РАҲИМАГА Қор босганди Тошкент боғларин, қат-қат эди кўнгил | Аъзам ЎКТАМ шеърлари

РАҲИМАГА

Қор босганди Тошкент боғларин,
қат-қат эди кўнгил зорлари.
Юрагимда гуллади бирдан,
Фарғонанинг ўрикзорлари.

Кўрдим сени—ёришди ёдим,
ортди хаста дилнинг шукуҳи.
Сенга доим ёр бўлсин, синглим,
Кумушбиби опангнинг руҳи.

Мен ҳам сендек юртни эсласам,
бир дунё фараҳга тўламан:
Ахир, Баҳор ўзи соғиниб—
келадиган жойдан бўламан.

Шарт чиқаман тунги поездга,
зерикканда гоҳ бу шаҳарда:
Ўз-ўзимнинг оппоқ юртимга,
оппоқ тонгдек кирай саҳарда...

Хумор, жуда хумордир кўнгил,
бахт битилсин пешонамизга.
СОҒИНЧИМИЗ тумордир, синглим,
Кўз тегмасин Фарғонамизга!
Аъзам ЎКТАМ