#тавбаи_насуҳ Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu 223-қисм. Афш | Ummu Zaynab Ummu-Azizaxon Ismoilova ijodi kanali
#тавбаи_насуҳ
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
223-қисм.
Афшар хоним ҳалиям ўғлининг жойи бўм-бўш эканлигини кўриб ажабланди. Сўнг шошганча келиб, дераза пардасини қиялатиб қаради.
Иёз сутчироқ ёғдуси порлаб турган ҳовлида бир ўзи юлдузли осмонга боқиб ўй сурганча ўтирибди. Эгнида биттагина юпқа кастюм.
—Эҳ, эртага яна оғриб бериб иш кўрсатади! Иссиққина жойига кириб тинчгина ётса нима бўларкан? Худди тоғ ҳавосида чиниқиб юрган одамдек ўтиришини қаранглар!
Хоним юпқа пахталиклардан бирини олиб шошганча ховлига ошиқди.
Туни билан ухламаган бўлса-да Иёз туришидан жуда тетик эди. Эгнига оч қахваранг кастюм кийиб, сочларини бир тарафга тартибли тараб олган ўғли Афшар хонимнинг кўзига одатийдан сал бошқачароқдек кўринди. Синчиклаб қаради: Иёзнинг юзи сал шишгандек. Кўзларининг таги ҳам...
—Менга қара, бирон жойинг оғримаяптими?
Иёз онасига ўзини хотиржам кўрсатиб кулди:
—Йўқ! Ҳамма жойим яхши! Отдекман, она!
Афшар хоним ўғли яна ўзи билан сиртига сув юқтирмай гаплашаётганини ҳис қилди:
—Илойим, ҳечам оғрима... Жонинг соғ бўлсин, болам!
Иёз оёғига пойафзалини кияётганда ҳам у ўғлининг ёнидан кетмай уни бошдан-оёқ кузатишда давом этди.
“Йўқ. Тўпиқлари шишмабди! Ранги-рўйи сал бўғриққан холос...”
Ўғлининг чой ичмасдан ҳам ферма томон ошиқиб кетаётганини кўриб Афшар хоним ошпаз хотинга “дастурхонни йиғиб қўявер!” дея им қоқди.
“Майли, эрталабда боргиси келган экан, борсин! Ахир ораси нари борса тўрт юз қадам. Ғиз этиб боради-ю келади!”
Иёз ана шу тўрт юз қадамни минг бир хаёлда босиб ўтди. Назарида ҳозир қаршисидан қизчасини кўтариб ёки етаклаганча Сарвиноз чиқиб келадигандек.
Қизчага кеча эътибор бериб қарамагани учун бугун уни турфа қиёфаларда ўзича тасаввур қилиб кўрди.
“Онасига ўхшаган бўлса керак! Балки ҳалиги урушқоқ опаларига оз-моз тортгандир. Муҳими, у бор! Демакки, Сарвиноз энди ёлғиз эмас. Қизиқ, бу сафар нега ажрашди экан? Тавба, нималар деяпман, ўзи!Калтакларга, зуғумларга кўниб яшаса, чидаса, шунда виждоним хотиржам тортган бўлармиди? Албатта йўқ...”
Иёз кўзи билан йўлни чамалади. Оз қолди. Молхона ёнига кимдир кичкина аравачада уч уйимча келадиган гўнгни чиқариб тўкибди. Тезакнинг хиди нақ юз метр наридан гупиллаяпти.
“Оббо! Ҳали қуёш бу гўнгнинг хидини кўтаргунча орадан бир ҳафтача вақт ўтади. Нега йўлга чиқаришиб тўкишибди, ўзи? Ичкарида жой кўп эди-ку! Шунақа экан, илдам-илдам олиб чиқиб тўкишмайдими? Ахир уч бирдек эркак бор!”
Ичкаридан гўнг ортилган араванинг чий-чийи қулоғига кирди. Демак, иш- шу бугун эрталабдан бошланган. Иёз димоғини енги билан тўсганча дарвоза ёнига яқинлашди. Қобил амаки ёки унинг ўғилларидан бири ҳозир ичкаридан чиқиб келса керак деб турган пайтида қаршисида замбилғалтак етаклаб олган озғингина жуссали аёл пайдо бўлди. Иёз уни кўрди-ю, анграйганча қотиб қолди. Йўқ, бу аёл негадир Сарвинозга ўхшамасди. Юзи-ку майли, негадир кўзларидаги маъно ҳам ғирт бегоналарникидек!
Иёз шошиб қолди. Ортидан яна кимдир чиқиб қолармикан деган ўйда ферма ичкарисига мўралади. Қизча йўқ!
"Йўғ-ей, бу бошқа аёл-ку!"
Афшар хонимнинг гапларини яна бошқатдан сўзма-сўз эслашга уринди:
“У келинни аввалдан таниганим учун қийналаётганини кўриб, жим қараб туролмадим. Раҳматли Мастон бибимнинг якка-ю ёлғиз ўғли Суҳробни биринчи хотини бўлади... Бефарзандликдан ажрашишди. Мана ҳозир Суҳробнинг иккита боласи бор. Ҳаёт шунақа экан. Кимнидир бахтини кимнингдир тахти йиқитаркан!”
Довдираганидан аёл берган саломга аранг алик олди.
"Менга нималар бўляпти? Қизиқ, одам деган шунчалик бошвоғини йўқотиб қўйиши мумкинми, ўзи?"
Тезгина унга яна бошқатдан бошдан-оёқ қараб олди. Бечора ийманганидан “четга ўтинг, ўтиб кетай!” деб ҳам айтолмаяпти. Иёз карахт эди. Қаршисида бош эгганча турган жувонга ёнидан ўтиб кетар чоғ ёнбошдан бир қаради-ю, унинг жағидаги нўхотдек холни кўриб ичи бирдан шиғиллаб кетди.
“Сарвиноз! Ҳа, бу ўша... "
Жувон чайиргина эди. Арава итариб кетяпти-ю, бўйин томирлари ўқловдек-ўқловдек бўлиб бўртиб турибди.
(Давоми бор)
@Ummuzaynabummuijodi
