Онасининг истакларини бажараман деб Темур акам янги ишга ўтдию | 📚 Ibratli Hikoyalar 📚
Онасининг истакларини бажараман деб Темур акам янги ишга ўтдию топганидан барака йўқолди. Қайнонамнинг танаю дашномларини эшитиб кириб, бор аламини мендан оладиган, ҳатто ҳомиладор аҳволимга қарамай калтаклайдиган одат чиқарди.
Болажоним, қисматимни ўқиб, сен ҳам мен каби отангдан нафратланма. Буларни сенга сабоқ бўлиши учун ёзаяпман. Тўққизинчи ойга ўтиб, дунёга келишингга жуда оз вақт қолганида дадажонинг яна жанжал кўтариб, жаҳл устида қорнимга тепиб юборганини ўзи ҳам билмай қолди. Жаҳл чиққанида ақл кетади, дейдиларку...
Ўшанда оғриқнинг зўридан ерга йиқилдим, вужудимни сендан айрилиб қолиш қўрқуви эгаллаганди. Бор овозим билан инграб йиғладим, шундагина даданг ўзларига келиб нима қилиб қўйганларини ҳис этдилар. Зудлик билан тез ёрдам чақирдилару, бизни шифохонага олиб кетишди. Жонкуяр шифокорларнинг хизмати билан омон қолдинг. Шунда ҳам онамга тишимни оқини кўрсатмадим, кўришга келганларида ҳам ой тўлғоқ шекилли, дедим дардимни ичимга ютиб. Чунки нима бўлганда ҳам ажрашмасликка, менинг қисматим сенда такрорланмаслигига қарор қилгандим.
Минг шукурки, оиламизни қувончга тўлдириб, сен дунёга келдинг. Дунёда мендан бахтли аёл йўқ эди, гўё. Гўзал сабримга Яратган томонидан берилган туҳфа бўлганинг учун сенга Сабрия деб исм қўяйлик, деб туриб олдим.
Мана ҳозир оқу қорани ажратадиган оқила қиз бўлиб улғайдинг. Мен эса, дадажонингни қистовлари билан олий маълумотли бўлдим. Оллоҳга беҳисоб шукурки, мана бир неча йилдан буён маҳалланинг яраштириш комиссиясида фаолият юритиб келаяпман. Ажралиш остонасида турган жуфтликларга оилани сақлаб қолиш муҳимлигини уқтириш билан бирга, унда улғаяётган болаларнинг тирик етим тамғасини олмаслиги учун оила деб аталмиш қўрғонни бузилмаслигига ҳисса қўшаётганимдан бахтиёрман.
Ажрим ҳақида ўйлашдан олдин ота-оналар нафақат ўзини, балки фарзандлар тақдирини ҳам ўзгартириб юборишлари мумкинлигини, уларнинг беғубор подшолик даврига отасизлик дея аталмиш қора булутни соядек бир умр ҳамроҳлик қилиши мумкинлигини тушунтириш вазифам эканидан ғурурланаман. ОПА Эшигимиз олдига машина келиб тўҳтади. Дарвозахонада ўйнаётган болалар “Ура! Аммам келди!” деб кўчага чопишди. Ҳа, ростан ҳам қўшни давлатга келин бўлиб тушган, ҳозир ўша юрт фуқороси бўлган опам қизи Тахмина билан келган эди. Улар билан кўришар эканман, қўлларидан одатий катта-катта сумкаларни олдим.
- Войбу! Буларни қандай кўтариб келдиларинг?! деб юбордим беихтиёр
сумкалар оғирлигидан.
- Индамасдан олаверсангчи, ука, мозор бости! деди опам кулиб.
Айвонда оғриган оёқларини офтобга тоблаб ётган ойимга ҳам жон кирди.
- Вой, айланай, Эркиной қизим, яхшимисан? Қийналмай келдингми?
Ия, Тахмина қизим бу сенмисан? Катта қиз бўлиб қолибсан-ку!
Ойим улар билан обдан ачомлашди. Озгина кўз ёши ҳам қилди. Меҳмонлар келганидан хабар топган яқин орадаги қариндошлар йиғила бошлашди. Акамлар, амакимлар ва маҳалламизга тушган яна бир опам, мозор бостидан қуруқ қолишни истамаган барча жиянлар шу ерда уйимизда салкам тўй бўлиб кетди.
Ҳа, хорижлик опам келса, ҳамиша шундай бўлади. Чурвақалар бу аммаларининг келишини ой санаб, кун санаб, интиқ кутишади. Опам буни жуда яхши билади. Албатта, уларнинг насибасини олиб келган. Келинлар дастурхон ёзиб, овқатга уринишди. Опам уларни бир зумга тўҳтатиб, сумкаларини келтиришни буюрди. Катта-катта сумкалар болаларни севинтириб, очилди... дастлаб қиммат шоколадлар, сўнгра банану кивилар тарқатилди. Охирида кимга кепкаю кимгадир футболка, яна бировга ракеткаю кимга бокс қўлқопи тегди. Ҳатто, бу сумкаларда ручка-қаламдан тортиб сақичларгача бор эди. Буларни кўрган ойим:
- Бунча нарсаларни олиб, жиянларингни талтайтириб нима қилардинг, қизим?
Ўзинг жўжабирдай жон бўлсанг. Мана, Тахмина ҳам куёвга чиқадиган бўлиб қолибди, деди.
- Қўяверинг, ойи, Тахминанинг яна бир йил ўқиши бор.
Бир жиянларимни хурсанд қилай. Ахир, бир йилда бир келсам. Бундан ташқари, куёвингиз ва икки набирангиздан ой сайин беш-олти юз доллордан келиб турса. Буларга ҳам озгина ишлатсам камайиб қолмайди.
