​​Бувим менинг қулоғимга шивирлаб бир гап айтган эдилар: билас | Zebiniso Ahmedova — psixolog blogi

​​Бувим менинг қулоғимга шивирлаб бир гап айтган эдилар: биласанми ўғлимгаям, қизларимгаям Қуръоннинг бир оятини мағзини чақиб амал қилгин деганман. Нур сураси 26 оятда “Нопок хотинлар нопок эркаклар учундир. Нопок эркаклар нопок хотинлар учундир. Покиза аёллар покиза эркаклар учундир. Покиза эркаклар покиза аёллар учундир.” Дейилган. Тушундингми?

Психологлар хиёнат қилинишига туртки бўладиган ички сабабларни ўрганиб, қуйидагиларни аниқлашди:
1. Турмуш ўртоғининг хиёнатига нисбатан ўч олиш мақсадида амалга оширилиши мумкин.
2. Ўзини суюкли ҳис қилишни исташ, кимгадир кераклигини ҳис қилиш ва шу орқали ўзига ишонч пайдо қилиш.
3. Ёшлигини сақлаб қолиш учун ёшроғи билан ҳиссий бирлашиш ва севги хиссиётларига эришиш.

“... Мен 51 ёшга кирдим. Эрим 53 ёшдалар. Иккаламиз ҳам академикмиз. Исмимни айтмасдан сиз билан гаплашмоқчиман. Иккита қизимиз бор. Уларни уй-жой, тўй қилишнинг ўзи бўлмади. Биласиз илм ахлининг маоши халигиндек. Бутун умр эримга вафодор бўлганман. Кечирасизу, вафодор ит десам тўғрироқ бўлади. Эримнинг пулига, соғлиғига, ёмон инсонларга яқинлашмаслигига, вақтини ҳам увол қилмаслигига қўрқиқчи ит мен бўлганман дейман. Шу қаттиққўлликлар орқали биз ховли ҳам олдик. Мен климакс бўлишни бошладим. Дам қизиб, дам совқотиб кетардим. Бирданига йиғлагим ҳам келарди. Нимагадир эрим кўзимга ёмон ҳам кўриниб кетарди. Эримни бирнарсаларда айблаб ҳам чарчамасмидим...

Бир куни эримнинг янги кийимлар кийиб келганларини кўрдим. “Шу кийимлар сизга шартмиди?” деб урушиб қолдик. Жуда қимматбахо ва ёшларбоп кийимлар кийиб олибдилар. Шунда ҳам эрим бошқа бирортасини топган, деб ўйламапман. Ҳар доимгидек гўштсиз овқатни дастурхонга қўйиб еб олдик. Эрим бир жойга чиқиб кетаётганларида ўзимча араз қилибман ва туриб кузатмапман хам. Шу кундан бошлаб эрим уйга келмайдиган одат чиқардилар. Авваллари “ха, эркакнинг ҳам климакси бўлса керак, нимага бундай қиладилар?” деб ўйлаб қўйдим сўнгра қизларим “Ойижон, адам ховлида бир жувон билан яшаётган эканлар дейишганида ичим ёнди-ку!

Тезликда ҳовлига бордим. Бор кучим билан ҳовли дарвозасини муштладим. Хатто бақиришимга қўшнилар ҳам югуриб чиқишди. Бир қанча вақтдан кейин эрим спортивка кийимда чиқиб келдилар. Индамасдан, “нега келдинг, кетгин!” дедилар.
-Нега кетарканман, кетмайман! Бу сизнинг уйингиз эмас, мен ҳам пул қўшганман. Тушунаяпсизми нима қилаётганингизни қари чол!-, депман...
-Сен ёшмисан. Кал бўлиб қолган сочингни қачон тарадинг! Сасиб кетган ич кийимингни қаччон ювдинг. Чарчаб кетган эрингни қачон холини сўрадинг. Фақат итдек пулимни, вақтимни, йўлимни қўрқилайдиган ит бўлдинг, хотин бўлмадинг. Мен шу аёл билан бир йилдан буён яшаяпман. Сендан кўрмаган меҳрни шу аёлдан кўрдим. Сен хотин бўлиб менга бахт бердингми? Фақат эримдек академик бўламан деб яшадинг! Кет дедим!,-дедилар.

Тўғриси эримдан олдинроқ академик бўлгандим. Тўғриси эримнинг боқишга пули етмаганида ишга чиқиб пул топиб келишни бошлагандим. Тўғриси иккита қизимдан кейин ўғил туғишни ҳам ўйлаганман, фақат эрим кейинроқ туғасан” деб умримни ўтказганлар... Энди ҳаммасини айтсам...
Ёниб кетаяпман... Бу туришда инфаркт ёки инсульт бўлиб қоламан. Ҳақиқатдан қаранг, сочимнинг ўртаси кал хам бўлиб қолипди. Мен тенги аёлга уйлансалар ҳам майли эди... Катта қизимдан бир ёш кичкина аёлга 28 ёшли қиз студенткасига уйланибди... Мен сизнинг олдингизга келишни истамагандим. Чунки, шу ёшгача фақат мен бировларга маслаҳат берганман. Энди бу гапларни айтадиган ҳам одамим йўқлигини билдим. Ишхонамдагиларга раҳбар эканман. Яқинларимга “тош хотин” эканман. Қизларимга қаттиққўл эканман. Хулласи биттаям дўстим йўқ экан. Хаттоки... ибодат қилишни ҳам ўрганмаган эканман...

Тўғрисини айтинг, бу аёлга эримнинг пули керак эдими?
-Буни ҳозирча 28 ёшга кирган аёл севги деб ўйлаяпти... Лекин... бир неча йиллар ўтгандан кейин у пул эхтиёжини, фарзандли бўлиш эхтиёжини қондиргач, бу севги эмаслигини эрингизга айтади. Бу ҳаёт қонуни...

-Бу гапингиз мени баттар куйдирди. Чунки эрим “Хатто у аёл пулим учун менга хотинлик қилаётган бўлсаям розиман. Лекин сен билан яшаган бахтсиз кунларимга афсус қиламан” дедилар...”