Бир бой одам кўприк қурибди ва ундан ўтиш нархини бир танга қилиб қўйибди. Ҳамма унинг бу ишини қоралаб, "зиқна, хасис" деб сўкибди.
Бир куни дунёдан кетиш олди бой одам ўғлини олдига чақириб, шундай васият қилибди:
- Ўғлим, одамлар мени бутун умр ёмон ном билан аташди. Сен шундай қилгинки, мен ўтгандан кейин ҳамма мени яхши ном билан эслашсин.
Ўғил эса отасидан кейин...
