Туғилганимизда ўзини қўярга жой топа олмай, оламларга сиғмасда | Ибратли Ҳикоялар

Туғилганимизда ўзини қўярга жой топа олмай, оламларга сиғмасдан, ёш боладек «суюнчи, суюнчи» деб, югурган.

Бағрига босиб, ҳидимизни ҳидлаб, «Жаннатни ҳиди» дея, мақтаниб қўйган.

Бир онлик табассум қилишимизни соатлаб кутиб, уни кўргач ҳамма ғам-ташвишларини бутунлай унутган.

Биринчи қадамимиз, биринчи "дада" дейишимизга дунёларни алишмаган.

Биринчи олган «5» бахойимиздан мағрурланган.

Уйланиш ҳаракатини бошласак кўзи тўла ёш билан бизга бахт тилаган, бу, Отадир.

Отамиз бетоб бўлиб қолса ўзини қўярга жой топа олмай, «ака сан даволат, ука сан қара» деб югурган.

Бағрига оғриниб босиб, ҳиди келса «чўмилволинг» дея, энса қотирган.

Бир оз муддат гаплашса, ҳазиллашса, соатлаб ёнида ўтиргандек, муаммоларимизни бахона қилиб чиқиб кетган.

Оёқлари оғриб, белидан қувват, кўзидан нур кетганида, ҳасса оберган.

Докторларнинг уйга берган энг сўнгги жавобларидан малолланган.

Ўлим тўшагида, сўнгги манзилга тайёргарлик кўраётганида, енди нима бўлади келди кеттини ким ҳал қилади, дейдиган бу бизмиз. Ўзингни сар ҳисоб қил биродарим. Бу қайтар дунё.

https://t.me/+FRVxLY3C7mg5ZmMy

@IBRATLY