2023-04-13 18:57:32
bir kuni soyamni koʻtarib
ketaman osmonning ustiga.
siz esa, hasaddan qizarib,
aylanib qolasiz doʻstimga.
va falak hukmini ilkimga
olarman va deyman: "shoʻrliklar.
orzusi hattoki koʻkdan past.
qalaysiz mensiz ham, yerliklar?!"
bulutning kiftida oʻltirib
oʻlurman bir yengil, ham hafif.
ruhimni yuvadi gʻassol — may,
soʻng aza ochadi andalib.
oʻrarlar — kafanim — tartanak,
koʻtarib boradi malaklar.
ergashar izdihom ortidan
oyogʻim tegmagan yuraklar.
qabrga qoʻyadi egilib
aligi qaytmagan salomim.
yotarman qiblaga yuz burib,
pichirlab:
“qaytdim men, Xudoyim.”
Azroil tegmagan jonimga
har kuni yuz bora tekkanlar
kun bakun tashnalab qonimga,
ustimda qayragʻoch ekkaylar.
janozam oʻqiydi yer oʻpib
imomim — imonim, oʻlmagan.
men kulib koʻrurman barini,
bundan zoʻr tomosha boʻlmagay.
jasadim — tuproqda, ruh — koʻkda,
buzilar dunyoviy birliklar.
va mening ortimdan, birlikda,
siz ham yer oʻpursiz, yerliklar...
K. A.
1 view15:57
X
