УНИНГ НАЗАРИДА Эрта баҳорнинг эндигина ердан қор кетган кунл | ДРАБЛЛАР | қисқа ҳикоялар

УНИНГ НАЗАРИДА

Эрта баҳорнинг эндигина ердан қор кетган кунлари эди.
Шаҳар ўртасидаги туғруқхона деразаси тагида бир хотин кичкина саватчада гунафша кўтариб турибди. Бир йигитча деразага миниб олиб кўзи ёриган хотини билан гаплашяпти.
– Вақти бўлди, ҳозир олиб келади, кўрасиз, бирам чиройли, бурнилари худди чимчилагандек, кўзлари қоп-қора…
Она боласини таърифлашга сўз еткизолмади. Ота оғзининг таноби қочиб илжаярди. Боласини тезроқ кўра қолишга шошарди.
Ниҳоят доя хотин боласини олиб келиб қўлига берди. Она чойшабни елкасига тортиб уни бағрига босди-да, чўп-чўп ўпиб олди.
Боланинг бурунлари ялпоқ, пешоналари ёғ суртгандек, кўз ўрнида иккита чизиқ эди. Умуман бола янги туғилганда шунақа бўлади.
– Муни қаранг, чиройлилигини қаранг…
Ота деразадан суғурилиб тушиб бояги хотиндан бир даста бинафша олди-да, хотинига узатди. Хотин бахтиёр кўзларини унга меҳр билан тикиб ҳидлади. Кейин бинафша дастасини боланинг димоғига тутди. Бола ғаши келгандек лабларини қимтиб қўйди.
У шундай қилганда оғзи бир тарафга қийшайиб кетди, анча вақтгача уриниб йиғиштириб ололмади.
– Вой, буни қаранг, биляпти, ҳидлашини қаранг, вой тавба.
Бола ҳидлаш у ёқда турсин, нима бўлаётганини ҳам билмасди.
– Муштдаккина бола баҳор келганини биляпти-я, бинафша ҳидлаяпти-я...
Мана шу воқеага саккиз йил бўлган. Ўша бола бир чиройли, бир келишган қиз бўлган. Ҳар баҳор келганда бинафша кўрса онанинг баҳри-дили очилиб кетади.
– Вой тавба, муштдек вақтида бинафшани билганини қаранг, ҳали кўзини очмагандаёқ бинафша ҳидлаган-а…
Бу воқеа энди она хотирасида бир умр қолди, деяверинг.

Саид АҲМАД

Драбллар | қисқа ҳикоялар