиган, суҳбатию маърузаларини эшитган ёки бир бор кўришиш орзусида бўлганлар учун бир армон бўлиб қолди. Дийдор Охиратга қолди. Шогирдлари сўзларига, маслаҳатли ўгитларига зор бўлиб қолдилар.
Муҳтожлик эҳтиёж ҳисси оила аъзоларини, яқинларини, дўсту биродарларини, қолаверса, у зотга зарра қадар муҳаббати бўлган барчани сабр неъматига ошно қилди.
Мен Шайх Ҳазратларини 1412 ҳижрий сана 28–Рамазон ойида, милодий 1992-йилда “Чўлпон” нашриётида 100 000 нусҳада чоп этилган “Шоядки, тақводор бўлсак” номли ўша вақтларда анчагина ғайриоддий бўлган чиройли безакли муқовада, араб алифбосида муаллиф ва номи битилган китобни бир устоз ҳадя қилиб, китобни яхши кўрасиз: “Сиз ўқиб кўринг”, дея тақдим қилганди.
Чорак асрга яқин вақт ўтибди-ки, ўша китоб орқали ул Инсонни ғойибона ҳурмат қилиб, китобдаги маъруза – мақола ва суҳбатлари, Жума ўгитларидан ҳаёт тарзимда фойдаланар эдим.
Ўшандан буён Оллоҳ таоло мени ул зот билан бирор марта ҳам учраштирмаган бўлса-да, менинг маънавий устозимга айланган эди. Аржумандим – яккаю ёлғиз ўғлимнинг ул зот билан бўлган учрашувидан олган таассуротларини ҳаяжон билан тинглаб, ул зотга муҳаббатим яна-да юксакроқ бўлганди.
Парвардигори олам ул зотга узоқ умр ато этиб, кўп йиллар мусулмонларга бош бўлиб юришларини сўраб, дуо – илтижолар қилардим.
Сўнгра, кейинги йилларда қисқа муддат ичида чоп этилган жуда кўп асарларини излаб, сўраб, сотиб олар эдик. Олти жилдли “Тафсири Ҳилол”ни ҳам сўраганларга топиб беришга ҳаракат қилиб, илм йўлида ҳожат чиқарганимдан бир оз бўлса-да таскин топардим.
Ҳазратнинг 100 дан ортиқ асари китоб токчамни безаб туриши, ҳар куни бу китоблардан фойдаланиб, ўқиган маълумотларимдан бошқаларга ҳам илиниб, баҳам кўриб туришим қалбимга ҳузур бағишларди, алҳамдулиллаҳ.
Хонадонимизнинг ажралмас бир қисмига айланиб қолган Ҳазратнинг юзлаб асарлари мен ва зурриётларим учун бебаҳо мерос бўлиб қолади, дея ота-оналик вазифамиздан бирини адо этишликдай масуълиятни ато этганига Роббимизга ҳамду сано айтамиз.
Ҳазрат бош мавзу, ҳаётий шиор қилиб олган, Қуръони Каримнинг “Моида” сураси, 2-оятида марҳамат қилинган: “Эй иймон келтирганлар! ... Яхшилик ва тақво йўлида ҳамкорлик қилинг”, дея хабар берган Ҳақ таолонинг каломига замондошларини, Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг умматларини тақводорлар сафида бўлишини истаб, шу ният йўлида чеккан заҳматлари то Қиёматга қадар Исломнинг асл моҳиятини англашда дастурул амал бўлишини Оллоҳ субҳанаҳу таоло мақбул айласин.
31 views07:13
H
