Зуҳриддин Исомиддинов 'Тили йўқ халқ – дили йўқ одам' Айрим | Til nomusi

Зуҳриддин Исомиддинов

"Тили йўқ халқ – дили йўқ одам"

Айрим иқтибослар:

Қонун чиққанидан бери орадан йигирма тўққиз йил ўтди, лекин ўзбек тилига, она тилимизга оид биронта махсус журнал ҳанузгача йўқ.

Ажаб, тил – ҳамманики: барчамиз ҳар куни шу тил сабаб жамият ичига кириб, ишларимизни битирамиз, аммо тилнинг муаммолари, оғриқларига келганда эса, тил ҳеч кимники бўлмай қолади

Тил ўрганишни ҳам, ўргатишни ҳам асло грамматикадан бошламаслик керак.

Товушларни “портловчи” ёки “сирғалувчи”ларга ажрата олган, ёки равишдошларнинг турларини фарқлай олган билан одам саводхон бўлиб қолмайди.

Ҳар йили Ер юзида юзлаб тиллар дунёнинг “Қизил китоб”ига кирган жониворлару ўт-ўланларга нисбатан ҳам тезроқ йўқолиб кетяпти.

Зоминда санаторийда эдик, қўшни хонада ётадиган бир акахоннинг “Ўзбекистон” телеканалининг “Ахборот” гуруҳида ишлашини эшитиб қолдим. Уч-тўрт кун ўтгач, пайтини топиб, кўрсатув савиясини янада яхшилашга асқотар, деган ниятда айрим танқидий фикрларимни ётиғи билан сўзлай бошлаган эдим, у киши, ранги ўзгариб, бу — телевидение, уни ҳар ким ҳам тушунавермайди, дегандай гап қилди-да, ўрнидан туриб, нари кетди. Ҳалигача ўйлайман, тавба, нега энди телевидение фақат ТВчиларнинг мулки бўлиши керак экан?