Даъват ва иршод майдонидаги тажрибамда шуни кўрдимки, имкон қадар умидни уйғотиш томонига кўпроқ эътибор қаратиш кўпчилик одамларга ижобий таъсир қилиб, уларга тавба эшигини очар ва уларни динда сақлаб қолар экан. Аммо қўрқитиш ва қўполлик томонига ҳадеб урғу бериш эса кўпинча акс натижага олиб борар экан.
