Бу тун совуқ эмаску, жоним,
Деразангни қўймагин ёпиб.
Ой шуъласи - менман, азизим,
Деразангни бораман топиб.
Унча иссиқ эмаску кундуз,
Кўтармагин бошга соябон.
Офтоб ва нур менман, азизим,
Юз, кўзингга бўлайин меҳмон.
Жуда қаттиқ ёғмаяпман, кўр,
Кафтларинг тут, уларга тўлсам.
Юз-кўзларинг олай гардини,
Бошга тутма, соябон бўлса.
Эпкин бўлиб еляпман секин,
Ўйнаяпман сочларинг титиб.
Юрак ёқиб битган сатримни,
Соғинасан баҳорлар ўтиб.
Бу тун совуқ эмаску, эркам,
Бир қараб қўй самода ойга.
Бораяпман кўнглингга қараб,
Кун, тун билан ўйнашиб пойга.
Қоронғуда йўл топиш қийин,
Тонглар отиб берса бўлгани.
Мен бағрингга бир кун етаман,
Юрагингга сингиб, тўлгани.
Мана қара, тун совуқ эмас,
Деразаггни қўймагин ёпиб,
Шуъла қилиб, меҳримни сочиб,
Ойга кўзман, бораман топиб.
Деразанг оч, тун совуқ эмас...
Бас, бўлмаса юрагинг совуқ.
Холбиби Садинова
t.me/MohichehraShamurotova
