*** У саҳарлаб турмайди эрта, У тунда ҳам эрта ётмайди. Сукунатда ёзилган шеърдан, Ҳайқириқлар яратар айтиб. У ҳар куни жўнайди ишга, Елкасида турмушнинг юки, Дам чақа, дам чекига тушган, Сўзбозликни қолади уқиб. Нимагадир ўй сурар узоқ Ва узоққа термулади жим, Бўялади нечалаб вароқ, Деразадан отилар ғижим. У шошмасдан қайтади ишдан, Фидокордай кўкрагин кериб. Ҳеч нарсага, нолишдан бошқа, Ўхшамайди бирорта шеъри. У дунёга қилади зарда, Қийшиқ тараб ўсган сочини. Бисотига тўплаб сўзлардан, Кейин ўзи кетар сочилиб. Уни ҳаёт шундай авраган, Дўстининг йўқ бирорта марди. Садоқатдан сўзлаб даврага, Бермоқчи ҳам бўлади тартиб. Уни ютар сукутнинг мунги, Ғовурдан ҳам бўлар дили ғаш. Қийин ахир, китобга сингиб, Хотинига билдирмай йиғлаш. Шу зайлда ўтказади кун, У ўзини излаган дайди. Ундан фақат шеър сўраш мумкин, Ундан кўнгил сўраб бўлмайди. Ислом АЛИ https://t.me/IslomALI1993 87 viewsИслом АЛИ, edited 13:32
