#йўл_бўлсин. Янги асар: 'ЙЎЛ БЎЛСИН...' Муаллиф: Азиз | Ummu Zaynab Ummu-Azizaxon Ismoilova ijodi kanali
#йўл_бўлсин.
Янги асар:
"ЙЎЛ БЎЛСИН..."
Муаллиф: Азизахон Исмоилова
78-қисм.
Бир тарафимда Обиджон, бир тарафимда эримдан қолган яна бир омонатим Розийхон...
"Хўп, тушундим!" дегандек орадан туриб бошимни лиқиллатдим.
Тафтишчи “тушунган бўлсанг яхши!” деди-ю супага ташлаб қўйган папкасини бориб олди ва шундоққина ёнимиздан ҳудди бир нарсани қойиллатиб қўйгандай намойишкорона юриб ўтиб кетди.
Мамашариф аканинг кетмонини ўзидан бошқа одам кўтаролмайди. Зил-замбил. Супа ёнига ўзи қандай қўйиб кетган бўлса ҳалиям ўша алфозда ётибди. Дастасини алмаштириш керак, гирвони соғ.
“Гузарга тушиб дастасини алмаштириб келсаммикан?” деб ўйладим бироқ қўлимда дастачининг ҳизматига яраша берадиган ҳеч нарсам йўқлиги учун журъатим кесилди.
Ўйлана-ўйлана қўшнимиз Мейлихон холаникига кетмон сўраб чиқдим. Хола сира ўзимизнинг кетмонимиздан қолишмайдиган, дастаси оғир, гирвони қуйма баркашдек келадиган мардона бир кетмонни олиб чиқиб қўлимга берди.
Шу бўйи болаларим билан чуғурлашганча барги-ю бачки шоҳлари- пиллакашларга даста бўлишга улгурган, ўзи эса тугилган муштдек дўлайиб турган тут қаторлар оралаб ўша ўзимизга нотаниш бўлган далага қараб кетдик.
Кун туришидан роса исийдиганга ўхшайди. Қуёшнинг чўғи баланд. Юра-юра тафтишчи айтган жой—эски Мирзакаримбойнинг даласига етиб келдик.
Умматали деганлари ўзи батракчилардан чиққан, ёши Мамашариф ака қатори, бир қараса ўрда, бир қараса қирда "зинғ" этиб пайдо бўладиган жонсарак ва серҳаракат бир одам экан. Бориб ўшанга учрашдик.
Мени ҳижолат торттирмаслик мақсадида у айтиши керак бўлган гапларининг ҳаммасини ўғлим Обиджонга қараб айтди: тутқаторга яқинроқ, боши- қуёшнинг этагида, охири- ернинг адоғида тугайдиган узун-узун эгатлардан нақ ўттизтачасини Умматали менинг бир ўзимга хатлаб берди.
Энди шу ернинг чопиғини чопаман, ғўза ораларига ишлов бераман, тагини юмшатиб, ёввойи ўтлардан тозалайман. Олло насиб, эрта кунда кўсак тугадиган бўлса пахтасини териш ҳам гарданимда. Умматали ёнчиғидан чиққан кафтдек дафтарга исмимни "Обиджон" деб қоралаб қўйди.
Йўл яқин, бунинг устига эркаклар тинмай у ёқдан-бу ёққа ўтиб-қайтиб турибди. Ҳаммаси “шунча эркакнинг ичида ишлаётган бу аёл ким экан?” дегандай кўз қирини ташлаб ўтяпти.
Ўра қазиш асносида устимдаги битта-ю битта кўйлагим анча эскирган, сал шипча илгудек бўлса ўша жойидан йиртилиши мумкин. Чимматимни ечмасдан чопиққа тушдим.
Кетмон оғир, вужудим заиф, камига қувватсизман. Даставвал аъзойи баданимни шиғир-шиғир тер босди. Сўнг ариқ сувига бош-оёқ пишиб олгандек танам совуб, чиммат ичида муздеккина бўлиб қолдим.
Иш кўп. Ҳали вери ўзимга ажратилган ернинг ўттиздан бир қисмини ҳам чопиғини тугатолмай ҳалакман. Унга сари қизим ғингшийди. Ўзидан бир қарич ажрамаган онаси-чопиқни деб этагидан йироқ қилганига қизим хафа! Ора-чора унинг ёнига бориб қайтаман. Борган пайтим қизим этагимдан маҳкам чангаллаб олади, "ерга қўйма, кўтар!" деб ғингшигани-ғингшиган...
Мендан кейин келиб эгат бошини тутган эркаклар зумда дала охирига етишди. Обиджон бўлса улар ичидан тинмай отасини қидиргани-қидирган. Қарамай турсам секин ёнларига бориб оладиган чоғи бор...
Ишим унмаётганига юрагим сиқилди. Бошимдаги чиммат- қанчалик кўздан пана қилишга асқотаётган бўлса, шунча зўр бериб ишлашимга ҳам ҳалақит қиляпти.
Умматали бир нарса деди шекилли, ора-чора марза бошига ўтиб-қайтиб юрган эркаклар тутқаторнинг нариги тарафидан айланиб ўтадиган бўлишди. Қатнов камайгач у ёқ бу ёғимга қараб секингина чимматимни ечдим. Қарасам кетмон даста илиб кўйлагимнинг ёнбоши йиртилибди. Ишга берилиб кетганимдан қай пайт йиртилганини ҳам сезмабман. Чимматимни яна қайтариб бошимга ёпдим...
Сал олдин ҳам қизимнинг овози эгат бошидан келаётганди. Ҳозир эса негадир жим. Апил-тапил “акаси қаерда экан?” деб Обиджонни қидиришга тушдим. Ўғлим яна эркакларнинг ёнига кетибди. Кетмонни келган жойимга белги қилиб ташлаб ортга қайтдим. Анча жойдан юриб келиб қарасам: Розийхон эгат ичида чўққайганча кесак еб ўтирибди.
Давоми бор.
@Ummuzaynabummuijodi
