#Тафаккур Абдурраҳмон ибн Самурадан ривоят қилинади, у киши | Батош Жоме Масжиди

#Тафаккур

Абдурраҳмон ибн Самурадан ривоят қилинади, у киши дедилар:   Бир куни Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузуримизга чиқдилар. Биз Мадина масжидидаги суфада ўтирган эдик. Олдимизга келиб шундай дедилар:

Мен тунда ажойиб туш кўрдим. Мен умматимдан бир кишини кўрдим. Унинг олдига ўлим фариштаси келиб жонини олмоқчи эди, ота-онасига қилган яхшилиги келиб, ўлим фариштасини ҳайдади.

Яна бир кишини кўрдим, уни шайтонлар қўрқитишаётган эди.
Шу вақт Аллоҳнинг зикри келиб, шайтонларни қувиб юборди.

Умматимдан бир кишини кўрдим. У азоб фаришталаридан қўрқаётган эди, намоз келиб уни уларнинг қўлидан қутқариб олди.

Умматимдан бир кишини кўрдим, у жуда ҳам чанқаган эди. Ҳавзга яқинлашган сари, ман этилар ва қувиб юборилар эди. Рамазон ойидаги тутган рўзаси келиб, унга сув берди ва чанқоғини қондирди.

Умматимдан бир кишини кўрдим. Пайғамбарлар ҳалқа-ҳалқа қуриб ўтирган эканлар. Ҳар гал бирорта ҳалқага яқинлашса, ман қилиниб, қувиб юбориларди. Шунда, жанубликдан қилган ғусли келиб, унинг қўлидан тутиб, Менинг ёнимга ўтказиб қўйди.

Умматимдан бир кишини кўрдим, унинг чор атрофини зулмат қоплаб олган эди. У шу зулмат ичида ҳайрон ўтирарди. Шунда, адо этган Ҳаж ва умра амаллари келиб, уни зулмат ичидан нурга олиб чиқди.

Умматимдан бир кишини кўрдим, у дўзах оташининг иссиғидан ўзини тўсишга уринар эди. Шунда, қилган садақаси келиб, у билан оташи дўзах ўртасига парда ва бошига соябон бўлди.

Умматимдан бир кишини кўрдим, у мўминларга гапирар, лекин улар унга гапирмас эдилар. Шунда, силаи раҳими келиб: Эй мўминлар! У силаи раҳим қиларди, унга гапиринглар-деди. Шундан кейин, мўминлар унга гапирдилар ва у билан қўл олиб кўришдилар.

Умматимдан бир кишини кўрдим, у забонийя фаришталаридан қўрқиб турар эди. Шунда, амри маъруф ва наҳий мункар қилгани келиб, уни забонийяларнинг қўлидан қутқариб, раҳмат фаришталари олдига олиб борди.

Умматимдан бир кишини кўрдим, у тиз чўкиб ўтирар, у билан Аллоҳнинг ўртасида парда тўсилган эди. Шунда, ҳусни хулқи келиб, уни Аллоҳнинг ҳузурига эриштирди.

Умматимдан бир кишини кўрдим, унинг номаи амали чап томонидан келаётган эди. Шунда, Аллоҳдан бўлган қўрқинчи келиб, номаи амалини ўнг томонига ўтказиб қўйди.

Умматимдан бир кишини кўрдим, унинг тарозуси жуда ҳам енгил эди. Норасида вақтида вафот этиб кетган болалари келиб, тарозусини босдилар.

Умматимдан бир кишини кўрдим, у жаҳаннам ёқасида турган эди. Аллоҳдан бўлган умиди келиб, уни қутқариб қолди.

Умматимдан бир кишини кўрдим, дўзахга қулаётган эди. Аллоҳдан қўрқиб тўккан кўз ёшлари келиб, уни дўзахдан қутқариб қолди.

Умматимдан бир кишини кўрдим, сирот кўприги устида қулаб кетай деб титраб турар эди. Аллоҳ ҳақидаги яхши гумони келиб, титроғи тўхтади ва кўприкдан ўтиб кетди.

Умматимдан бир кишини кўрдим, жаннатнинг эшиги олдида турарди, лекин жаннатнинг эшиги унга очилмаётган эди. Шунда, ла илаҳа Иллаллоҳ шаҳодат калимаси келиб, эшикни очди ва уни жаннатга киритди.

(Имом Табароний ривояти).

@Batoshjomemasjidii