#тавбаи_насуҳ Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu 234-қисм. —Н | Ummu Zaynab Ummu-Azizaxon Ismoilova ijodi kanali
#тавбаи_насуҳ
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
234-қисм.
—Намоз бу қўрғон! Унга қанчалик эҳтиёжингиз борлигини мен айтмасам ҳам ўзингиз жуда яхши тушуниб турибсиз!
Намоз инсонни гуноҳ-маъсиятдан тўсади ва унда ажиб бир қувват бор...
—Ҳа, овозгинанг ўчсин! Сенларни шу бугуноқ йўқотмасамми?
Арофат хоним жаврай-жаврай ғозларини бостирма остига қамади. Сўнг имиллаганча тиззасидаги тузларини шиқирлатиб дарвозахона томонга қараб юрди.
Боя тирқичдан қораси кўринган кимса зумда қаёққадир даф бўлишга улгурибди. Эшикдан бошини чиқариб у ёқ-бу ёққа аланглаб турганди сал наридаги машина ичидан озғин, миқтидеккина эркак тушиб секин шу томонга қараб юриб кела бошлади.
—Тавба, ким экан? Адашиб бизникини чақирдимикан-а?
Эркакнинг қўлида газетага ўралган нимадир бор эди. Орадаги масофа беш-олти қадам қолган бўлса ҳам у келувчининг ким эканлигини таний олмади.
“Адашган бирисидир... Ўзи бу ўртанинг одамигаям ўхшамаяпти!”
—Ассалому алайкум, бибижон яхшимисиз?
Эркак муомалаликкина эди.
—Ва алайкум... Келинг!
—Узр, безовта қилдим... Шу десангиз, сизга бир омонатни бериб қўйиш учун келгандим...
—Менга?!
—Ҳа, сизга!
—Қанақа омонат?
—Қанақа омонат дейсизми? Шу... Нима десам экан... Куёвингиз мана буни бериб юборганди!
—Қ-қ-қайси куёвим?!
—Иёзбек...
—Ие!
Қўлига тутқазиб қўйилган нарса оғиргина эди. Шундай бўлса ҳам Арофат хоним ушлаб турган нарсаси нима эканлигини тушунолмай қаршисидаги одамга аланг-жаланг қилиб қаради.
—Бу нима?
—Нималигини очиб кўрсангиз биласиз... Хуллас, менга шу омонатни сизга бериб қўйиш топширилган. Бундан ортиқ ҳеч нарсани билмайман. Агар руҳсат берсангиз, энди мен кетсам! Борадиган жойларим бор эди, майли, яхши қолинг...
—Ҳой, тўхтанг ўғлим! Озгина шошмай туринг! Аввал бу нима эканлигини билай-чи! Очиғи, Иёзбек нега буни менга бериб юборганини тушунмаяпман. Агар сиз бирон нарсани билсангиз, айтинг!
—Узр, ҳозиргина сизга ҳеч нарса билмаслигимни айтдим-ку! Мен... тўғриси нима эканлигидан ўзингиз хабардорсиз деб ўйлабман...
-Йўғ-ей, қандай хабардор бўламан?! Улар билан ўзи неча йил деганда куни кеча кўришдим-ку...
Шитирлатиб газета қатларини очаркан Арофат хонимнинг диққати ўзидан жуда тез узоқлашиб бораётган одамга бурилиб тўхтаб қолди.
"Ғалати-ку, ҳали суҳбат тугамасдан бу одам жўнаб қолмоқчими?!"
—Хой тўхтанг, ўғлим! Шошманг... Нега бунчалар шошасиз-а? Кетмай туринг... Ие!
Боғлам-боғлам пуллардан бири тўпиллаганча оёқ остига тушгач, хоним худди уйқусидан чўчиб уйғонган одамдек бир қўлидаги пулларга, бир оёқ остидаги боғламга қараб ҳангу-манг бўлиб қолди. Онгида урчиб қўпаяётган саволлар энди жумбоқ тусини олгандек эди:
—Ия, пулми?! Нега... Нима учун юборди менга бу пулларни?
Ғижиллаганча ўт олган машина баттар хушни бошидан учирди. Бир қўлида газета, иккинчисида эса боғлам-боғлам пулни чангаллаганча Арофат хоним йўл бўйига худди оёғи куйган товуқдек чопиб чиқди.
Ўзини ғалати вазиятга солиб кетаётган нусҳа энди гўё қулоғи том битган одамдек. На "ҳай" ни билади, на "ҳуй" ни!
Машинанинг ортидан то мадори қуригунча қўл силкиб, то овози ҳириллаб қолгунча қичқирди. Кетиб бораётган одам барибир ортга қайтмаслигини тушунгач кўчанинг ўртасида нима қиларини билмай кўзларини жавдиратганча туриб қолди.
"Кетди! Кетиб бўлди..."
Пуллар бир текис тахланган, кўпи ҳали бели букилмаган кўринишда эди. Боғламларнинг бирига қистирилган қоғозчани Арофат хоним энг охирида кўрди.
Очди, аммо ёзувга кўзи ўтмагани боис хатни ўқиёлмади.
Энди кўчада бунақанги шалпайиб тураверишдан фойда йўқлигини тушунгач, қўлидаги қоғозга термулганча худди маст одамдек чайқалиб уйга кирди.
"Нима деб ёзибди экан-а? Кўзойнагим қаерда эди?"
Банди сингган кўзойнак эски тикув машинасининг ғаладонидан топилди. Хира тортган ойналарни апил-тапил енгида артиб уни бир тарафидан тутганча қаншарига қўндираркан, майда хуснихатда ёзилган қуйидаги сўзларни ўқиди:
“Мендан хафа бўлманг! Бу пуллар набирангиз учун...”
(Давоми бор)
@Ummuzaynabummuijodi
