2022-11-25 21:38:49
57- polk. Falastin
Ismoil BilginO‘lim yaqin turgan paytda jon saqlash uchun jang qilish o‘zgacha bo‘ladi.
Falastin — Isroil urushi avj olgan edi yaqin yillar ichida. Hozir ham davom etyaptimi, bilmayman. O‘sha lahzalarda Falastinga nisbatan qandaydir muhabbatmi, shafqatmi uyg‘ongandi menda. Shu sababli bu romanga qiziqqandim.
Asarda 1- jahon urushi davrida inglizlarning Usmonli davlatini bosib olish harakatlari tasvirlangan. Romanda bosh qahramon — Ahmad Muzaffar ismli qo‘mondon, voqealar ham ayni shu qo‘mondon tilidan hikoya qilinadi. Uning o‘z ishini (garchi bunga majbur bo‘lmasa-da) qat'iyat bilan bajarishi asarga ko‘tarinkilik bag‘ishlagan. Jumladan, Gavur Ahmad, Alban Badur, Sami va Ramilar ishtiroki ham.
Romandagi Abdulvahhobni voqealar boshlanishidan buyon o‘zim uchun shubhali shaxs sifatida belgilagandim. Biror kun baribir qochib ketsa kerak, deb yurgandim. Saqo Umarning o‘limida ham shuning qo‘li bor deb o‘ylagandim. Adashibman, "u oxirigacha turib berdi".
Polk, diviziya, batalon, brigada, korpus kabi so‘zlarni tushunmasam-da, tushungandek o‘qiyverdim))
Asar so‘ngidagi baxtsiz yakunni kutmagandim. Ular inglizlarga asir bo‘lib qolishadi. Askarlar asir tushib qolishdan ko‘ra o‘lishni afzal ko‘rishardi (eng qayg‘uga solgan joyi shu yer, hatto yozgim ham kelmayapti bu haqda).
Polk uchun bayroq hatto jondan-da aziz sanalarkan. Bayroqning dushman qo‘liga o‘tishi ordir(!) Shu sababli mag‘lubiyat aniq bo‘lgan lahzada Ahmad Muzaffar va bir nechta askarlar bayroqni olib, yoqib yuborishadi. Ular uchun afzali shudir. Bayroqqa qo‘shilib Ahmad Muzaffar qallig‘i Gulniholga atab yozgan xatlarini ham yoqib yuboradi...
Yozaman desam, gap ko‘p. Yaxshisi, kitobni olib o‘qing.
"Barcha askarlarning qalblari, tillari duoda edi. Bir qo‘li miltiq tepkisida bo‘lsa, boshqasida kichik Qur'oni Karim bor..."(Ismoil Bilgin)
Sayyoha
194 views18:38
S
