2022-12-05 20:37:06
#qish...
Aka qo'shni xonadon eshigini qoqib :
- Kelinoyi, chanagizni berib tura olasizmi?
- Uchmoqchimisan.
- Ha, singilimni uchirib kelmoqchi edim.
- Havo juda sovuqku, uzoq ketmaysizlarmi?
- Yo'q, bir soatga bormay qaytarib olib kelib beraman.
- Hop, mayli olaqol, tezroq qaytinglar a?!
Aka o'zida yo'q xursand, singlisini yuzida tabassum ko'rishi uchun hamma narsaga tayyor edi. Havo sovuq, o'zi kichkina, nimjon bola emasmi, lekin u mitti qizaloqni biroz o'zini baxtli his qilishi uchun borini berishga tayyor. Ana o'sha mitti qizaloq men edim. Chana ustida malikalardek o'tirardim, meni akam uchirayotganini kimdir ko'rib qolishini xohlardim o'shanda. Aniq eslayman, chanani buzilib qolishidan qo'rqib akam uni ko'z qorachig'idek asrardi, sovuq qo'llari muzlab qolsa ham "bo'ldi" demagunimgacha uchirgandilar. Uzoqdan oyimni soyalari ko'ringan, men chanadan tushib yugurib ketgan, akam ortimdan chana bilan yugurganlar "D. O'sha kuni oyim uy uchun yangi jihozlar olib qaytayotgandilar. O'zimizda yo'q xursand edik. Bu voqeaga ham 13 yil bo'libdi.
Bugun chanada taxminan 2-3 yoshlardagi qizaloqni ko'rib shu xotiralarni esga oldim, chanada taxt ustida o'tirgan malikalardek gerdayib, mitti qo‘lchalarini ikki tomonga qo'yib ketayotgan shiringina qizaloq meni yig'latdi.
Uning baxtiyor yuzchalari... Bugun men ko'rgan eng go'zal manzara shu bo'lsa kerak.
Qani o'sha kunlar qaytib qolsa edi...
77 viewsedited 17:37
M
