2023-01-11 10:01:44
Беморликка сабр қилишнинг ажри улуғ
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Буюк Қудрат соҳиби, чексиз неъматлар Эгаси, мўмин бандаларини дардлар билан имтиҳон қилиб, маҳрум этиши тортиқ бўлган Аллоҳга ҳамд бўлсин.
Матонат ва олий ҳиммат эгаларидан бири бўлмиш Абдуллоҳ ибн Мактум розияллоҳу анҳу туфайли Роббиси Ўзининг сўзида:
1. У афтини буриштирди ва юз ўгирди...
2.Ҳузурига кўзи ожиз киши келганига.
3. Қаердан биласан, эҳтимол, у покланар?
4. Ёки эслатма олар ва эслатиш унга манфаат берар. (Абаса сураси, 1-4-оятлар) дея танбеҳ берган Набийлар ва Расулларнинг саййиди, махлуқотларнинг афзали бўлмиш Пайғамбаримизга салавот ва саломлар бўлсин.
Аллоҳ таоло бандаларини кўплаб неъматларни бериб сийлаганидек, турли хил мусибатлар ва тузалмас дардлар билан имтиҳон қилади. Ушбу синовда банда Аллоҳнинг Ўзигагина талпинса, Ундан ёрдам сўраб, сабр қилса, гуноҳларини мағфират қилади ва чеккан дардига ажр-савоб беради.
Бу ҳақда Қуръони Каримда айтилади:
وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِين
“Албатта, сизларни бироз очлик билан мол-мулкка, жонга, меваларга нуқсон етказиш билан синаймиз. Ва сабрлиларга хушхабар беринг”
الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ
«(Улар) ўзларига мусибат етганда: «Албатта, биз Аллоҳникимиз ва албатта, биз Унга қайтувчимиз», деганлардир"
أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ
«Ана ўшаларга Роббиларидан салавотлар ва раҳмат бордир ва айнан улар, ҳидоят топувчилардир» (Бақара сураси 155-157 оятлар).
Пайғамбаримиз (соллаллоҳу алайҳи васаллам) бир неча ҳадиси шарифларда касалликка сабр қилиш ва бериладиган ажр-савобни зикр қилганлар.
قال النبي صلى الله عليه وسلم : « عجبا لأمر المؤمن ، إن أمره كله له خير، وليس ذلك لأحد إلا للمؤمن، وإن أصابته سراء شكر، فكان خيرا له، وإن أصابته ضراء صبر فكان خيرا له » رواه مسلم
Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам) айтадилар: «Мўмин кишининг ишига ажабланаман. Чунки унинг барча ишлари яхшиликдир. Бу (яхшилик) мўмин кишидан бошқаси учун эмас. Бордию, унга бирор хурсандчилик етса, шукр қилади, бундай қилиши ўзи учун яхшидир. Энди агар унга бирор бахтсизлик етадиган бўлса, сабр қилади, бу ҳам у учун яхшиликдир» (Имом Муслим ривояти).
Бемор доим Аллоҳ таолога бандалигини изҳор қилиб, Ўзидан шифо сўраши ва ушбу дуони ўқиши керак.
Ибн Аббос (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинади. Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам) барча касалликларга ва иситма чиққанида:
«Буюк Аллоҳнинг исми билан бошлайман. Улуғ Аллоҳнинг номи ила томирдан шовуллаб оқувчи қоннинг ва дўзах ўтининг ёмонидан паноҳ тилайман», деб айтишни ўргатганлар (Имом Ибн Сунний ривояти).
Баъзилар дардга чалинса, сабрсизлик билан тақдирдан нолиб, бошқаларга ҳасрат қилади ёки ўзини ёлғиз ҳис қилиб, атрофдагилардан олиб қочади. Бу ҳолат Яратганнинг имтиҳонидан ўта олмай гуноҳкор бўлишга олиб боради. Аслида мўмин киши ҳар қандай ҳолатда Аллоҳ таолога яхши гумон қилиши, дардига сабр қилиб, У зотга янада кўпроқ тоатда, ибодатда бўлиши лозим. Шундагина, беморликка ваъда қилинган ажр-савобларга эришади.
Шу ўринда, ибратли воқеани келтирамиз. Токи, у туфайли бизларда офиятда шукроналик, беморликда сабр янада зиёда бўлса...
Абу Талҳа Юнус ибн Муҳаммад Абдусаттор айтади: “Бир куни Масжидун Набавийга кирган эдим. У ерда мени бирдан озғингина, кўркам соқоли ўзига ярашган, лекин иккала қўли қўлтиғи юқорисидан кесилган киши диққатимни тортди. У икки ёнга бироз тебраниб юрар, ёнидаги ҳамроҳи унинг йиқилиб кетмаслиги учун елкасига қўлини қўйиб борарди. У ногирон киши келиб, менинг ўнг томонимга ўтирди. Мен уни ҳуфтон намозигача кузатиб ўтирдим. Намозни адо этиб, уйимга қайтдим. Тўшакка ётар эканман, хаёлимни турли ўй-хаёллар чулғаб олди.
22 views , 07:01
D
