#Izhori_Ishq_2 --yaxshi qilibsan kelib qizim, seni sog'inga | Taqdir hikoyalari

#Izhori_Ishq_2


--yaxshi qilibsan kelib qizim, seni sog'ingan edik! - dedi dasturxon boshida o'tirgan dadam menga jilmayib. To'g'risi har safar qaraganida qappaygan qornimdan uyalib ketyabman
--to'g'ri, erga tegib bizni esdan ham chiqarib yubordi! - dedi arazlaganday qarab Noza. Kulib turaverdim. Zotan bir nima deyishga unchalik xolim yo'q edi. Ajoyib o'tgan kechki ovqatdan keyin biroz tobim bo'lmagani uchun hovlimizning orqa tomoniga o'tdim. Ortimdan shitirlagan ovozlar eshitildi. Biroz cho'chigancha boshimni orqaga burdim va menga g'alati jilmayib turgan oyimni ko'rdim. U menga asta yaqinlashib yonimdan joy egalladi
--seni tushunaman...men ham dadangni kutib shu yerga kelar edim - dedi. Tushunmay qarab turganimni ko'rib so'zlarini to'ldirdi - onangni yoniga ketganda, uni har kecha shu yerda kutganman! Xuddi sen hozir Ashraf sevgilisining yonidaligi uchun siqilib yurganing kabi, men ham ich-etimni yeb shu yerda osmonga tikilganman! Faqat u paytlar uy to'liq bitmagan edi, bu yerga onda-sonda kelar edik - dedi. Ko'zlarida chuqur iztirob qaynay boshladi
--Ashraf dadam emas! U uylanib olmagan - dedim behol
--yangi kelinni bir hafta yolg'iz tashlab ketdi, soatlab shifoxonada avtoxalokatga uchragan qizni yonida o'tirdi. Har kuni uni hayotga qaytarishga urundi. Lekin hayron qoldim...u bir vaqtda ikki kemada yuribdi! Yana sen himoya ham qilyabsan... Bilasanmi nima? - deb kuldi - onangga aytgan edim...qizing meni xolimga tushmasa rozi emasman degan edim! Mazlumning qarg'ishidan qo'rq deyishgan...Shoda, vaqting borida eringga egalik qil! Yo seni tanlasin, yo o'sha o'ynashini. Ishon, ona bo'layotganing uchun ham bu gaplarni aytyabman...men...mening Ro'zadan avvalgi qizim ham meni deb vafot etgandi...yaxshi ona bo'la olmadim...sen unday qilma! Ering deb farzandingga mehr bera olmay qolma, bolam deb eringga befarq bo'lma! Mendek qiynalma! Ha aytgancha, xomiladorlik senga yarashibdi! - deb kulib qo'ydi. Men bilar edim, xaqiqiy oyim dadam bilan turmush qurganlarini eshitgan Muqaddas oyim depressiya sabab farzandidan ayrilgandi. Undan keyin Ro'za, biroz o'tib men dunyoga keldim. Lekin oyimning bitmas yarasi bor...har safar o'ylaganda tirqirab qoni oqadigan chuqur yarasi...
Shu kecha hech uxlay olmadim. Borgan sari belimdagi og'riq kuchaya boshladi. Sovuq ter sabab sochlarim yuzimga yopishib ham qoldi. Bir amallab xonadan chiqib olgach Ro'zaning eshigini taqillatdim. Ochib kirishga ham xolim qolmayotgandek edi. Uning yuzi meni ko'rganda xavotirdan oqarib ketganini ko'rdim, qiziq, rostan shunchalik abgor ahvolda edimmi? Tug'ruqxonaga kelganimizdan so'ng shifokorlar menga bir nimalar qildi. Dardim tutib turgani uchun uncha narsani anglay olmadim. Bir hamshira kelib tomirimga ukol yuborgacha og'riq kuchaya boshladi. Faqat bir so'zni takrorlar edim
"Hali erta"
Hech kim meni eshitmadi. Hamma buyruq beraverdi. Sezib turibman, ular nimanidir yashirdi mendan, lekin nimani? Og'riqlarim birdan tindi. Ko'z oldim qorong'ulasha boshladi. Meni bir savol ichimni tirnardi
"Nega yig'lamayabdi?"
Shifokorlar ham shuni sezgandek bir-biriga ko'z urushtirib oldi
--bechora qiz, lekin juda kuchli ekan!
--ha juda kuchli ekan, o'lik bolani tug'ishni o'zi bo'ladimi ahir? - u nima dedi? O'lik dedimi? YO'Q! YO'Q! YO'Q! BO'LISHI MUMKIN EMAS! MUMKIN EMAS!