Аллоҳ таолонинг ас-Суббуҳ исми саҳиҳ ҳадисда баён этилган.
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам рукуъ ва саждада:
سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ، رَبُّ المَلَائِكَةِ والرُّوحِ
"Суббуҳун Қуддусун, Роббул малоикати вар-Руҳ"
«(Эй Аллоҳ, Сен ҳар қандай ёмонлик ва айб-нуқсондан узоқ бўлган)
Суббуҳсан,(ҳамда пок ва муборак бўлган)
Қуддуссан,
фаришталар ва Руҳ (яъни Жаброил)
нинг Роббисан», дер эдилар».
(Муслим ривояти)
Мана шу ҳадисга асосланиб таровиҳ намозининг тасбиҳида ҳам мазкур калималарни ўқиш одатга кирган.
Намозларда эса, рукуъ ва саждада суннат тасбиҳлардан кейин бир марта бўлса ҳам мунтазам айтишни уламолар тавсия қиладилар.
Аммо, бу ихтиёрий тасбиҳ, таъкидланмаган суннат амал бўлгани учун, айтган одам савоб олади, айтмаган одамни мазаммат қилинмайди.
Намоздан ташқарида эса, бошқа зикру тасбиҳлар каби, хоҳлаган пайтида айтиб юриш мумкин.
@laa_ilaaha_illallohu
