Аслида ҳеч нарса йўқ, фақат бизнинг муносабатимиз бор. Ўзимизн | Sanjar Nazar

Аслида ҳеч нарса йўқ, фақат бизнинг муносабатимиз бор. Ўзимизни ўзгартирибгина бирон нимани тўғрилай олишимиз мумкин. 20 йил ўтиб ҳам ҳеч нарса ўзгармапти.

Йўл четидаги одам
Биринчи одам. У йўл четида, устундек сўппайган, шох ва бутоқларсиз толга суяниб ўтирарди. Алланечук сарғиштоб оқ соқоллари жанда чопонидан осилиб ётган увадалардан фарқ қилмас, аҳволи жуда абгор эди. Йўлдан қаергадир – жуда муҳим манзилларга шошилаётган одамлар тинимсиз ўтиб-қайтишаётир. Ҳойнаҳой, қачонлардир у ҳам шу одамлар қаторида қаерларгадир йўл тутган бўлган.
У – одамлардан ажралиб қолган, борар манзилини йўқотган адашган кимса.
Иккинчи одам. У йўл четида, шохлари яхшилаб буталган толнинг тагида ўтирарди. Унинг оппоқ соқоли ва дарвешона чопонининг йиртиқларидан осилиб турган пахта бўлаклари шамолда ҳилпираётган сулҳ байроқларини эслатади. Йўлдан одамлар тинимсиз ўтиб-қайтишаётир. Улар тирикчиликка банди ҳаётларини кураш билиб, кўпроқ зафарларга эришиш учун югураётган аскарлар янглиғ олдинга талпинишарди.
У – сулҳ байроқларини кўтариб, одамларни курашга эмас, яшашга чорлаётган донишманд.
Учинчи одам. У йўл четидаги дарахт соясида ўтирарди. Йўлдан эса одамлар ўз ташвишлари билан елиб-югурмоқда.
У – ташвишлардан чарчаб бир муддат нафас ростламоқ учун четга чиққан оддий йўловчи.
2001 йил