#йўл_бўлсин. Муаллиф: Азизахон Исмоилова 12-қисм. | Channel by❤
#йўл_бўлсин.
Муаллиф: Азизахон Исмоилова
12-қисм.
Нишонлим ҳар исмини айтадиган бўлсам, юзини секин четга ўгириб оладиган бўлди. Негалигини тушунмайман.
Бир куни энди бўсаға ҳатлаб ичкарига кираман деб турсам, аммам билан ҳудди шу нарсанинг устидан тортишиб турган экан.
Нишонлим “мени унақа чақирмасин, ака деяверсин!” деса, аммам “ака демайди, нима сен унга ака йўлликмидинг?” деб ўғлини уришяпти.
Ичимда “тўппа-тўғри, мани ўзи биттагина акам бор! Фақат ўз акамни ака дейман. Бу эса бор-йўғи битта Нишонли бўлса! Нега уни "ака" дейишим керак экан?!” дедим-у, ҳеч нарсани эшитмаган-билмагандек ичкарига кирдим.
Мени кўриб жим бўлишди.
Аммам ҳеч қачон отим билан айтиб чақирмасди. Доим “қизим” дерди ёки баъзан эркалатиб “онам” деб чақирарди. Нишонлим эса гапиргиси келса, "отингни ўзинг топиб ол!" дегандек тамоқ қирадиган бўлди.
Туриб-туриб шу биттагина “Ҳурматой” исмим ҳам буларнинг эсидан чиқиб кетмаса-да, деб юрибман.
Келганининг тўртинчи куни Нишонлим аммам айтганидек шаҳарга кетди. Ярим қоп жувари билан. Биз эса иштаҳа сақлаб, унинг шаҳардан қайтишини кута бошладик. Чунки бугун ўша орзулаб юрган қалами бўзимиз-қўлимизга келади!
Аммам нима хаёлда билмадим-у, мен пайтава кўйлакли Лолахонга нимадир ошармикан, деб ўйлаяпман. Қишга унга ҳам тўн керак.
Асрга яқин Нишонлим келди. Икки кўзли ҳуржуни тўла нарса! Кутган қалами бўзимиздан ташқари, астарлик бўз ва аммам билан менга қўнжи кигиз этик. Этикларни кўрдим-у оғзимни йиғиштиролмай қолдим. Ўзи кечқурун сезгандим, аммам тимирскиланиб оёғимга ип тортиб юрганини!
Роса Нишонлимдан хурсанд бўлдим. Этигим шунақа ёқди-ки! Уларни қўш кабутардек бағримга босиб турсам, Нишонлим секин қўйниғидан ярим қулоч кесакранг бўз чиқариб беряпти. Бу Лолахонимга кийим тикишим учун экан.
Уни кўриб кўзимдан олов чақнадими ёки бўйим “шув” этиб бир қаричча ўсиб кетдими, билмайман. Ҳовлига чиқиб роса бўзни ҳилпиратиб ирғишладим.
Шу қилганига майли, бу Нишонлини энди “ака” дейишга ҳам розиман!
Қилич ялонғочлаб қиш келаётган эди. Икки ой ҳудди ҳовли юзасига қуш каби учиб- қўниб юрдим. Бу орада Нишонлим яна отасининг ёнига кетадиган бўлди. Аммам яна ўйчан тортиб қолди.
Четда юриб тушунганим шу: Бўстонбу аммам Нишонлимнинг отасига тўртинчи хотин эканлар. Нишонлимни отаси эса ҳудди бизга ўхшаб Марғилонлик, Қодир маҳсум деса ҳамма танийдиган ер-мулки ва обрў-эътибори ўзига яраша қўнжи-қўшоғи тўқ одам бўлган экан.
Аммам Нишонлимни кундошларининг ёнида, Марғилонда дунёга келтирибди. Йўлга юримли қилибди. Кейин мен тушунмаган сабабга кўра она-бола Қоратепадан қўним топишибди.
Аммамнинг бу ҳовлидан ташқари биздан ҳийла узоқ бўлмаган ерда тўрт танобча ери бор. Вақти-бемаҳал у ерга экин экилади. Олинган ҳосилдан ушр ажратилади.
Аммамнинг айтишича Нишонлимдан ташқари уларнинг яна битта ўғли чечакдан оғриб вафот этган. Уни Сонтўда мозорига қўйишган. Раҳматли тирик бўлганида менчалик бўй тортган бўларкан.
Аммамнинг баъзи бир гапларидан ўғилларини ҳатарли йўлга жўнатишни истамаётганларини тушундим. Аммо Нишонлим отасининг гапини сира ерда қолдирмас экан, келган элчилари ҳали Марғилонга етмасдан туриб Нишонлим ҳам кетди.
Ҳожатим улдур, Худоё, по ишим бош айласанг,
Мунда тавфиқ, онда имонимни йўлдош айласанг.
Илкима берсанг асойи ҳиммат, оғзима сано,
Кўнглума ишқ оташин солсанг, кўзум ёш айласанг.
Аммам хат-саводимга қарай бошлади. Менам онамга ўхшаб Сўфи Оллоёрхоннинг байтларини ҳижжалаб ўқий бошладим. Маъноларини тушунмаяпман, аммо ўқиш ёқяпти. Бир-иккита байтни ёдлаб ҳам олдим.
Аммам кундузи улар билан ҳовлида иш қилиб юрсам, юзимга бошқача тикилиб қарадилар. Кейин "рангинг сарғайибди-я, ҳали ой кўрмадингми?" деб сўрадилар. Ой кўрсам рангим ойга ўхшаб чиройли, нурли бўлади деб тушундим.
"Ойни қайси пайт кўришим керак?" деб сўрадим! Аммам тикилиб қолди. Кейин ним товушда "қўявер!" деб қўйдилар.
Ҳеч вақони тушунмадим. Аммо кечалари осмондан ойни қидиришга тушдим.
Ой йўқ!
22.02.2023 йил.
Давоми бор.
@Ummuzaynabummuijodi
