ОТАБЕК ҚЎШИҒИ
Сен Ширину мен ҳам Фарҳод эмасман,
Сен аччиғу мен ҳам наввот эмасман.
Зайнаб, Зайнаб, менга айтма зорингни,
Сен дилхуну мен ҳам дилшод эмасман…
Бошга неки тушса кўкдан атомиш,
Биз бир қафас аро гирён бир жуфт қуш.
Бир гўшада сен хомушсан, мен хомуш —
Сен вайрону мен ҳам обод эмасман.
Биз бир динда муридлар икки пирга,
Йўлатмасман сени мен билган сирга,
Биз на дўстмиз, биз на ғаним бир-бирга,
Сен жайрону мен хам сайёд эмасман.
Сенга қўйсин суймаганни суйишни,
Шундай яшаш айтгил, кўнглингга хушми?..
Сени қучиб, соғинаман Кумушни;
Жон омону ўзим ҳаёт эмасман.
Эй гул, суйиб не топдинг мен ёмондан,
Бекман, сенга ёр тилайман султондан,
Кўз узмасман мен Марғилон томондан,
Сенга кет ҳам, сенга қол ҳам демасман..
Сен Ширину мен ҳам Фарҳод эмасман,
Сен аччиғу мен хам наввот эмасман,
Зайнаб, Зайнаб, менга айтма зорингни,
Сен вайрону мен ҳам обод эмасман!
Муҳаммад Юсуф
t.me/Adabiyot_olami
t.me/Abduvohid_Suvonov
