Но_152 «Ахмоқликни чегараси борми?...қанчадан-қан | 📚 Ibratli Hikoyalar 📚
Но_152
«Ахмоқликни чегараси борми?...қанчадан-қанча ақлли одамлар аҳмоқликдан туғилади!» Деган экан бир машхур инсон... -сен чиндан ҳам ахмоқсан ёки ахмоқ бўлишни истаган инсон...-деди тўғрисидаги аёл унга ўткир назар солиб... -севганманда... -бу севги эмас...кўр кўрона эргашиш...сен хаёлингдаги шахзодани Яҳёда жонлантиргансан ва кўзингни юмиб севгансан Ясин ҳам шундай қилган чамамда... -қайдам... Фаёза чуқур ҳўрсиниб ўтмишни сарҳисоб қила бошлади...
Ўшанда овсиним мен учун бамисоли опадек бўлишга уринаётгандек кўринар ақлан унинг измига тушган инсондек туюлардим ўзимга ўзим... -бир ухлаб қолсангиз нима қипти? Мен ҳам сиздек пайтим ухлаб қолардим...аммажонни гапларидан ҳафа бўлманг айтаверадиларда... Сумайя опани чиройли кўзлари шу қадар самимий боқдики беихтиёр жилмайдим... -раҳмат... -Фаёза рости бизда қиш пайти унча газ бўлавермайди шунчун кўчадаги шох шабба ва қўни қўшнида ортиқча устадан қолган ёғоч ходалар бўлса олиб келаверамизда... -шахар марказику наҳот ўчса..-дедим ҳайрон бўлиб... -ҳада ҳар йили йиғаман шох шабба дарахт поялари...Яҳёбек ҳам кўмир сотиб олади... -тушунарли...айтганингиз яхши бўлди...ҳа айтганча ойимни бир дориси тугабди...-дедим тугаган дори ёдимга тушиб... -ҳа кўрдим..иложи бўлса ўша жойдан сиз олиб келсангиз дорини ҳадемай кетаман мустақил ўргансангиз яхшида!-деди мулойимлик билан... Аллоҳ ҳаққи бу аёлдан шубхаланишни ҳам гуноҳ деб ўйлайдиган даражада маъсум кўринарди ўша пайт...
Бугунга 3 кисм экан. Туполон килиб юборманглар деб борини жойладим азизларим.
