Итальянларни жуда бир фалсафий анекдоти эсимга тушиб кетди: У | Allaev Uz

Итальянларни жуда бир фалсафий анекдоти эсимга тушиб кетди:

Учта итальян ака-ука АҚШга ишлагани кетишибди. Бир неча йилдан сўнг улар АҚШда учрашишибди. Уларнинг ҳар бири Италияда қолган ёлғиз қари онасига нима жўнатганлиги билан мақтаниб бошлабди:

Биринчиси дебди:
• Мен пул жўнатиб онамга катта икки этажли уй қурдириб бердим

Иккинчиси дебди:
• Мен онамга янги Мерседес шафёри билан совға қилдим

Учинчиси дебди:
• Ман иккалангдан ҳам каттароқ совға қилдим. Онам Библияни қанчалик яхши кўришини биласизлар. Лекин, ёши ўтиб кўзи деярли кўрмай қолди. Мен унга Библияни ёд олган тўтиқуш совға қилдим. Унга монастрда Библияни ёдлатиш учун 20 киши 12 йил ҳаракат қилган. Бу тўтиқушни сотиб олиш учун бир миллион доллар харажат қилдим.

Орадан бироз вақт ўтиб уччаласи ҳам онасидан хат олибди.

Биринчи ўгилга: - Марко, сен менга катта уй қуриб бердик. Мен кичкинагина хонада яшайман. Қолган умрим катта бир уйни тозалашга кетади.

Иккинчи ўғилга: - Ангело, мен жуда қаридим. Энди саёҳат қилишга қувватим йўқ. Мерседес уйда чанг босиб ётибди. Шафёр ҳам зерикиб кетди.

Учинчи ўғилга: - Марсело, баракат топ ўғлим. Битта сен онангга меҳрибонсан. Жўжа роса мазали экан.

PS: Эл-юртга кўз-кўз қиламан деб қилинган «понт»дан кўра, иккита нон, оддий қовун олиб бориб, ота-онани меҳр билан бир соат суҳбатини олган яхшироқдир.