#йўл_бўлсин. Муаллиф: Азизахон Исмоилова 79-қисм О | Ummu Zaynab Ummu-Azizaxon Ismoilova ijodi kanali
#йўл_бўлсин.
Муаллиф: Азизахон Исмоилова
79-қисм
Оғзининг атрофи ва кийимининг олди лой. Шоша-пиша оғзига бармоқ суқиб танглайига маҳкам эзиб олган кесагини чиқариб ташладим.
“Бермайман!” дегандек ҳарҳаша қилиб бошини орқага ташлади. Манглайидан ўпиб, қуёшда жуда тез туссизлаша бошлаган сочларини силаб, мендан бироз хафадек кўринаётган қизимни бағримга босганча анча пайт овутиб ўтирдим.
Ўн эгатни мендан олиб бошқа одамга беришди. Тўғрироғи Лутфулла деган ғаркўз бир батракчига. Қачон қарасам у кўзини лўқ қилиб менга қараб турган бўлади. Ҳам ишлаб, ҳам кўзи олма-кесак теришдан бўшамайдиган бунақа эркакни биринчи марта кўришим...
Обиджонни “ёнимдан жилма!” дегандек нуқишга тушдим. Болам шўрлик онасининг нега бундай қилаётганини тушунолмай ҳайрон!
Умматали чопиқнинг олтинчи куни менга бошқа бир енгилроқ кетмон келтириб берди ва шундан сўнг ишимга сал унум киргандек бўлди.
Кеча айни тушлик вақтида болаларимни олиб тутқатордаги доимий ўтирадиган жойимизга борсак, Лутфулла ўша ерда ивирсиб юрибди. Менга чиммат устидан бош-оёқ қараб ёнимдан меровсираганча ўтиб кетди.
Кечгача ўғлим ва қизимни ўзимдан узоқлаштирмай доим ёнимда олиб юришга ҳаракат қилдим.
Уйга қайтаётсак қош қорайган пайт, алламаҳал бўлишига қарамасдан яна кимларнидир маҳалладан кўчиришаётган экан. Болаларим билан юртдан бадарға бўлаётганларнинг араваси ортидан то уларнинг қораси ўчгунча изтироб билан қараб қолдик.
Ғўзаларнинг бошини чайқатиб енгилгина насим эсиб ўтди. Белимни кўтариб атрофга алангладим. Обиджон синглисидан анча узоқиб кетган, қизим эса қўлида ниманидир айлантириб ўйнаб ўтирибди.
“У нима экан?” деб қарадим-у Розийхоннинг қўлидаги—поясидан шилиб олинган кўсак эканлигини кўриб аъзои баданим бўшашиб кетди. Қизим қачон юлиб ола қолдийкан?
То бу ёқдан боргунимча эгат бошида от миниб турган кимдир пайдо бўлди: Умматали! Адашмасам у ҳам Розийхоннинг қўлидаги кўсакни кўрди ва менга “болангга қарамайсанми? ” дегандек қовоқ уйиб важоҳат билан қаради.
Юриш-юрмаслигимни билмай озгина тўхтаб қолдим бироқ қизимнинг ўрнидан туриб мен томонга талпина бошлаганини кўриб яна унинг ёнига ошиқдим.
—Ўҳ-ҳў, батракчи аёл! Қойил. Мана буни ажойиб янгилик деса бўлади!—аёл кишининг жарангдор овозини эшитиб, мен ҳам, қизим ҳам овоз келган томонга аланглаб қарадик.
Аллақандай отлиқ аёл: сочларини силлиқ тараб, ўртасидан теккис қилиб фарқ очган, бошяланг. Эгнида эркакча кийим-бош, оёғида хром этик. От устида ҳудди моҳир чавандозлардек белини тахта қилиб ўтирибди. Пешонаси ва ияги мармартошдек оппоқ, ёноғи эса сал қизғиштоб, ҳудди ярми қизил, ярми оқ қимизак олманинг ўзгинаси дейсан...
—Мен аёлларни фақат артелларда кўраманмикан деб ўйлагандим! Яшанг, Умматали ака! Опа-сингилларимиздан ҳамма жабҳада илғор қатлам яратишни албатта жиддий ўйлаб кўришимиз керак!
Аёл отидан осонгина узанги илиб пастга тушди. Мен эса унинг эркакча шижоати-ю, ўзини ҳудди эркакдай тутаётганига ажабланиб қарадим.
Ўзини Амалия хоним деб таништирган аёл ёнимга келиб мендан паранжимни ечиб у билан дугоналардек очиқ ҳолатда суҳбатлашишимни сўради.
Чиммат ортидан секингина Умматалига қарадим. У ҳам андишамни тушунди шекилли, отини йўрттириб биздан анча нарёғроққа кетди.
Кўнглим хотиржам бўлгач, юзимни очиб Амалия хонимга рўбарў бўлдим.
—Буни қаранглар-а? Ёшгина қиз...
Синчков нигоҳлар билан чеҳрамга тикилиб турган аёл шундан сўнг мени жуда кўп саволларга тутди.
1344 йилнинг кеч кузи. Арава овозини эшитишим билан Обиджонни йўл бўйига жўнатдим. Ўғлим учганча тутқатор ортидаги ёлғизоёқ йўл томонга қараб кетди. Қизимни эргаштириб орқадан ўзим ҳам етиб бордим.
—Э, Обиджон... Ўғлим яхшимисан? Ваалайкум ассалом. Яшавор, дастёр бола!
Тоживой аравакаш ҳар доим ўғлимга яхши гапиради.
—Бари шуми, ўғлим?!
—Ҳа, бари шу...
—Хў-ў-ўш... Экки...тўрт, беш... Ҳм... Беш этак "Обиджон" га...
Давоми бор.
@Ummuzaynabummuijodi
